راههای رسیدن به آرامش از دیدگاه قرآن

قرآن کریم که بزرگترین معجزه پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم است و تمام آنچه بشر برای هدایت نیاز دارد در بر می گیرد، کامل ترین نسخه آرامش خاطر است.

قرآن کریم بزرگترین معجزه پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) است، هر آنچه برای هدایت انسان لازم است را در خود دارد و نسخه کاملی برای آرامش روح است. پس نگاهی گذرا به دیدگاه قرآن در مورد آرامش روحی و روانی و دستیابی به آن بیندازیم. با مجله پارت نیوز همراه باشید.

معرفی:

دستیابی به آرامش واقعی یکی از آرزوهای همیشگی بشر بوده است و در این مسیر انسان در طول تاریخ زحمات و رنج های فراوانی را پذیرفته است. بی شک بیشترین تلاش علمی انسان و کشف اسرار حل نشده جهان طبیعت در جهت دستیابی به ساختارهایی بوده که برای انسان صلح و آرامش به ارمغان می آورد و خود را وقف پژوهش های انسان گرایانه کرده است.

در سال‌های اخیر تلاش‌های زیادی در زمینه روان‌درمانی برای افراد مبتلا به بیماری‌های روانی و اختلالات شخصیتی و عدم تعادل آنها صورت گرفته است و در این زمینه روش‌های مختلفی از روان‌درمانی پدیدار شده است که هیچ‌کدام با موفقیت مورد انتظار مواجه نشده است. آنها برای درمان یا پیشگیری از بیماری روانی یافت نشده اند. برخی تحقیقات نشان می دهد که میانگین درمان از 70٪ تجاوز نمی کند. با این حال، برخی از بیماران گاهی پس از روان درمانی بدتر می شوند یا بیماری پس از مدتی عود می کند. از این رو روانشناسان به دنبال یافتن علت این امر بودند و از روی آمار به این نتیجه رسیدند که مهم ترین عامل در درمان بیماری های روانی «دین» است و سرعت بهبودی بیماران معتقد به دین بالاتر از دیگران است. به همین دلیل است که معتقدند «بی‌تردید ایمان مؤثرترین درمان بیماری‌های روانی به‌ویژه اضطراب و افسردگی است». فیلسوف و روانشناس آمریکایی ویلیام جیمز گفت: ایمان نیرویی است که باید برای کمک به مردم در زندگی وجود داشته باشد. بی ایمانی زنگ خطری است که از ناتوانی انسان در رویارویی با مشکلات زندگی خبر می دهد.

کارل یانگ روانشناس می گوید: «در طول سی سال گذشته با افراد زیادی از کشورهای مختلف جهان متمدن مصاحبه کرده ام و صدها بیمار را معالجه و معالجه کرده ام. ، اما در بین بیمارانی که در نیمه دوم زندگی خود فوت کرده اند (یعنی از سی و پنج سالگی) حتی یک بیمار را ندیده ام که نظام دینی و زندگی را نیاز اصلی نداشته باشد. تنها زمانی که به دین و اندیشه دینی بازگشتند بود که هر یک از این واقعیت که دینشان هرگز چیزی به پیروانشان نداده بود، کاملاً بهبود یافتند.

بنابراین حتی جوامع غربی نیز دریافته اند که برای درمان بیماری های روانی افراد باید به دین تکیه کنند و از آنجا که اسلام عالی ترین و کامل ترین دین است، منبع اصلی آرامش را باید در آن جست و جو کرد. قرآن کریم که بزرگترین معجزه پیامبر (ص) است و هر آنچه که مردم برای هدایت نیاز دارند در بر می گیرد، کامل ترین نسخه برای آرامش خاطر است. از این رو نگاه قرآن به آرامش روحی و روانی و راه های رسیدن به آن را به اختصار بررسی می کنیم.

راههای رسیدن به آرامش از دیدگاه قرآن

1 - usk:

ایمان همان اعتقاد و اعتقاد قلبی به خدا و لطف اوست، چنان ایمان و اعتقادی که در آن شکی نیست. تصدیق مطمئن و محکم و مثبتی که دچار لرز و اضطراب نباشد و افکار و حواس پرتی بر آن اثر نگذارد و دل و احساساتشان از شک در آن عذاب نیابد.

در قرآن در سوره فتح می خوانیم: «کسی که بهشت ​​را در دل های مؤمنان نازل کرد به ایمان خود ایمان آورد...» اولین برداشت این است که بدون ایمان آرامش روحی نیست. یا حداقل می توان گفت یکی از عوامل ایجاد آرامش، ایمان به خداست. بنابر تعبیر علامه طبا طبایی: «مقصود از صلح در این آیه آشکارا آرامش و آرامش روح و امنیت آن است، بنابر این اعتقاد که شخص ایمان آورده و لذا منشأ صلح را درک کرده است». مانند گفتن لیزداس ایمانا ما ایمانهم تا ایمان برای زیاد کردن ایمان قبلی پس معنای این آیه این است که: خداوند است که ثبات و امنیت را در قلب مؤمن قرار می دهد که مستلزم مراتب است. از مرتبه روح، پس ایمانی که او قبل از ظهور صلح داشت، روز به روز کاملتر می شود.

البته آرامش در زندگی اولین مایه سعادت است و فردی که از این نعمت محروم باشد از نعمت سعادت نیز محروم خواهد شد و هرگز طعم خوشی را نخواهد چشید. آدمی که به دنیا ایمان ندارد با توهم و نگرانی دست و پنجه نرم می کند. از این رو همیشه در درون خود کشمکش بزرگی دارد و در انتخاب مسیر زندگی و تصمیماتش همیشه سردرگم است. از طرف دیگر، انسان با ایمان از این همه آسوده می شود، تمام افکارش را زیر یک هدف جمع می کند و برای رسیدن به آن تلاش می کند، این رضای خداوند متعال است. ربطی به این ندارد که مردم از آن راضی باشند یا از آن عصبانی باشند. پس هرگز به بیراهه نمی رود و همیشه با آرامش زندگی می کند.

آیات فراوانی در قرآن درباره ایمان و فواید آن وجود دارد، اما از آنجایی که بحث ما در اینجا درباره ارکان صلح است، نمی توان به تفصیل در این باره بحث کرد. اما باید به آیه ای اشاره کنم که مربوط به بحث ماست:

آیه می فرماید «الژین آمنوا ولیم یالبسوا ایمان بزلم اولیک لم الامان وام مهتدون» (اِ) کسانی که پذیرفتند با پرستش خدای بسیار و خشونت، ایمان خود را تباه نکنند، امنیت فقط برای آنهاست و آنها هستند که هدایت می شوند.

این قطعه حاوی اسناد متعددی است که همگی جملات اسمی هستند و در نتیجه بر تأکید شدید دلالت دارند. از نظر علامه طباطبایی، نتیجه این تأکیدات همیشگی این است که توزیع (امنیت) و (هدایت) بین مؤمنان بی تردید است و این آیه شریفه نیز امنیت (صلح) و هدایت را یکی از ارزش ها می داند. از مؤمنان . آثار ایمان البته مشروط بر اینکه این ایمان در لباس شرک و بت پرستی نباشد. و منظور از ظلم در این آیه چیزی است که برای ایمان مضر است و آن را مفسده و ضعیف می کند. اکثر مفسران این را شرک می دانند و برای این کار از آیه (إِنَّا الشَّرِکُ مِنَ الشَّرَکَ عَظیمٌ) استفاده می کنند.

در هر حال، بر اساس این آیات و آیات دیگر، می‌توان به این اصل مهم رسید: امنیت و ثبات زمانی حاصل می‌شود که ایمان و عدالت اجتماعی در جامعه آدمی حاکم باشد.

اگر اساس ایمان به خدا متزلزل شود و احساس مسئولیت در برابر خداوند از بین برود و ظلم و ستم جای عدالت اجتماعی را بگیرد، امنیت در میان این گونه افراد وجود نخواهد داشت و به همین دلیل با هر تلاشی که گروه انجام دادند. افراد باهوش دنیا برای حل مشکلات مختلف دنیا تلاش کرده اند، آنها می گویند که روز به روز فاصله بین مردم دنیا و آرامش و امنیت واقعی بیشتر می شود. دلیل این وضعیت همان چیزی است که در بند بالا ذکر شد. پایه های متزلزل ایمان و ظلم جای حق را گرفته است. نتایج ایمان به آرامش و امنیت روحی بر هیچ کس تردیدی ندارد، همچنان که عذاب وجدان و سلب آرامش از کار ظلم بر کسی پوشیده نیست.

2- نکته:

با کلمات بگویید:

در کتاب العین قدیمی ترین فرهنگ لغت ادبیات عرب آمده است: «الذکر: الحفظ لالشی و تذکره ووه منی علی ذکر» - به یاد آوردن چیزی، چیزی بودن و به یاد آوردن آن چنان که هست. . گفت من به یاد او هستم منه ذکر - ذکر یعنی چیزی که بر زبان انسان جاری می شود، چنانکه گفته اند یادش پدید آمد.

ذکر در اصطلاح:

معنای جامع ذکر تذکر به قلب و زبان است که گاهی در برابر غفلت و گاهی در برابر نسیان به کار می رود.

جهل یعنی نادیده نگرفتن معرفت و جهل یعنی بیرون گذاشتن ذهن.

پس از روشن شدن معنای ذکر، خوب است به رابطه این کلمه با عوامل آرامش بپردازیم.

قرآن یکی از عوامل آرامش - «ذکر» را معرفی می کند. همانطور که می گوید:

«کسانی که ایمان آورده اند و دلهایشان با یاد خدا آرام می گیرد، تنها با یاد خدا دلهایشان آرام می گیرد». قلب ها آرامش پیدا می کنند

اطمینان به معناى آرام و استوار بودن است و قلب مطمئن روح مطمئنى است که در آیه آمده است:

(یو ایت نفس المستیمه ارجی علی ربک رازیه مرزی فضاهلی فی عباد واد حلی جنتی) یاد خدا فرمود ثواب کسى که به این مرتبه برسد پیوستن به صف بندگان خداست. و وارد بهشت ​​شوید

غرض از (ذکر الله) ذکر خدا، توجه مطلق انسان به خداست. در هجوم زندگی، کارها و مشکلات فراوان است و در نگرانی که بسیاری از مردم را آب می کند، دل آرام با یاد خدا آرام می گیرد. پس باید با یاد خدا مشکلات درونی خود را حل کنیم. زیرا بهترین راه حلی است که می توان از آن استفاده کرد، به خصوص در زمانه ما که دوران تنش و هیجان است و سازندگی شرق و غرب آن را ترویج می کند. یاد خدا نه تنها در زبان آمده است، بلکه یکی از مصادیق بارز آن یاد خداست. زیرا مهم این است که در هر موقعیتی به ویژه هنگام گناه به یاد خدا باشیم.

«فایده ذکر خدا: 1- یاد نعمت خدا دلیل شکر است 2- یاد قدرت او دلیل بر توکل است 3- یاد نعمت او دلیل محبت است 4- یاد خشم و غضب او. دلیل بر ترس از اوست 5- عظمت و عظمت او را به یاد آورید و در پیشگاه او دلیلی برای ترساندن اوست 6- یاد علم پنهان ولی آشکار او مایه سادگی و پاکی است 7- یاد او. بخشش و سخاوت مایه امید و توبه است.

معراج السعاده در مورد ذکر واقعی می گوید:

«در حقیقت ذکر عبارت است از ذکر خدا در دل و اگر زبان به توافق دل حرکت کند پرتوی از نور است، اما اگر بخواهد نزدیک و نزدیک شود، فقط ذکر است. زبان به آن هدیه در آن سود فراوان است، اما محبت انسان و یاد خدا در دل نتیجه آن است، پس ذکر حقیقی ذکر است، همراه با ذکر خدا در دل است. نتیجه آن است، اگر فقط یاور خدا را یاد کنیم، ولی در قلب او را یاد نکنیم، این ذکر، ذکر صحیح و مؤثری به نظر نمی رسد، پس در بی اثر بودن ذکر شکی نیست.

اما قرآن یکی از عوامل آرامش را معرفی می کند. و این ذکر می تواند عامل آرامش باشد، ذکر واقعی (ذکر دل) است. ذکر نفسی است که روح تمام نمازهای عملیه است.

پس اگر کسى مدّتى متمرکز بر خداوند متعال باشد و به تذکرى که از طریق شرع دریافت کرده است، با زبان ادامه دهد، شخص مناسب و شخص مرتبط را خواهد یافت. صلح واقعی با خدا حاصل شده است. زیرا خداوند بهترین و امن ترین موجود است. هیچ کس نمی تواند در برابر قدرت الهی مقاومت کند. پس باید گفت به کسى که با خدا گفت و گو مى کند به تحقق واقعى خود دست یابد. بهترین راه برای دوست داشتن خدا این است که او را یاد کنیم. و بهترین نوع آن یاد خدا (نماز) است. زیرا فرمود: «اقم الصلوة لشکری» (برای ذکر من دعا کنید).

3- اعتماد به نفس:

ایمان از ریشه (و همه) سرچشمه می گیرد و این به معنای یافتن وکیل و واگذاری کار به وکیل است.

مجمع البحرین می فرماید: التوکل علی الله: جدایی بندگان در همه ما ای مردم مخلوقات.

یعنی: «کارگر برای تحقق آرزوهایش باید امیدش را به همه مردم از دست بدهد و تنها به خدا امیدوار باشد و فقط حاجتش را از او بخواهد» و این معنای توکل به خداست.

قرآن یکی دیگر از عوامل آرامش را «توکول» معرفی می کند و همه امور را به خدا واگذار می کند. مثلاً در سوره مبارکه می خوانیم طلاق می دهد، می دهد و هر که به خدا ایمان آورد، فرمانش را انجام می دهد، خداوند فرمانش را انجام می دهد و خداوند برای هر چیزی میزانی قرار داده است.

کسانی که در زندگی احساس فقیر و نیازمندی می کنند و یا از مشکلات و گرفتاری های دیگر رنج می برند، بهتر است برای حل همه این مشکلات به نیروی برتر و زوال ناپذیر اعتماد کنند. و خودت را به او بسپار. و چون قدرت شما بیشتر از قدرت خداوند نیست، بهتر است به او اعتماد کنید و خود و زندگیتان را به او بسپارید. زیرا او خیر و صلاح بندگان خود را می داند. توکل بر خدا یعنی سالک کار خود را به خدا بسپارد و از او حلالیت بخواهد. فرد با احساس اعتماد هرگز جای خود را به ناامیدی و امید نمی دهد و در برابر مشکلات احساس ضعف و ضعف نمی کند. و در برابر حوادث شدید مقاوم است. و این حالت او را در درون خود احساس امنیت و آرامش می کند و به این ترتیب قدرت او در حل مشکلات چندین برابر می شود و سختی ها و مشکلات را به راحتی تحمل می کند.

در حدیث معراج وقتی خداوند از پیامبر صلی الله علیه و آله پرسید: «ای بهترین مردم» فرمود: برای من بهتر لیس بزن، من به علی ایمان دارم و آن را شریک می‌شوم. با شماست." من با فضیلت تر از اعتماد به خود و راضی بودن به فرقه هایم نیستم.

علامه طباطبایی در کتاب شریف المیزان می فرماید: مؤمن اگر از خدا بترسد و حدود او را رعایت کند نباید او را به ابن تار اجازه دهد، پس اگر از نهی استفاده نکند سعادت نمی یابد و رنج می برد. زندگی، نه، اینطور نیست زیرا خداوند اطعام را تضمین کرده است و خداوند قادر است ضمانت خود را انجام دهد. (اما اگر بر خدا توکل کنى حق دارى) کسى که بر خدا توکل کند از نفس و هوسها و دستورات آنها دست بردارد و اراده خداى متعال را بر اراده خود برترى دهد و عملى را که خدا خواسته است انتخاب کند. . برای او در کاری که دوست دارد، یعنی اگر در دین خدا ماندگار شد و دستورات او را اطاعت کرد، خدا برای چنین شخصی کافی و کافی است، پس هر چه او بخواهد، خدای متعال هم می خواهد. برای او نیز بله، او لیاقتش را دارد

فطرت او سرچشمه سعادت، زندگی، خوشبختی خود را می داند و نمی داند ترس کاذب از خوشبختی و رفاه از چه سرچشمه می گیرد.

این شناخته شده است. و من می گویم: خدا بس است و بس، و علت همه چیز به خدای متعال است.

به هر حال این نتیجه دین و مذهب درست است: آدمی می تواند در زندگی اش آرامش داشته باشد که قوتش را قوت بداند، تمام نیروها به قدرت او ختم می شود. اگر تمام امور زندگی خود را به او بسپارید، مطمئناً احساس آرامش خواهید کرد، اما این نتیجه و پایان کار نیست، زیرا پایان همه امور به دست خداست.