دارای درب های اتوماتیک کشویی

همانطور که از نام این نوع درب ها مشخص است، این درب های اتوماتیک ایپاکو به صورت کشویی باز و بسته می شوند. استفاده از درب های اتوماتیک کشویی بسیار محبوب است و به همین دلیل یکی از محبوب ترین درب های اتوماتیک می باشد. در طبقه بندی کلی، این درب های اتوماتیک به دو نوع درب اتوماتیک کشویی دو لنگه و درب اتوماتیک کشویی چهار لنگه تقسیم می شوند.

درب های اتوماتیک کشویی سیستم های کاربردی برای ورود به اماکن عمومی، ادارات، مراکز تجاری و ساختمان های مسکونی هستند. این درب ها دارای مدل های مختلفی مانند کشویی، پیوتینگ، تاشو، پیوتینگ و ... می باشند که هر کدام با در نظر گرفتن شرایط کاربرد، ویژگی ها و شرایط منحصر به فرد خود را دارند.

از گذشته تا به امروز امنیت حرف اول را در جامعه بشری می زند و استفاده از درها از گذشته تا امروز خانه و خانواده را امن نگه می دارد. امروزه درب های مختلفی با کاربردهای فراوان طراحی می شود که علاوه بر امنیت، زندگی انسان را آسان می کند. درب اتوماتیک کشویی یکی از انواع درب ها است که امروزه پرکاربردترین و پرطرفدارترین درب می باشد. این درب روی ریلی حرکت می کند که با ریموت کنترل یا دکمه یا ... باز و بسته می شود. درب های اتوماتیک کشویی ویژگی های زیادی دارند که در این مقاله از شرکت اسمارت در مورد آنها صحبت خواهیم کرد.

درب شیشه ای برقی

وجود درب شیشه ای برقی در یک انبار پرتردد می تواند با کاهش مصرف انرژی مردم، ترافیک را مدیریت کند. یکی دیگر از مزایای درب های شیشه ای برقی افزایش امنیت است. درب شیشه ای الکترونیکی را می توان تنظیم کرد که از یک طرف در و درب شیشه ای برقی به طور خودکار باز شود و درب شیشه ای الکترونیکی دیگر با کد یا زنگ باز شود.

درب های شیشه ای کشویی

درب شیشه ای کشویی روی ریلی نصب می شود که به صورت خودکار و دستی باز و بسته می شود. درب شیشه ای کشویی را می توان با فریم یا فریم لس اجرا کرد که در قیمت درب شیشه ای کشویی تاثیرگذار است. برای تعمیر درب اتوماتیک با ما تماس بگیرید.

درب اتوماتیک کشویی چیست؟

درب اتوماتیک کشویی که درب اتوماتیک ریلی نیز نامیده می شود، روی یک مسیر برای باز و بسته شدن حرکت می کند و این درب ها بیشتر در پارکینگ ها و همچنین در شرکت ها و ادارات مورد استفاده قرار می گیرند. معمولا از این درب ها در پارکینگ هایی استفاده می شود که فضای بسیار کمی دارند، درب های کشویی یا درب های ریلی هم به صورت اتوماتیک و هم به صورت دستی کار می کنند.

راه های زیادی برای باز و بسته شدن این درب های کشویی اتوماتیک وجود دارد که از جمله آنها می توان به کد، کارت، ریموت کنترل، نزدیکی به در و تلفن اشاره کرد. قطعات درب ها عبارتند از: برد الکترونیکی، موتور، بازوی کنترل دستی (برای باز و بسته کردن درب در صورت نبود ریموت)، تجهیزات ایمنی، ریموت کنترل و کابینت. برای آشنایی بیشتر با ویژگی های درب اتوماتیک کشویی تا انتهای مطلب در سایت شرکت اسمارت همراه باشید.

تاریخچه درب های کلیدی

یک ریاضیدان و مهندس یونانی به نام هرون اولین دروازه خودکاری را اختراع کرد که آب سنگین را به حرکت در می آورد تا دروازه های یک معبد مهم یونانی در اسکندریه را به حرکت درآورد. چند سال بعد، لی هیت و دی هورتون، دو آمریکایی، شروع به تولید درب های اتوماتیک کردند. در دهه 1970، یک دانشجوی آمریکایی شروع به ساخت درب های اتوماتیک با استفاده از علم و فناوری مدرن کرد.

او برای فروش این درها ابتدا آثار و محصولات خود را در روزنامه محلی منتشر کرد و سپس با تلاش های پی در پی این درها را فروخت. این درب ها در اولین شکل صنعتی در ایران بسیار محبوب بودند و باز و بسته شدن درب های اتوماتیک با نیروی باد انجام می شد و به این سیستم ها سیستم های بادی می گویند. پس از گذشت سال ها که درب های اتوماتیک کشویی مدرن آمدند، این درب ها علاوه بر مصارف صنعتی در ساختمان ها، بیمارستان ها، بانک ها و ... نیز مورد استفاده قرار گرفتند.

قطعات درب کشویی یا درب ریلی اتوماتیک

قسمت اصلی درب اتوماتیک کشویی سیستم باز کردن درب است، موتور دنده وظیفه اصلی سیستم باز کردن درب اتوماتیک کشویی را بر عهده دارد. همچنین سیستم بازشو از یک تسمه و یک کنترلر تشکیل شده است، علاوه بر سیستم بازشو، درب اتوماتیک کشویی از ریلی تشکیل شده است که در بالا و پایین نصب شده و لولاهای درب اتوماتیک کشویی به امتداد حرکت می کنند.

درب های اتوماتیک کشویی از مواد مختلفی مانند شیشه، چوب، فلز و... ساخته می شوند که بیشترین استفاده از آن ها شیشه است. به این درب ها درب های کشویی اتوماتیک یا درب های کشویی می گویند و جنس شیشه باید شیشه سکوریت یا شیشه نشکن با قطرهای مختلف باشد. پروفیل های شیشه سکوریت جزء مهمی از درب های اتوماتیک کشویی هستند.

کلید انتخابگر وضعیت دیجیتال که به کاربر امکان می دهد درب را روی وضعیت دلخواه و مشخصات درب تنظیم کند. کلیدی که به کاربر اجازه می دهد درب را روی حالت دلخواه تنظیم کند و پارامترهای فنی درب را در مکان های عمومی، پنل انتخاب حالت از پنج حالت به کاربر این امکان را می دهد تا با خیال راحت از موقعیت استفاده کند.

سنسورهای مادون قرمز با تنظیمات دقیق برای مناطق محدود مناسب هستند.

سنسورهای مایکروویو به دلیل حساسیت بالا و عملکرد دقیق به عنوان آشکارساز حرکت در بسیاری از درب های اتوماتیک استفاده می شوند.

سنسورهای حرفه ای ترکیبی از حسگرهای مادون قرمز و مایکروویو هستند که می توانند در کاربردهای مختلف مورد استفاده قرار گیرند.

قفل های الکترومکانیکی در بسیاری از اپراتورهای درب اتوماتیک به عنوان یک قفل دائمی برای قفل نگه داشتن درب در هنگام قطع برق استفاده می شود، در حالی که قفل آزاد به این معنی است که در هنگام قطع برق می تواند به صورت دستی برای خروج اضطراری آزاد شود.

درب های اتوماتیک کجا استفاده می شود؟

همانطور که مشاهده می کنید درب اتوماتیک کشویی مانند درب کشویی باز و بسته می شود و با توجه به مزایای فراوان و سهولت استفاده یکی از ساده ترین و اتوماتیک ترین درب های مورد استفاده می باشد. همانطور که در جاهای مختلف مشاهده کردید، این درب طراحی بسیار ساده ای دارد. این نوع درب اتوماتیک معمولا در بانک ها، بیمارستان ها، کلینیک ها و مراکز درمانی، فروشگاه ها، مراکز خرید، مراکز خرید، هتل ها، فرودگاه ها، مراکز عمومی مانند ادارات و مشاغل، اماکن تفریحی و ورزشی، مراکز دولتی، فروشگاه های زنجیره ای، سوپرمارکت ها استفاده می شود. ، ایستگاه های قطار شهری و مترو و ... استفاده می شود. بنابراین همانطور که مشاهده می کنید این درب ها در هر مکانی چه در بسته و چه باز قابل استفاده هستند و به همین دلیل این درب ها در ایران و جهان بسیار محبوب هستند.

دلایل استفاده از درب های اتوماتیک کشویی

حتما فکر کرده اید که چرا باید از درب های اتوماتیک کشویی استفاده کنید. حالا ما به شما چند دلیل قانع کننده برای استفاده از این محصولات می گوییم.

افراد می توانند به راحتی در ساختمان هایی با درهای کشویی حرکت کنند.

این محصول تا حد زیادی از اتلاف برق جلوگیری می کند.

درب های اتوماتیک کشویی ظاهری زیبا و مدرن دارند.

قابلیت نصب کارت خوان

می تواند دستگاه تشخیص اثر انگشت را نصب کند

کنترل ترافیک

کاربرد درب های اتوماتیک کشویی چیست؟

بهترین درب کشویی برقی یکی از رایج ترین و پرفروش ترین مدل های درب اتوماتیک امروزی در بازار است. این مدل درب به دلیل کارایی راحت و سریع از محبوبیت بالایی در بین مردم برخوردار است. علاوه بر این یکی از دلایل فروش بالا، اشغال فضای کم هنگام باز و بسته شدن در است.

درب های اتوماتیک کشویی را می توان در مکان های مختلفی مانند ادارات دولتی، ادارات اداری، ساختمان های مسکونی، هتل ها، رستوران ها، نمایشگاه ها، کتابخانه ها، گالری ها و ... نصب کرد.

انواع درب اتوماتیک کشویی

معمولا در درب های اتوماتیک کشویی از شیشه سکوریت 10 میلی متری استفاده می شود، البته شیشه دوجداره ایمن 20 میلی متری نیز در شرایط خاص و به درخواست مشتری امکان پذیر است. درب ها به عرض دو متر و ارتفاع 2.5 متر باز می شوند. رنگ چهارچوب درب ها طلایی، قهوه ای، آبی، چوبی، سفید و ... می باشد همچنین برای امنیت بیشتر در برابر سارقان می توان از شیشه های ضد گلوله در درب ها استفاده کرد.

کاربران این درب بسته به نیاز خود می توانند وضعیت درب را در حالت های همیشه باز، همیشه بسته، اتوماتیک، نیمه باز (حالت زمستانی)، خروج ممنوع و ورود ممنوع تنظیم کنند. این درب ها قابلیت نصب ریموت کنترل، سیستم های کنترل تردد و تنظیم زمان بندی را دارند.

درب های کشویی هوشمند به قدری ظریف و زیبا ساخته شده اند که استفاده از آنها در ورودی و خروجی جلوه ای بسیار مدرن و جذاب برای ساختمان ها ایجاد می کند. وجود سنسورهای ایمنی در این نوع درب از برخورد احتمالی لولاهای آن با عابران جلوگیری می کند.

عملکرد تغذیه خودکار

این درب ها نسبت به سایر درب های اتوماتیک سرعت بسیار بالایی دارند و می توانید سرعت باز و بسته شدن را خودتان تنظیم کنید.

این درب ها نسبت به سایر درب های اتوماتیک بسیار بی صداتر باز و بسته می شوند و همچنین این درب ها برای مناطق پر رفت و آمد با تردد زیاد مناسب هستند.

هنگامی که برق قطع می شود، این درها دارای باتری هایی هستند که برای رفع مشکل شروع به کار می کنند.

برای درب های عریض و سنگین استفاده می شود

این درب ها با استفاده از کارت کد از راه دور به راحتی باز و بسته می شوند و…

این درب ها دارای سنسور حرکتی هستند که در هنگام برخورد با مانع سرعت خود را کاهش می دهد تا به مانع برخورد نکند، این سنسورها همچنین از بسته شدن این درها در هنگام ترافیک زیاد جلوگیری می کنند.

این درب ها به دلیل طراحی بسیار ساده به نما زیبایی می بخشند و جنس این درب ها نیز متفاوت است.

این درب ها را می توان در هر مکانی قرار داد و فرقی نمی کند که فضای داخلی و اندازه درب چیست و به همین دلیل مورد استفاده عموم مردم قرار می گیرد.

این درب ها دارای قفل امنیتی شبانه بوده و در برابر نوسانات برق نیز بسیار مقاوم هستند.

برای نصب و استفاده از این مدل درب اتوماتیک نیاز به فضای زیادی ندارید و می توانید در فضاهای کوچک از آن استفاده کنید.

- مصالح به کار رفته در ساخت درب های اتوماتیک کشویی از کیفیت بالایی برخوردار است. بنابراین می توان آنها را در آب و هوای مختلف نصب کرد و عمر طولانی آنها را تضمین کرد.

استفاده از هالتر در بدنسازی

 

هالتر در بدنسازی

استفاده از هالتر (Halter) در بدنسازی می‌تواند به شما کمک کند تا قدرت، قدرت اندام‌ها و افزایش حجم عضلات خود را بیشتر کنید. هالتر یک وزنه قابل تنظیم است که معمولاً شامل دیسک‌ها و یک میله مرکزی است که می‌توانید وزنه‌های مختلف را به آن اضافه یا کم کنید.

تمرینات معروف با استفاده از هالتر

استفاده از میله هالتر در بدنسازی برای انجام تمرینات ورزشی متنوع و متعدد کاربرد دارد. برخی از تمرینات معروف با استفاده از هالتر عبارتند از:

(Bicep Curls)

این تمرین برای تقویت عضلات بازوها، به ویژه عضلات بیسپس (biceps) استفاده می‌شود. شما می‌توانید هالتر را در دست‌ها نگه داشته و با حرکات بالا و پایین کردن آرنج‌ها، وزنه را بالا ببرید و به حالت اولیه برگردانید.

(Shoulder Press)

این تمرین برای تقویت عضلات شانه‌ها و بازوها استفاده می‌شود. شما می‌توانید هالتر را روی شانه‌ها قرار داده و با پرتاب وزنه به بالا و بازگشت آن به حالت اولیه، عضلات خود را تحریک کنید.

پرس سینه (Bench Press)

با قرار دادن هالتر بر روی نیمکت یا لوازم ورزشی مشابه، می‌توانید تمرین پرس سینه را انجام دهید. این تمرین برای تقویت عضلات سینه و بازوها بسیار موثر است.

 (Lateral Raises)

: با نگه داشتن هالتر در دست‌ها، می‌توانید حرکت سمت‌زنی را انجام داده و عضلات شانه و بازوهای خود را تقویت کنید.

عضلات پشت (Back Rows)

با خم شدن در پهلو و نگه داشتن هالتر، می‌توانید تمرین عضلات پشت را انجام دهید و قدرت و حجم آنها را بیشتر کنید.

استفاده از هالتر در بدنسازی امکان تنوع بیشتری در تمرینات وزنه‌برداری را فراهم می‌کند و به شما اجازه می‌دهد تا برنامه‌های تمرینی متنوع‌تری را اجرا کنید. با این حال، قبل از شروع هر برنامه تمرینی با هالتر یا هر ورزش دیگری، بهتر است با یک مربی ورزشی متخصصی مشورت کنید تا برنامه مناسب برای شما تنظیم شود و از نحوه استفاده صحیح از هالتر اطمینان حاصل کنید. همچنین، حتما رعایت کنید که وزنه‌های هالتر را به تدریج افزایش دهید و با تکرارهای صحیح و فنیک حرکات انجام دهید تا از آسیب‌ها و صدمات جلوگیری کنید.

انواع هالتر

هالترها در انواع مختلفی و با اندازه‌ها و وزنها موجود هستند. در زیر، چند نوع رایج هالتر را بررسی می‌کنیم:

هالتر بار (Barbell)

هالتر بار یک میله بلند و سنگین است که دارای دو دسته است. اندازه استاندارد هالتر بار حدود 7 فوت (حدود 2.1 متر) است و وزنه‌های قابل اضافه را می‌توان به آن اضافه کرد. هالتر بار معمولاً در تمرینات بدنسازی و وزنه‌برداری استفاده می‌شود.

هالتر دامبل (Dumbbell)

هالتر دامبل دو وزنه است که در دست‌ها نگهداری می‌شود. هالتر دامبل به شما اجازه می‌دهد تمریناتی را با هر دست به طور مستقل انجام دهید و به هر طرف بدن تمرین بدهید. اندازه و وزن هالترهای دامبل متنوع است و معمولاً در تمریناتی مانند آرنج‌زنی، شانه‌دهی و سمت‌زنی استفاده می‌شود.

هالتر کتل بل (Kettlebell)

هالتر کتل بل شبیه به یک گنجه با دسته است و وزنه‌های مختلفی را می‌توان به آن اضافه یا کم کرد. هالتر کتل بل برای تمریناتی مانند سوئینگ، تکانه دادن و حرکات ترکیبی مفید است.

هالتر میله‌ای (Fixed-weight barbell)

هالتر میله‌ای یک هالتر بار است که وزن ثابتی دارد و نمی‌توان وزنه‌های قابل جداشدن را از آن جدا کرد. این نوع هالترها معمولاً در استودیوها و باشگاه‌های ورزشی استفاده می‌شوند و به شما اجازه می‌دهند با وزنه‌های ثابت تمرین کنید.

هالتر قابل تنظیم (Adjustable Dumbbell/Barbell)

هالتر قابل تنظیم یک نوع هالتر است که شما می‌توانید وزنه‌های مختلف را به آن اضافه یا کم کنید. این هالترها معمولاً با دیسک‌های وزن قابل تنظیم عرضه می‌شوند و به شما اجازه می‌دهند وزنه را با توجه به نیازهای تمرینی خود تنظیم کنید.

این تنها چند نمونه از انواع هالترها هستند و هنوز نوع‌های دیگری نیز وجود دارند. هالترها معمولاً در فروشگاه‌های ورزشتکمیلی و آنلاین در اندازه‌ها و وزنه‌های مختلف قابل یافتن هستند. هر نوع هالتر برای تمرینات و اهداف خاصی استفاده می‌شود، بنابراین انتخاب مناسب براساس نیازها و هدف شما مهم است.

هالترها در تمرینات بدنسازی چه نقشی دارند؟

هالترها در تمرینات بدنسازی نقش مهمی دارند و برای تقویت عضلات، افزایش قدرت و ایجاد حجم عضلانی مورد استفاده قرار می‌گیرند. در زیر، نقش هالترها در برخی از تمرینات بدنسازی را بررسی می‌کنیم:

افزایش قدرت و حجم عضلات اصلی:

هالترها در تمرینات بدنسازی اصلی مانند پرس سینه (bench press)، آرنج‌زنی (bicep curls)، شانه‌دهی (shoulder press) و سمت‌زنی (lateral raises) به عنوان وزنه‌های اصلی استفاده می‌شوند. با استفاده از هالترها و انجام تمرینات مختلف، می‌توانید قدرت و حجم عضلاتی مانند عضلات سینه، بازوها، شانه‌ها و پشت را افزایش دهید.

تمرینات ترکیبی و حرکات تمام بدن:

هالترها در تمرینات ترکیبی و حرکات تمام بدن مانند سوئینگ (swings) و تکانه دادن (snatches) مورد استفاده قرار می‌گیرند. این تمرینات با استفاده از هالترها، به شما امکان می‌دهند تمرینات کاری کامل بدن را انجام داده و همزمان عضلاتی مانند عضلات پشت، شکم، ران و شکم را تقویت کنید.

تمرینات استقامتی و تمرینات سیکلیک:

هالترها در تمرینات استقامتی و تمرینات سیکلیک مانند تکانه دادن به تناوب (alternating snatches) و گردش هالتر (halo) استفاده می‌شوند. این تمرینات باعث افزایش ضربان قلب، بهبود استقامت عضلانی و افزایش سوخت و ساز بدن می‌شوند.

تعادل و استحکام عضلات تنه:

تمریناتی مانند ایستاده باشی (static hold) و حرکات تعادلی با هالترها، عضلات تنه را تقویت و استحکام می‌بخشند. این تمرینات به شما کمک می‌کنند تا تعادل بدن خود را بهبود دهید و عضلات پشت و شکم را تقویت کنید.

تمرینات اصلاحی و انعطاف‌پذیری:

هالترها در تمرینات اصلاحی و انعطاف‌پذیری نیز استفاده می‌شوند. با استفاده از هالترها می‌توانید تمریناتی برای بهبود قابلیت حرکت، افزایش انعطاف‌پذیری و تعادل بدن انجام دهید.

استفاده از هالترها در تمرینات بدنسازی به شما امکان می‌دهد تنوع و تنوع بخشیدن به برنامه تمرینی خود را داشته باشید و عضلات مختلف بدن را به صورت متناوب تمرین کنید. هالترها همچنین می‌توانند ابزار موثری برای تمرینات تحریک عضلات استابیلیتی (عضلاتی که برای حفظ استحکام و تعادل بدن مسئول هستند) و تمرینات کور (تمریناتی که بر روی عضلات عمقی تمرکز دارند) باشند.

مهم است بدانید که قبل از استفاده از هالترها در تمرینات بدنسازی، بهتر است با یک مربی ورزشی مشورت کنید تا برنامه تمرینی مناسب و راهنمایی درست را دریافت کنید. همچنین، اطمینان حاصل کنید که از تکنیک صحیح در انجام تمرینات با هالتر استفاده می‌کنید تا از احتمال وقوع صدمات جسمانی جلوگیری کنید.

کاوش در ژنراتورهای دیزل: اصول، کاربردها و مزایا

دیزل ژنراتورها سنگ بنای تولید برق در صنایع و کاربردهای مختلف هستند. قابلیت اطمینان، کارایی و تطبیق پذیری آنها، آنها را در شرایطی که منبع تغذیه قابل اعتماد حیاتی است، ضروری می کند. در این مقاله به بررسی عملکرد دیزل ژنراتورها، کاربردهای آنها و مزایایی که ارائه می دهند می پردازیم.

زمزمه یک دیزل ژنراتور می تواند صدای آرام بخشی پس از قطع برق باشد. این اسب‌های کار قابل اعتماد هنگام خاموش شدن شبکه، برق را افزایش می‌دهند و تجهیزات حیاتی را روشن و چراغ‌ها را روشن نگه می‌دارند. اما دیزل ژنراتورها چیزی فراتر از برق پشتیبان هستند. آنها به عنوان منبع برق اولیه در مکان های دور عمل می کنند و برق موقت را برای رویدادها و سایت های ساخت و ساز فراهم می کنند.

در اصل، دیزل ژنراتور یک ماشین ساده اما قدرتمند است. این موتور دیزل کامیون ها و تجهیزات سنگین را با دینام ترکیب می کند. موتور سوخت دیزل را می سوزاند و انرژی مکانیکی را به شکل حرکت چرخشی ایجاد می کند. ژنراتور سپس این انرژی مکانیکی را به انرژی الکتریکی تبدیل می‌کند و آماده برق رسانی به وسایل و دستگاه‌ها است.

مزایای دیزل ژنراتور

پشتیبان گیری قابل اعتماد: موتورهای دیزلی به دلیل قابلیت اطمینان خود شناخته شده اند. برخلاف سایر منابع انرژی جایگزین، آنها به آب و هوا وابسته نیستند و می توانند در دماهای شدید کار کنند.

توان خروجی بالا: ژنراتورهای دیزلی که در طیف وسیعی از ظرفیت‌ها در دسترس هستند، می‌توانند انرژی کافی برای راه‌اندازی کل ساختمان‌ها، بیمارستان‌ها و حتی مراکز داده در هنگام قطع برق فراهم کنند.

بهره وری سوخت: موتورهای دیزلی مدرن راندمان سوخت را بهبود می بخشند و هزینه های عملیاتی و انتشار گازهای گلخانه ای را کاهش می دهند.

برق قابل حمل: دیزل ژنراتورهای قابل حمل کوچکتر برای تامین انرژی تجهیزات در محل های ساخت و ساز، کمپینگ یا رویدادهای خارج از منزل ایده آل هستند.

ملاحظات قبل از خرید

برق مورد نیاز: منبع تغذیه خود را به دقت بررسی کنید تا ژنراتوری با ظرفیت مناسب انتخاب کنید. قدرت و انرژی مورد نیاز تجهیزات خود را در نظر بگیرید. برای خرید به کاشانیکا بروید.

برنامه: ژنراتوری را انتخاب کنید که برای برنامه خاص شما طراحی شده باشد. برق پشتیبان یک خانه به نوع متفاوتی از ژنراتور نسبت به استفاده مداوم صنعتی نیاز دارد.

سطح قدرت: دیزل ژنراتورها می توانند بسیار قدرتمند باشند. اگر سر و صدا نگران کننده است، محفظه های صوتی یا راه حل های جایگزین برق پشتیبان را در نظر بگیرید.

نیازهای تعمیر و نگهداری: تعمیر و نگهداری منظم برای عملکرد بهینه و طول عمر ژنراتور دیزل شما بسیار مهم است. هنگام تصمیم گیری برای خرید، هزینه نگهداری را در نظر بگیرید.

آینده دیزل ژنراتورها

علی‌رغم نگرانی‌ها در مورد آلاینده‌ها، پیشرفت‌های فناوری منجر به تمیزتر شدن موتورهای دیزلی می‌شود. بیودیزل یک جایگزین پایدار برای دیزل سنتی است. علاوه بر این، سیستم‌های هیبریدی که موتورهای دیزلی را با منابع انرژی تجدیدپذیر مانند پانل‌های خورشیدی ترکیب می‌کنند، محبوبیت بیشتری پیدا می‌کنند.

دیزل ژنراتور ابزاری ارزشمند برای تامین برق قابل اعتماد و قوی است. با درک توانایی‌ها و محدودیت‌های آن‌ها، می‌توانید تصمیم بگیرید که آیا دیزل ژنراتور راه‌حل مناسبی برای برق پشتیبان یا نیازهای برق موقت شما است. با پیشرفت تکنولوژی، انتظار داشته باشید که در آینده شاهد ژنراتورهای دیزلی تمیزتر و کارآمدتر باشیم.

دیزل ژنراتورها از موتورهای دیزلی برای تبدیل انرژی سوخت به انرژی الکتریکی استفاده می کنند. این ژنراتورها بر اساس اصل القاء تراکم کار می کنند که هوای محفظه احتراق را به دمای بالا فشرده می کند و باعث احتراق خود به خود سوخت دیزل می شود.

اجزای اصلی دیزل ژنراتورها

1. موتور دیزل: قلب ژنراتور، موتور دیزل انرژی شیمیایی سوخت دیزل را از طریق احتراق به انرژی مکانیکی تبدیل می کند.

2. دینام (ژنراتور): دینام انرژی مکانیکی تولید شده توسط موتور دیزل را به انرژی الکتریکی تبدیل می کند و جریان متناوب (AC) تولید می کند.

3. سیستم سوخت: دیزل ژنراتورها مجهز به مخازن سوخت، فیلترهای سوخت، انژکتورها و پمپ ها هستند تا میزان سوخت دیزل مورد نیاز موتور را برای احتراق تامین کنند.

4. سیستم خنک کننده: یک موتور دیزلی در حین کار گرمای زیادی تولید می کند که برای حفظ شرایط عملیاتی بهینه و جلوگیری از گرمای بیش از حد نیاز به سیستم خنک کننده دارد.

کاربردهای دیزل ژنراتور

1. بخش صنعت: دیزل ژنراتورها در صنایعی که نیاز به منبع تغذیه ثابت و مطمئن دارند، مانند کارخانه های تولیدی، پالایشگاه ها و عملیات معدنی، نقش حیاتی ایفا می کنند. آنها به عنوان منابع برق اولیه یا پشتیبان در هنگام قطعی شبکه یا در مکان های دورافتاده که اتصال به شبکه امکان پذیر نیست عمل می کنند.

2. سازمان‌های تجاری: کسب‌وکارها، بیمارستان‌ها، مراکز داده و تأسیسات مخابراتی به ژنراتورهای دیزلی متکی هستند تا از تامین برق بدون وقفه برای عملیات‌های حیاتی اطمینان حاصل کنند. این ژنراتورها برق پشتیبان را در هنگام قطع برق تامین می کنند و از هدر رفتن درآمد و اختلالات عملیاتی جلوگیری می کنند.

3. محل ساخت و ساز: دیزل ژنراتورها در سایت های ساختمانی که شبکه برق غیرقابل استفاده یا غیرقابل اعتماد است مهم هستند. آنها ماشین آلات ساختمانی، روشنایی و تجهیزات را فراهم می کنند و پروژه ها را به طور یکپارچه در مکان های دورافتاده یا موقت راه اندازی می کنند. https://gilkhabar.ir/news/i/495443

4. استفاده مسکونی: در مناطقی با قطع برق مکرر یا عدم وجود زیرساخت شبکه قابل اعتماد، دیزل ژنراتورها به عنوان یک منبع برق پشتیبان قابل اعتماد برای خانه ها عمل می کنند و برق مورد نیاز آنها برای روشنایی، گرمایش و لوازم خانگی را در مواقع اضطراری فراهم می کنند.

مزایای دیزل ژنراتور

1. قابلیت اطمینان: دیزل ژنراتورها به دلیل دوام و قابلیت اطمینان خود شناخته می شوند و قادر به ارائه توان خروجی پایدار برای مدت زمان طولانی با حداقل تعمیر و نگهداری هستند.

2. راندمان سوخت: موتورهای دیزلی ذاتاً مصرف سوخت کمتری نسبت به موتورهای بنزینی دارند و به ازای هر واحد توان خروجی سوخت کمتری مصرف می کنند که در درازمدت باعث کاهش هزینه های جاری می شود.

3. عمر طولانی: به دلیل دوام موتورهای دیزلی و نیازهای ساده تعمیر و نگهداری، دیزل ژنراتورها نسبت به منابع انرژی جایگزین عمر بیشتری دارند.

4. خروجی بالا: دیزل ژنراتورها می توانند سطوح خروجی بالایی را برای تامین انرژی تاسیسات بزرگ صنعتی، تاسیسات تجاری و زیرساخت های حیاتی فراهم کنند.

5. سوخت راحت: سوخت دیزل در سرتاسر جهان موجود است و دسترسی آسان و عرضه ثابت را، حتی در مناطق دورافتاده یا فاجعه‌بار تضمین می‌کند.

6. زمان استارت سریع: موتورهای دیزل زمان شروع کوتاهی دارند، معمولاً از چند ثانیه تا یک دقیقه، که آنها را برای کاربردهایی که نیاز به تولید برق فوری در صورت تقاضا دارند، مناسب می کند.

7. سازگاری با بارهای نوسان: ژنراتورهای دیزلی می توانند بارهای نوسانی را به طور موثر مدیریت کنند و توان خروجی خود را با نوسانات تقاضا تنظیم کنند تا از عملکرد بهینه و بازده سوخت اطمینان حاصل کنند.

8. نیازهای تعمیر و نگهداری کم: موتورهای دیزلی سخت هستند و در مقایسه با سایر منابع انرژی به تعمیر و نگهداری کمتری نیاز دارند و زمان کار و هزینه ها را کاهش می دهند.

9. گزینه های سبز: دیزل ژنراتورهای امروزی از فناوری های پیشرفته کنترل انتشار، مانند سیستم های تصفیه پس از خروجی اگزوز و سوخت کم گوگرد، برای به حداقل رساندن اثرات زیست محیطی و رعایت مقررات سختگیرانه انتشار گازهای گلخانه ای استفاده می کنند.

ملاحظات و چالش ها

1. سرمایه گذاری اولیه: در حالی که ژنراتورهای دیزلی از طریق کارایی و قابلیت اطمینان در هزینه صرفه جویی می کنند، هزینه های اولیه خرید و نصب در مقایسه با برخی از منابع انرژی جایگزین می تواند بالاتر باشد.

2. صدا و انتشار گازهای گلخانه ای: دیزل ژنراتورها می توانند نویز داشته باشند و گازهای گلخانه ای منتشر کنند و مسائل زیست محیطی و مقرراتی را ایجاد کنند. با این حال، پیشرفت‌ها در طراحی موتور و فناوری‌های کنترل آلایندگی منجر به آلایندگی کم‌تر و کم‌صداتر دیزل ژنراتورهای امروزی شده است.

3. ذخیره سازی سوخت و ایمنی: ذخیره سازی سوخت دیزل نیازمند مدیریت مناسب و اقدامات ایمنی برای جلوگیری از نشت، نشت و خطرات آتش سوزی است. امکانات ذخیره سازی سوخت کافی و بازرسی های منظم برای اطمینان از عملکرد ایمن و قابل اعتماد ژنراتور ضروری است.

4. تعمیر و نگهداری و قطعات یدکی: در حالی که موتورهای دیزلی به دوام خود معروف هستند، تعمیر و نگهداری منظم و تعویض به موقع قطعات فرسوده برای افزایش طول عمر و اطمینان از عملکرد بهینه دیزل ژنراتور ضروری است.

روندها و نوآوری های آینده

1. سیستم قدرت هیبریدی: ادغام ژنراتورهای دیزل با منابع انرژی تجدیدپذیر مانند سیستم های ذخیره انرژی خورشیدی، باد و باتری، رویکردی پایدار برای تولید برق، کاهش وابستگی به سوخت های فسیلی و به حداقل رساندن اثرات زیست محیطی ارائه می دهد. https://gilkhabar.ir/news/i/495509

2. یکپارچه سازی شبکه هوشمند: فناوری هوشمند یکپارچه سازی یکپارچه تولید برق و دیزل، مدیریت بار پویا را امکان پذیر می کند. پاسخ به تقاضا و استفاده کارآمد از منابع انرژی توزیع شده را ممکن می سازد.

3. دیجیتال سازی و نظارت از راه دور: روش های نظارت از راه دور و نگهداری پیش بینی بر اساس تجزیه و تحلیل داده ها و فناوری های اینترنت اشیا (IoT) برای بهبود عملکرد ژنراتور، شناسایی مشکلات احتمالی و کاهش زمان خرابی.

4. فن آوری های کاهش انتشار: تلاش های تحقیق و توسعه فعلی بر کاهش بیشتر انتشار گازهای گلخانه ای از ژنراتورهای دیزل از طریق پیشرفت در طراحی موتور، بهره وری سوخت و سیستم های کنترل آلودگی، در راستای اهداف توسعه پایدار جهانی متمرکز است.

اخرین حرف

علیرغم ظهور سایر منابع انرژی، ژنراتورهای دیزلی برای کاربردهایی که نیاز به منبع قابل اعتماد نیرو در صورت تقاضا دارند ضروری هستند. با پیشرفت‌های مداوم در فناوری و تمرکز بر پایداری، ژنراتورهای دیزلی به تکامل خود ادامه می‌دهند و کارایی بیشتر، انتشار کمتر و ادغام یکپارچه در سیستم‌های قدرت مدرن را ارائه می‌کنند. همانطور که جهان به سمت آینده انرژی پاک تر و پایدارتر حرکت می کند، ژنراتورهای دیزلی نقشی کلیدی در تامین نیازهای انرژی متنوع و تضمین قابلیت اطمینان و پایداری زیرساخت ها و صنعت ایفا می کنند.

دیزل ژنراتورها پایه اصلی تولید برق در بسیاری از زمینه ها بوده و قابلیت اطمینان، کارایی و تطبیق پذیری را ارائه می دهند. دیزل ژنراتورها چه منبع تغذیه اصلی در یک محیط صنعتی باشند، چه یک سیستم ذخیره سازی پشتیبان برای شرکت های تجاری یا یک راه حل برق اضطراری برای استفاده خانگی، نقش مهمی در تضمین دسترسی بی وقفه به برق دارند. با پیشرفت مداوم فناوری، ژنراتورهای دیزلی همچنان در تامین نیازهای انرژی جهان مهم هستند.

نحوه استفاده از زانوبند طبی پیشرفته

براکت را باز کرده و بگذارید. آن را زیر پای خود قرار دهید

انتهای ساق پا یا ران را طبق دستور فیزیوتراپیست خود باز کنید.

زانوبند طبی را روی پای خود تنظیم کنید تا علامت بین دو طرف زانو باشد.

از پایین شروع کنید و تشک ها را دور پاهای خود بپیچید. با استفاده از قلاب های توری در قسمت بیرونی پا، قلاب را به لنت ها وصل کنید. بند Velcro را در صورت نیاز تنظیم کنید.

مطمئن شوید که تمام قلاب ها بسته شده اند.

شما باید بتوانید دو انگشت خود را بین پا و حلقه قرار دهید. اگر اینطور نیست، یا بعد از چند دقیقه احساس کرختی یا گزگز کردید، بریس خیلی سفت شده است. در صورت لزوم، بانداژها را شل کنید تا جریان خون بهبود یابد و بی حسی یا سوزن سوزن شدن برطرف شود.

زانوبندهای طبی را زیر لباس قرار دهید

اغلب، هنگام برخاستن از رختخواب نیاز به استفاده از زانوبند طبی دارید. تکیه گاه را روی پوست با لباس خود روی زانوی طبی قرار دهید. وقتی بیرون هوا سرد است یا مجبورید یونیفرم خاصی بپوشید، مثلا در مدرسه یا محل کار، بهتر است سوتین خود را بپوشانید. سعی کنید از لباس های گشاد مانند شلوار جین یا شلوار استفاده کنید، زیرا زانوها به راحتی زیر لباس شما جمع می شوند.

برای داشتن زانوهای سالم حتما از بریس های خود مراقبت کنید

این کار فشار اطراف زانو را کاهش می دهد و به پوست زمان می دهد تا نفس بکشد. هنگام استفاده از زانوبند طبی مراقب باشید که وزن زیادی روی پای آسیب دیده خود وارد نکنید. حتماً قبل از دوش گرفتن یا شنا، تکیه گاه زانو را بردارید تا بریس های شما خیس نشوند. نکته مهم دیگر این است که با پزشک خود در مورد مدت زمان استفاده از ساپورت طبی زانو صحبت کنید.

پوست خود را به طور مرتب چک کنید

هنگامی که به زانوی خود مالش می دهید ممکن است پوست شما احساس ناراحتی، خشکی یا قرمزی کند. پوست را از نظر زخم یا سایر مشکلات بررسی کنید. برای جلوگیری از آسیب بیشتر، به طور دوره ای زانوبند طبی را بردارید، این یک مرحله ضروری برای کمک است. همیشه سعی کنید از دستورات پزشک خود در مورد برداشتن طحال پیروی کنید.

دستورات پزشک در فیزیوتراپی را دنبال کنید

هنگام مواجهه با آسیب جدی زانو، همیشه باید به پزشک خود گوش دهید یا به او اعتماد کنید. پزشک می‌تواند شما را در مورد تمام موارد ضروری، از جمله بهترین روش برای بستن بریس، مدت زمان استفاده از زانوبند و حرکاتی که باید اجتناب کنید، به شما اطلاع دهد. هر گونه سوال در مورد آسیب یا روند توانبخشی خود از پزشک خود بپرسید.

هر چند وقت یک بار باید از زانوبند طبی استفاده کرد؟

هنگامی که برای اولین بار از زانوبند طبی استفاده می کنید، توصیه می شود حداقل یک هفته از آن استفاده کنید. هنگام خواب، زانوبند را بردارید. از طرف دیگر، ممکن است پزشک به شما دستور دهد که هنگام خواب از زانوبند استفاده کنید. راه رفتن در حین خواب می تواند کاری را که جراح رفع کرده است خنثی کند، بنابراین برای جلوگیری از آسیب بیشتر باید آن را بپوشید. توصیه های پزشک خود را دنبال کنید و قبل از افزایش یا کاهش زمان مصرف با او مشورت کنید.

سایر عواملی که برای مدت استفاده از زانوبند طبی باید در نظر گرفت به شرح زیر است:

استفاده طولانی مدت و غیر ضروری از زانوبند باعث فرسودگی پوست می شود.

محدود کردن دامنه حرکتی هنگام استفاده از زانوبند طبی می تواند باعث آتروفی عضلانی یا سفتی مفاصل شود.

برداشتن بند قبل از آماده شدن مفصل می تواند به روند بهبود آسیب برساند و مدت زمان پوشیدن مفصل را افزایش دهد.

اگر مستعد آسیب هستید، نپوشیدن آنها می تواند منجر به آسیب بیشتر زانو شود.

بنابراین، مشورت با پزشک و پیروی از توصیه های او را فراموش نکنید.

بیماری صرع | انواع، راه درمان و پیشگیری

بیماری صرع یا epilepsy 

بیماری صرع چهارمین بیماری شایع  و جزیی از بیماری های أعصاب و روان استو در واقع مجموعه ای از اختلالات عصبی مزمن می باشد که معمولاً با حمله های صرعی مشخص می گردد. حملات صرعی معمولاً به طور مکرر رخ می‌دهند و دلایل ثابت و مشخصی ندارند. معمولا حملات صرعی به دلیل آسیب مغزی مصرف داروها و الکل و در برخی از موارد به دلیل سرطان مغز ایجاد می ‌شوند. زمانی که فعالیت سلولی کورتیکال یا غشایی در مغز بیش از حد غیر عادی باشد، حملات صرعی رخ می دهد. با مصرف دارو حملات صرعی را می توان در حدود 70% کاهش و کنترل نمود. از علائم و نشانه های تشنج می توان به حرکات ناگهانی و غیر قابل کنترل در بازوها و پاها و علائم روانی مانند ترس و اضطراب از دست دادن هوشیاری و گیجی موقت اشاره نمود. این مطلب جنبه آموزشی و اطلاع رسانی دارد، در صورت مشکل به دکتر مغز و اعصاب مراجعه کنید.

انواع صرع

*تشنج کانونی یا صرع پارشیال:در صورتی که تشنج به دلیل فعالیت غیر طبیعی یکی از ناحیه های مغز باشد تشنج کانونی، صرع پارشیال یا تشنج جزئی رخ می دهد. در صرع پارشیال تمام نقاط مغز درگیر نیست و فقط ناحیه خاصی از مغز باعث بروز علائم صرع می گردد. صرع پارشیال به دو گروه تقسیم می گردد: 1-1-صرع پارشیال با نقص در هوشیاری: در این نوع تشنج فرد آگاهی و هوشیاری خود را از دست می دهد و ممکن است که برای مدت زمانی به یک نقطه خیره شود و پاسخ درستی به صدای اطرافیان خود ندهد. در این نوع تشنج ممکن است بیمار حرکاتی نظیر مالیدن دست ها به هم، راه رفتن حول یک دایره، جویدن و بلعیدن را انجام دهد. 2-1-صرع پارشیال بدون از دست دادن هوشیاری:در این نوع تشنج میزان هوشیاری بیمار کاهش پیدا نمی کند حتی ممکن است بیمار کاملا بیدار و هوشیار باشد. حتی ممکن است بعد از تشنج، قادر به یادآوری وقایعی که هنگام تشنج اتفاق افتاد باشد. در طول تشنج کانونی بدون از دست دادن هوشیاری، فرد توانایی پاسخگویی به اطرافیان را ندارد. به طور کلی تشنج های کنونی بدون از دست دادن هوشیاری بسیار مختصر هستند و کمتر از دو دقیقه به طول می‌انجامد. 2-صرع خفیف‌:مدت زمان صرع خفیف یا تشنج های خفیف کوتاه تر از تشنج های شدید است و کمتر از ۱۵ ثانیه به طول می انجامد. تشنج خفیف معمولاً در کودکان رخ می دهد و برای مدتی کوتاه باعث شود که فرآیندهای مغزی فرد متوقف شود.در صرع خفیف فرد روی زمین نمی افتد و بدنش دچار لرزش نمی شود. در نوع خفیف ممکن است فرد مبتلا برای مدتی به یک نقطه خیر شود یا اندام های فرد مبتلا دچار اختلالات حرکتی شود. مثلا فرد لب خود را بگزد یا پلک فرد دچار پرش شود. 3-تشنج های منتشر یا صرع بزرگ:تشنج های منتشر که با نام صرع بزرگ نیز شناخته می شوند، تمام نقاط مغز را درگیر می کنند. تشنج های منتشر به شش نوع مختلف تقسیم می شوند که در ادامه به بررسی هر یک از آن ها می پردازیم: 4-تشنج های خاموش:این تشنج معمولاً در کودکان اتفاق می افتد از مشخصات این تشنج می توان به خیره شدن به یک نقطه انجام دادن حرکاتی مانند ملچ مولوچ کردن یا چشمک زدن اشاره نمود. گاهی ممکن است تشنج خاموش منجر به  از بین رفتن هوشیاری در فرد شود. 5-تشنج‌ های آتونیک:در این نوع تشنج کنترل ماهیچه ها از دست می رود و ممکن است فرد به صورت ناگهانی روی زمین بیفتد. 6-تشنج های تونیک:تشنج های تونیک با سفت شدن ماهیچه های پشت بازوها و پاها همراه هستند. سفت شدن ماهیچه ها باعث می شود که فرد زمین بخورد و بدن وی دچار لرزش شود. 7-تشنج های کلونیک:تشنج‌های کلونیک معمولاً بازو گردن و صورت را درگیر میکند این نوع تشنج ها معمولاً باعث ایجاد حرکات ناگهانی ماهیچه ای می شوند. 8-تشنج‌های میوکلونیک: صرع میوکلونیک یا تشنج میوکلونیک باعث می شود ماهیچه ها به صورت ناگهانی و ناخواسته منقبض شوند معمولا این نوع تشنج در کودکان و نوجوانان شایع تر است. در این نوع تشنج در هر دو طرف بدن بازوها و پاها به صورت ناگهانی و تکراری به حرکت در می آیند. 9-تشنج های تونیک کلونیک: تشنج تونیک کلونیک از پرالتهاب ترین تشنج‌های صرعی هستند این نوع تشنج ها باعث می شوند که فرد به صورت ناگهانی هوشیاری خود را از دست دهد. لرزیدن و سفت شدن بدن و در برخی از موارد از دست دادن کنترل ادرار یا گاز گرفتن زبان از مشخصه های این نوع تشنج هستند

دلایل ابتلا به صرع

– ضربه به سر:گاهی ممکن است در اثر تصادف با ماشین یا دیگر حوادث به سر افراد ضربه وارد شود. ممکن است پس از وارد شدن ضربه به سر فرد به این بیماری مبتلا گردد. -سابقه خانوادگی:در صورتی که در خانواده سابقه ابتلا به این بیماری وجود داشته باشد، فرد در معرض خطر ابتلا به اختلالات تشنجی و بیماری صرع قرار می‌گیرد. –عفونت های مغزی:عفونت هایی مانند مننژیت می توانند باعث التهاب مغز و نخاع شوند. التهاب مغز و نخاع خطر ابتلا به بیماری صرع را افزایش می دهند. –سکته در سایر بیماری های عروقی:سکته و برخی از بیماری های عروقی می توانند به مغز آسیب وارد کنند. وارد شدن هرگونه آسیب به مغز می تواند باعث ابتلا به این بیماری شود. -دمانس یا زوال عقل:دمانس یا کاهش فعالیت های مغزی از دیگر عواملی هستند که ممکن است باعث بروز بیماری صرع شوند. معمولا کسانی که آلزایمر دارند در خطر ابتلا به این بیماری قرار می گیرند. –بیماری های عفونی :برخی از بیماری‌ها مانند ایدز و انسفالیت ویروسی باعث می‌شوند که افراد به این بیماری مبتلا گردند.  انسفالیت ویروسی، ویروسی است که باعث می‌شود به بافت مغز آسیب وارد می گردد. -آسیب های پیش از تولد:در صورتی که در دوره بارداری مادر تغذیه نامناسب داشته باشد یا در مکانی قرار گیرد که در آنجا کمبود اکسیژن وجود دارد، خطر ابتلا به بیماری صرع را برای نوزاد خود افزایش می دهد.

تشخیص بیماری صرع

معاینه نورولوژیک:در این مایع به پزشک متخصص مغز و اعصاب عملکردهای مغزی توانایی حرکتی و رفتاری بیمار را مورد بررسی قرار می دهد. سی تی اسکن:برای تهیه تصاویر مقطعی از مغز از اشعه ایکس استفاده می شود. در سی تی اسکن اتفاقات غیرطبیعی مغز که ممکن است باعث ابتلا به بیماری صرع شوند بررسی می گردد برخی از این عوامل عبارتند از: تومورها، خونریزی و کیست. اسپکت:در صورتی که منطقه دقیق شروع تشنج در مغز به وسیله ام آر آی یا EEG مشخص نشود از روش اسپکت استفاده می گردد در این روش فعالیت جریان خون توسط یک نقشه سه بعدی با جزئیات ایجاد می‌شود. در روش اسپکت فعالیت جریان خون در مغز با جزئیات کامل برای پزشک به نمایش در می آید. ام آر آی و ام آر آی عملکردی:در این وسیله با استفاده از امواج مغناطیسی و رادیویی تصاویر و جزئیات مغز ثبت می گردد. زمانی که بخش خاصی از مغز در حال کار کردن است دستگاه ام آر آی عملکردی می‌تواند تغییرات جریان خون را ثبت نماید. معمولاً از این روش برای جلوگیری از آسیب به مناطق عملکردی خاص استفاده می گردد. این تست معمولا قبل از عمل جراحی روی فرد بیمار انجام می‌شود. هزینه درمان صرع به وسیله عمل جراحی تقریبا معادل ۱۵ الی ۳۰ میلیون می باشد. پت:در روش پت برای دیدن مناطق فعال مغز و تعیین بخش های غیر طبیعی مقدار بسیار کمی از ماده رادیو اکتیو و سیاهرگ فرد بیمار تزریق می شود. نوار مغز یا EEG:رایج ترین تستی که روی فرد بیمار برای تشخیص بیماری انجام می شود، نوار مغز است. در این تست الکترودهایی به جمجمه فرد بیمار متصل می‌گردد این الکترودها فعالیت های الکتریکی مغز را ثبت می نمایند. در صورتی که فرد به بیماری صرع مبتلا باشد در الگوهای طبیعی امواج مغزی او تغییراتی رخ می دهد. تغییر در الگوهای طبیعی امواج مغزی هنگامی رخ می‌دهد که فرد دچار تشنج نشده است.

بیماری صرع در کودکان

در کودکان بالای ۵ سال معمولا با تشنج اتفاق می‌افتددارای تشنج هایی است که همواره والدین را نگران می کند و در واقع در ابتلاء کودک به بیماری ،ممکن است قبل از تشنج برای چند دقیقه آگاهی خود را نسبت به محیطی که در آن قرار دارد از دست بدهد. همچنین ممکن است کودک نسبت به صداهای اطراف خود هیچ واکنشی نشان ندهد.و از حالتهایی که ممکن است در هنگام تشنج برای کودک رخ دهد آن است که: -لرزش بدن – چشم ها به یک  سمت منحرف شدن -کف دهان -عدم کنترل ادرار اما گاهی نیز ممکن است که نوع تشنج ناشی از این بیماری مخفی باشد یعنی کودک به یک سمت خیره شود و هیچ گونه لرزشی در بدن نداشته باشد.

 درمان صرع در کودکان

در واقع کودکان مبتلا به بیماری صرع باید مادام العمر دارو برای کنترل تشنج مصرف کنند. در هنگام تشخیص کودک تحت درمان دارویی قرار می گیرد.  و در این هنگام پزشک معالج داروی ضد تشنج و کنترل بیماری را تجویز خواهد کرد. پس پیش از تجویز داروهای ضدتشنج پزشک از کبد کودک تست گرفته و  بسته به نوع آنزیم های کبدی او، دارو تجویز می نماید. افرادی که به بیماری صرع مبتلا هستند هرگز نباید داروهای خود را به صورت خودسر قطع نمایند. و هم چنین در صورت وجود تشنج های متععد کودک بهتر است، تحت کنترل کامل خانواده باشد تا هنگام انجام فعالیت های عادی مانند راه رفتن، دوچرخه سواری و دویدن نیز کودک دچار تشنج شود.   بیشتر بخوانید:سیاتیک چیست؟ علائم و روش های درمان آن

چگونگی تشخیص  تشنج از تب و صرع در کودک

-تشنج های مکرر:کودکانی که به تشنج ناشی از صرع مبتلا می شوند ممکن است در طول ماه چندین مرتبه دچار تشنج طولانی مدت گردند. -ملچ ملوچ کردن در خواب: در صورت بغل کردن، کودک  و ادامه  ملچ ملوچ کردن، لازم است به پزشک مراجعه شود زیرا ممکن است کودک دچار تشنج در خواب شده باشد. –مدت زمان تشنج:کودکانی که به تشنج های ناشی از صرع مبتلا هستند ممکن است بیشتر از ده دقیقه تشنج کنند و لرزش بدن داشته باشند.

درمان بیماری صرع به وسیله جراحی

یکی دیگر از راه های درمان بیماری صرع انجام عمل جراحی می باشد. قبل از انجام عمل جراحی پزشک آزمایشاتی روی فرد بیمار انجام می دهد درصورتی که طی این آزمایشات مشخص شود که ناحیه کوچکی از مغز درگیر شده است و با برخی از اعمال حیاتی مانند دیدن شنیدن و حرکت کردن تداخل ندارد پزشک جراحی را انجام می دهد. بعد از جراحی بیمار نیاز دارد که دوباره دارو مصرف کند اما مقدار و تعداد داروهای مصرفی برای درمان بیماری صرع در فردی که جراحی انجام داده کاهش پیدا می‌کند در موارد بسیار نادر دیده می‌شود که بعد از جراحی فرد دچار عوارضی مانند تغییر در توانایی فکر کردن و شناخت گردد.

درمان بیماری صرع با مصرف دارو

*کاربامازپین

موارد مصرف: درمان صرع، درمان اختلال دو قطبی و درمان اسکیزوفرنی اشکال دارویی: قرص ،نام تجاری: تگرتول ،عوارض جانبی: تب، تهوع، سر درد، اسهال، بی اشتهایی، سر گیجه

*فنی توئین

موارد مصرف: ضد تشنج، اشکال دارویی: کپسول، قرص، آمپول، نام تجاری: فنی توئین، عوارض جانبی: تاثیر بر جنین در دوره بارداری، عوارض قلبی عروقی، عوارض پوستی، خود ایمنی

*فنوباربیتال

موارد مصرف: درمان صرع به خصوص در کودکان، درمان اضطراب، درمان بی خوابی، اشکال دارویی: قرص، آمپول نام تجاری: فنوباربیتال،  عوارض جانبی: خستگی، کم خونی، کاهش میل جنسی در مردان، لکنت زبان، خواب آلودگی، افزایش فعالیت در کودکان، گیجی، ناراحتی معده، مشکلات حافظه

*اتوسوکزوماید

موارد مصرف: درمان صرع خفیف، ضد تشنج، اشکال دارویی: کپسول، شربت، نام تجاری: زارونتین، عوارض جانبی: سر درد، بی خوابی، سکسکه

*دیازپام

و چون دیازپام اعتیاد آور است و ممکن است پس از ترک دارو فرد دچار دردهای شکمی، تهوع، استفراغ، تعریق و افت قوای ذهنی گردد. مصرف ان حتما باید با تجویز پزشک همراه باشد. موارد مصرف: مسکن، ضد تشنج، جلوگیری از حملات صرعی، اشکال دارویی: قرص، آمپول، نام تجاری: والیوم، عوارض جانبی: در صورت علائم زیر از مصرف دیازپام  جلوگیری گردد: -ضربان قلب کند – افت قوای ذهنی -تنگی نفس -تب -گلو درد -زردی پوست -عدم تعادل

بیماری صرع و بارداری

در صورتی که خانم های باردار به این بیماری مبتلا باشند باید داروهای ضد صرع و ضد تشنج مصرف نمایند. دوز موثر دارو برای خانم‌های باردار توسط پزشک تعیین می شود و بیمار باید طی مصرف داروها تحت نظر پزشک قرار گیرد. خانم های باردار مبتلا به این بیماری می توانند در اکثر مواقع به صورت طبیعی زایمان کنند. اما در صورتی که در ماه آخر بارداری دچار تشنج شده باشند ممکن از زایمان به صورت سزارین صورت گیرد.

درمان خانگی بیماری صرع

*استفاده ویتامین:ویتامین B6 همراه با منیزیم و ویتامین E  می تواند برای درمان بیماری صرع مفید واقع گردد. ونیز استفاده از منگنز را نیز توصیه می کنند. تیامین نیز ممکن است به بهبود توانایی تفکر در افراد مبتلا به صرع کمک کند. *خواب کافی:کمبود خواب را می توان به عنوان یک عامل ایجاد کننده تشنج و صرع به ویژه در سندرم های صرع عمومی ایدیوپاتیک و صرع لوب گیجگاهی دانست. افراد مبتلا به این بیماری باید سعی کنند خواب منظم و مداوم داشته باشند و اگر دیرتر از حد معمول به رختخواب می روند، صبح روز بعد دیرتر از خواب بیدار شوند. مواد غذایی ممنوع از مصرف  می توان -شکلات -پرتقال -ذرت -سویا

درمان بیماری صرع با طب سنتی

گیاه بهار نارنج: بهارنارنج باعث تسکین سردردهای ناشی از صرع می شود. در صورتی که می خواهید از دمنوش بهار نارنج استفاده نمایید لازم است دو لیوان آب را بجوشانید و یک قاشق چای خوری گیاه بهارنارنج را به آن اضافه نمایید و اجازه دهید به خوبی دم شود. سنبل الطیب:استفاده از گیاه یا ریشه گیاه سنبل الطیب برای درمان صرع و کاهش استرس بسیار مفید است. از آنجا که گیاه سنبل الطیب دارای ماده ای به نام والین می باشد، برای کاهش سردرد های ناشی از این بیماری مورد استفاده قرار می گیرد. دارچین:استفاده از دمنوش دارچین موجب می شود که حملات صرعی کاهش یابد. دمنوش دارچین دارای خواص آرام بخشی می باشد و در آن مواد ضد التهاب یافت می شود. شما می توانید دارچین را به همراه ۱۰ عدد هل بجوشانید و میل نمایید. آب گشنیز:از آنجا که گیاه گشنیز دارای ویتامین هایی مانند ویتامین D، B6، E و اسید فولیک است می تواند حملات صرعی را کاهش دهد. گیاه گشنیز می تواند کانال های پتاسیم موجود در مغز را فعال نماید و از این راه تشنج را کنترل کند.

چگونه ایده های خود را به نوشتن خوب تبدیل می کنید؟

بازنویسی

در شماره قبل در مورد ایده پردازی صحبت کردیم و نوشتیم که ایده ها در اطراف ما و در تجربیات ما وجود دارند. فقط باید به آنها توجه کنید و یکی را برای نوشتن انتخاب کنید. موریل لیکر این نکته را اینگونه می نویسد: «موضوع و محتوا در اطراف شماست. زندگی روزمره شما پر از ایده است. زیاد به ذهن خود فشار نیاورید. به دنبال نکات برجسته از گذشته نباشید. رویدادهایی که در اطراف شما اتفاق می‌افتد، دیگران را مورد توجه قرار می‌دهد. امتحانش کن. مثلا امروز چه چیزی باعث نارضایتی و ناراحتی شما شد؟ بنویسشون روی برگه. خواننده مطالب خود را پیدا کنید. شک نکن کم کم ببینید خوانندگان به چه نوع محتوایی احساس نزدیکی می کنند. به آنها پرداخت کنید.»

به زندگی خود فکر کنید و از آن ایده بگیرید. به عنوان مثال، آیا با موجودی حساب خود احساس راحتی می کنید یا خیر؟ یا وقتی صدای پیانو زدن بچه همسایه را می شنوی چرا خودت خجالت می کشی پیانو بزنی؟ آنها را بنویسید با نوشتن آنها نه تنها استرس را از بین می برید، بلکه افراد مشابه را نیز خوشحال می کنید. اگر راه حلی برای این مشکلات دارید، عالی است. (لهبار، 1395: 91)

مراحل پیش‌نویسی و پیش‌نویسی را هم شرح دادیم و گفتیم که هرچه زمان بیشتری را قبل از نوشتن بگذاریم، متن ما قوی‌تر و استدلال‌پذیرتر می‌شود. همچنین به شما یادآوری می کنیم که در هنگام ایجاد پیش نویس به خاطر داشته باشید که کار شما هنوز نهایی نشده است. بعدا تکمیل خواهد شد. اکنون زمان آن است که بدون توجه به قوانین املایی، بینش و تجربیات خود را به صفحه بیاورید. جملات را یکی پس از دیگری قرار دهید. سپس شما می توانید جملات را تغییر دهید.

در این شماره به موضوع بازنویسی می پردازیم. از نظر اتو کروزه، نوشتن به معنای بازنویسی و بازنویسی به معنای سازماندهی جدید، حذف، افزودن و تقسیم محتوا در سراسر نوشتن است.

فراموش نکنید که تجدید نظر منجر به بازنویسی متن اصلی بسیار مهم است. این مرحله ای است که متن در آن خمیر و شکل می گیرد و به تدریج آماده انتشار می شود. اگر نویسنده به سرعت و بدون درگیری مغز در مرحله ویرایش شروع به نوشتن کند. در اینجا ذهن کار را به دست می گیرد و با عجله متن را تحلیل می کند. نویسنده خودش تبدیل به منتقدی می شود که به نظر می رسد متن غریبه ای را می خواند و به او گفته می شود سعی کنید تا حد امکان اشتباه کنید.

تا جایی که می توانید با نوشته خود پیش بروید. بازی کنید و کلمات را حرکت دهید، ببینید چه اتفاقی می افتد! حذف اضافه نگران نباشید که چه اتفاقی خواهد افتاد. شما همیشه این گزینه را دارید که به مقاله قبلی خود بازگردید. اما بیایید ببینیم وقتی با فیلمنامه پیش می روید چه اتفاقی می افتد! مثل یک دلقک سیلی بزن بعداً گزینه ای برای عدم نمایش سایت ها دارید. برای ارسال مقاله عجله نکنید. می تواند به سرعت خلاقیت و هدف شما را خفه کند. همه راه ها بسته است. توجه داشته باشید که بازنویسی ممکن است منجر به کوتاه یا اضافه شود.

هنگام بازنویسی ابتدا زیر قسمت هایی که نامشخص هستند خط بکشید. سپس ببینید که چگونه آن را گسترش دهید تا خواننده از حلقه خارج شود. زیر قسمت هایی که بیش از حد توضیح می دهید خط بکشید. سعی کنید تا حد امکان آنها را کاهش دهید.

بررسی و بازنگری هر اثری خسته کننده است، زیرا ما مرحله خلاقیت را پشت سر گذاشته ایم و آنچه را که در نظر گرفته شده ارائه کرده ایم. بنابراین، بررسی تکراری و خسته کننده است. به قول قدیمی ها، هرکس کار را تمام کند، انجامش می دهد. بررسی کاری که انجام داده ایم بخش مهمی از کار ما است. نمی توان راه اندازی مجدد کرد. ما مطمئن خواهیم شد که هیچ کس به اندازه کاری که ما انجام دادیم اشتیاق نداشته باشد. با پذیرفتن این امر، آن را به یک بازی و کار دلپذیر تبدیل کنید، زیرا در این زمان، نتایج تلاش شبانه روزی شما بررسی می شود (رهبر (1396) اشاره باربارا تراپیدو، 43).

"بازخوانی اغلب نویسنده را به همان مکان برمی‌گرداند. به عبارت دیگر، او به جای اینکه داستان را بیان کند، آن را هدایت می‌کند. اصل کلمه یا اصل محتوا است که باید پیدا شود. مثلاً من نوشتم. سی دوباره وقتی صفحه آخر «وداع با اسلحه» (میرصادقی (1387) به نقل از همینگوی، صفحه 127).

لئو تولستوی می گوید: نوشتن مانند غبار طلاست. هر چه بیشتر آن را بشویند، طلا شفافتر می شود (میرصادقی، 1388: 127).

به استفاده از کلمات و عبارات توجه کنید

از آنجایی که قرار بود هنگام نگارش از ویرایش پرهیز کنیم و این اثر را به زمان بازبینی موکول کنیم، به ترتیبی که در پیش نویس اول می خواستیم نوشتیم. اما هنگام بازنویسی و اصلاح متن به کلمات و جملات توجه کنید. اگر دوست داریم کلمات شکسته و عامیانه را در پیش نویس بنویسیم، آنها را پیدا کرده و آنها را اصلاح می کنیم. سعی کنید جملات خود را کوتاه نگه دارید. بار جملات مرکب و چند بخشی را کم خواهیم کرد. جملات طولانی خواننده را خسته می کند و معنی در جملات گم می شود. فراموش نکنید که کوتاه نویسی آسان تر از نوشتن طولانی است. به یاد داشته باشید که در هر جمله فقط یک مفهوم را بیان کنید. وظیفه جملات زیر بیان مفاهیم جدید است.

چرا مهاجرت کاری به استرالیا

ویزای کاری استرالیا یکی از برنامه‌های مهاجرتی است که به افراد با مهارت‌ها و توانمندی‌های مختلف اجازه می‌دهد تا به استرالیا مهاجرت کرده و در آنجا به عنوان کارمند، مدیر یا کارآفرین فعالیت کنند. این ویزاها انواع مختلفی دارند که بر اساس شرایط و ویژگی‌های هر فرد، انتخاب می‌شوند.

بازار کار در استرالیا به عنوان یکی از پویاترین و پیشرفته‌ترین بازارهای کار جهان شناخته می‌شود. این کشور از نظر اقتصادی به یکی از قدرتمندترین کشورهای جهان تبدیل شده است و بازار کار استرالیا نیز از وضعیت خوبی برخوردار است. تعداد زیادی از شرکت‌های بین‌المللی و محلی در استرالیا فعالیت می‌کنند که فرصت‌های شغلی متنوعی را ارائه می‌دهند.

چرا مهاجرت کاری به استرالیا پر طرفدار است؟

مهاجرت کاری به استرالیا به عنوان یکی از مقاصد پرطرفدار برای افرادی که به دنبال زندگی و کار در یک کشور پیشرفته و پویا هستند، محسوب می‌شود. این مسئله به دلایل متعددی برمی‌گردد:

1.                  فرصت‌های شغلی و حقوق مکافات: استرالیا با داشتن بازار کار پویا و تنوع فرصت‌های شغلی، به افراد فرصت‌های شغلی جذابی ارائه می‌دهد. همچنین، حقوق و دستمزدهای مناسب در استرالیا معمولاً بسیار جذاب است.

2.                  کیفیت زندگی بالا: استرالیا با محیط طبیعی زیبا، زیرساخت‌های عالی، سیستم بهداشت و درمان پیشرفته و فرهنگ متنوع، یکی از کشورهایی است که به کیفیت زندگی بالا شهرت دارد.

3.                  سیاست‌های مهاجرتی واضح و منعطف: استرالیا دارای سیاست‌های مهاجرتی واضح و منعطف است که افراد با مهارت‌ها و توانایی‌های مختلف را به خود جذب می‌کند. وجود برنامه‌های مختلفی مانند ویزای مهاجرت کاری و کارآفرینی  امکان مهاجرت برای افراد با شرایط مختلف را فراهم می‌کند.

4.                  زندگی اجتماعی و فرهنگی متنوع: استرالیا با جامعه متنوع و فرهنگی پویا، افراد را به یک تجربه زندگی اجتماعی و فرهنگی غنی دعوت می‌کند. این کشور با وجود تنوع فرهنگی و زبان‌های مختلف، محیطی مناسب برای زندگی و کار ارائه می‌دهد.

5.                  امکانات تحصیلی و توسعه حرفه‌ای: استرالیا با داشتن دانشگاه‌ها و مؤسسات آموزش عالی برجسته، امکانات مناسبی برای تحصیل و توسعه حرفه‌ای فراهم می‌کند که برای افرادی که به دنبال رشد و پیشرفت در حرفه‌ی خود هستند، جذاب است.

به طور کلی، استرالیا به عنوان یکی از کشورهای پیشرو در جهان از نظر زیرساخت‌ها، امکانات، فرهنگ و فرصت‌های کاری، یک مقصد پرطرفدار برای مهاجرت کاری است.

 این دلایل باعث شده که افراد زیادی تمایل مهاجرت به استرالیا را داشته باشند. در این جا باید بگوییم که استرالیا انواع ویزاهای کاری مانند ویزای ۱۸۹ استرالیا را برای جذب نیروی متخصص ارایه می دهد.

ویژگی‌های بازار کار در استرالیا

در ادامه به تعدادی از ویژگی های بازار کار استرالیا اشاره شده است:

6.                  تنوع فرصت‌های شغلی: بازار کار استرالیا فرصت‌های شغلی متنوعی را برای افراد با توانمندی‌ها و مهارت‌های مختلف فراهم می‌کند، از جمله حوزه‌های فناوری، حقوقی، بهداشت و درمان، مهندسی، حسابداری و غیره.

7.                  حقوق و دستمزد مناسب: کارگران در استرالیا از حقوق و دستمزدهای مناسبی برخوردارند که با هزینه‌های زندگی در این کشور تطابق دارد.

8.                  سیستم حمایتی و قانونی: استرالیا دارای سیستم حمایتی و قانونی قوی است که حقوق کارگران را تضمین می‌کند و به کاهش تبعیض در محیط کار کمک می‌کند.

9.                  فرهنگ کاری متعادل: فرهنگ کاری در استرالیا معمولاً متعادل، با توجه به تعادل بین زندگی حرفه‌ای و شخصی، احترام به تنوع فرهنگی و توجه به تعادل زندگی است.

10.             پیشرفت فناوری: استرالیا یک کشور پیشرو در فناوری و نوآوری است که فرصت‌های شغلی زیادی در حوزه فناوری اطلاعات، فضایی، بهداشت و پزشکی، توسعه محصولات و خدمات نوآورانه وجود دارد.

همچنین، باید توجه داشت که بازار کار در استرالیا همچنان چالش‌ها و رقابت‌های خود را دارد، اما با توجه به توانمندی‌ها و تلاش، افراد می‌توانند در این بازار با موفقیت فعالیت کنند.

مقایسه بازار کار استرالیا و عمان

 امروزه مهاجرت کاری به عمان هم طرفدارانی را دارد. در این قسمت سعی کردیم که بازار کار در این دو کشور را مقایسه کنیم تا چشم انداز روشن تری به متقاضیان مهاجرت کاری بدهیم. مقایسه‌ی بازار کار استرالیا و عمان به چالشی جالب تبدیل می‌شود، زیرا هر کشور دارای شرایط و ویژگی‌های خاصی است که تأثیر زیادی بر بازار کار آن دارد.

11.             اندازه و رشد اقتصادی: استرالیا یکی از کشورهای پیشرفته و با اقتصاد قوی جهان است، در حالی که عمان از لحاظ اندازه و رشد اقتصادی کوچک‌تر است.

12.             تنوع صنایع و شغل‌ها: استرالیا با تنوع بالای صنایع و فعالیت‌های اقتصادی، فرصت‌های شغلی متنوعی را ارائه می‌دهد. عمان همچنین فرصت‌های شغلی متنوعی دارد، اما تنوع کمتری نسبت به استرالیا دارد.

13.             پرداخت حقوق و شرایط کاری: حقوق کارگران در استرالیا معمولاً بالاتر از عمان است، همچنین شرایط کاری معمولاً بهتر و قابل تعقیب‌تر در استرالیا محسوب می‌شود.

14.             سیاست‌های مهاجرتی: استرالیا با سیاست‌های مهاجرتی منعطف و واضح، مقصدی محبوب برای مهاجرت کاری است، در حالی که عمان سیاست‌های مهاجرتی کمتری دارد و معمولاً مهاجرت کاری به این کشور محدودتر است.

15.             زبان و فرهنگ: استرالیایی‌ها به طور گسترده از زبان انگلیسی استفاده می‌کنند و فرهنگی با تنوع بالا دارند، در حالی که عربی زبان رسمی و اصلی عمان است و فرهنگ عمانی به ویژه در زمینه‌های مذهبی و اجتماعی تأثیرگذار است.

به طور کلی، استرالیا به عنوان یکی از کشورهای پیشرفته با بازار کار پویا و تنوع فرصت‌های شغلی جذاب است، در حالی که عمان نیز با رشد اقتصادی و توسعه‌ی نسبتاً سریع، فرصت‌های کاری مناسبی را فراهم می‌کند اما به مقدار کمتری نسبت به استرالیا.

اوتیسم چیست؟ چه علائمی دارد و چگونه درمان می‌شود؟

اوتیسم از لحاظ پزشکی به عنوان یک نوع ناتوانی در گروه ناتوانی‌های رشدی-عصبی تعریف می‌شود و توسط سازمان بهداشت جهانی و انجمن روان‌پزشکی آمریکا به عنوان “اختلال طیف اوتیسم” شناخته شده است. در این مقاله تلاش کردیم که برای آشنایی شما با این اختلال در مورد انواع و سطوح اختلال اوتیسم، علائم و علل بیماری، اقدامات حمایتی و درمانی و برخی موارد دیگر توضیحات و بررسی کاملی ارائه کنیم. این مطلب جنبه آموزشی و اطلاع رسانی دارد، در صورت مشکل به دکتر مغز و اعصاب مراجعه کنید.

انواع بیماری اوتیسم

بیماری اوتیسم یک اختلال طیفی است که تأثیرات گسترده‌ای بر روی تعامل اجتماعی، ارتباطات و الگوهای رفتاری فرد دارد. این بیماری به صورت طیفی شناخته می‌شود، به این معنی که افراد می‌توانند علائم متنوعی را نشان دهند که با انواع مختلفی از اوتیسم در ارتباط هستند. در ادامه، انواع مختلف بیماری اوتیسم را شرح می‌دهیم.

• اوتیسم کودکی (Autistic Disorder)  یا اوتیسم کلاسیک، شدیدترین نوع اوتیسم است. افرادی که از این نوع اوتیسم رنج می‌برند، دچار مشکلات گسترده‌ای در تعامل اجتماعی و ارتباطات هستند. ممکن است آن‌ها در برقراری ارتباط چشمی، تفسیر عواطف دیگران و استفاده از زبان غیرکلامی دچار دشواری شوند.
•  اوتیسم آسپرگر (Asperger’s Syndrome)  اوتیسم آسپرگر، در افرادی که هوش بالا دارند، مشاهده می‌شود. این افراد ممکن است مهارت‌های خاصی در زمینه‌هایی مانند علوم، هنر یا ریاضی داشته باشند و استعدادهای خارق‌العاده از خود نشان ‌دهند. با این حال این افراد در تعاملات اجتماعی و ارتباطات مشکلاتی را در درک غیرمستقیم، تفسیر بدنی و تقلید عادت‌های دیگران تجربه می‌کنند.
•  اوتیسم نوجوان (Childhood Disintegrative Disorder) اوتیسم نوجوانی نادرترین نوع اوتیسم است. در این نوع، کودکانی که پیشتر توانایی‌های عمومی را داشتند، بعد از سن حدود ۲ تا ۴ سالگی، با افت ناگهانی در توانایی‌های زبانی، ارتباطی و اجتماعی روبرو می‌شوند.
•  اوتیسم ناشناخته (Pervasive Developmental Disorder Not Otherwise Specified –( PDD-NOS):  این نوع اوتیسم شامل افرادی است که برخی از علائم و نشانه‌های اوتیسم را نشان می‌دهند، اما به طور کامل در تعریف اوتیسم کودکی، اوتیسم آسپرگر یا سایر زیردسته‌های تشخیص داده شده اوتیسم جای نمی‌گیرند.
•  اوتیسم رت  (Rett Syndrome) این نوع اوتیسم بیشتر در دختران رخ می‌دهد و نادر است. افراد مبتلا به اوتیسم رت دچار وقفه در  رشد و کاهش چشمگیر در مهارت‌های زبانی و حرکتی می‌شوند.

همچنین، در صورت نیاز به اطلاعات بیشتر درباره هر نوع از بیماری اوتیسم، مراجعه به متخصصین و پزشکان متخصص در این حوزه توصیه می‌شود. آنها می‌توانند با توجه به ویژگی‌ها و نشانه‌های هر فرد، تشخیص و درمان مناسب را تعیین کنند.

علائم بیماری اوتیسم

علائم بیماری اوتیسم در زمینه‌های مختلفی مشاهده ‌می‌شود و در هر فرد می‌تواند متفاوت باشد. در ادامه، علائم معمول بیماری اوتیسم را  بیان می‌کنیم.

• مشکلات در تعامل اجتماعی: افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است در برقراری ارتباط چشمی مشکل داشته باشند و تمایل کمتری به تعامل با دیگران نشان دهند. آن‌ها به طور معمول نمی‌توانند نگرانی‌ها، شادی یا عصبانیت را به درستی در فریاد یا حرکات بدنی خود بیان کنند.
•  محدودیت در زبان و ارتباطات: برخی از افراد مبتلا به اوتیسم مشکلات در توسعه زبان دارند. بدین صورت که کلمات را تکرار می‌کنند و یا مکالمه را با معنای قابل فهم و به خوبی انجام نمی‌دهند. همچنین، درک صحیح از عبارات غیرکلامی نظیر ژست‌ها و اشاره‌ها برای آنها دشوار است.
• تمایل به تکرار و رفتارهای خاص: افراد مبتلا به اوتیسم معمولا علاقه زیادی به تکرار رفتارها و الگوهای خاص دارند. آنها ممکن است با اشتیاق  رفتارهای خاصی را تکرار کنند و از تغییر در روال‌های روزمره ناراحت شوند.
•  حساسیت به تحریکات حسی: برخی از افراد مبتلا به اوتیسم حساسیت بیشتری نسبت به تحریکات صوتی، نوری یا لمسی دارند. آنها ممکن است به صداهای بلند یا نورهای درخشان واکنش نشان دهند و یا از تماس بدنی زیاد ناراحت شوند.
•  محدودیت در بازی و خلاقیت: افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است در بازی و خلاقیت با مشکل مواجه شوند. آن‌ها تمایل کمتری به بازی با دیگران و ایفای نقش‌های خیالی نشان می‌دهند.

مهم است بدانید که هر فرد مبتلا به اوتیسم می‌تواند تجربه‌ها، نیازها و قدرت‌های منحصر به فردی داشته باشد. این‌ها توصیفات عمومی بیماری اوتیسم هستند و برای تشخیص دقیق و درمان مناسب، مراجعه به تخصصی‌های مربوطه و متخصصین حوزه اوتیسم توصیه می‌شود. آنها می‌توانند با توجه به نشانه‌ها و ویژگی‌های هر فرد، تشخیص و برنامه درمانی مناسب را تعیین کنند.

علت بیماری اوتیسم

علت اوتیسم هنوز به طور کامل مشخص نشده است. اما تحقیقات نشان می‌دهد که عوامل ژنتیکی و محیطی در رشد این اختلال نقش دارند.

• عوامل ژنتیکی: ارثی بودن اوتیسم مورد توجه محققان قرار گرفته است. بر اساس تحقیقات، وجود تغییرات ژنتیکی در برخی از ژن‌ها می‌تواند باعث بروز اوتیسم شود. مطالعات نشان داده‌اند که وجود خواهران یا برادران مبتلا به اوتیسم، احتمال ابتلا به این بیماری را افزایش می‌دهد.
• عوامل محیطی: عوامل محیطی نیز می‌توانند در بروز اوتیسم نقش داشته باشند. مطالعات نشان داده‌اند که عواملی مانند عفونت‌های ویروسی در دوران بارداری، مصرف مواد مخدر توسط مادر در دوران بارداری، کمبود ویتامین‌ها و مواد معدنی، و مشکلات تغذیه‌ای ممکن است بر توسعه اوتیسم تأثیرگذار باشند.
• اختلالات نوروشیمیایی و ساختاری: برخی تحقیقات نشان داده‌اند که تغییرات در عملکرد مغز و ساختار آن ممکن است در بروز اوتیسم نقش داشته باشد. اختلالات نوروشیمیایی، کاهش سطح عملکرد نورون‌ها و نقص در ارتباطات بین سلول‌های عصبی می‌توانند از علل ابتلا به اوتیسم باشند.

با این حال، توجه داشته باشید که اوتیسم یک اختلال پیچیده است و علت آن تنها به یک عامل محدود نمی‌شود. احتمالا ترکیبی از ژنتیک، علل محیطی و عوامل دیگر در توسعه این بیماری نقش دارند. همچنین، هر فرد ممکن است به طرز متفاوتی به عوامل مختلف پاسخ دهد و اینکه دقیقا چگونه این عوامل باعث بروز اوتیسم می‌شوند هنوز به طور کامل مشخص نشده است.

سطوح اختلال طیف اوتیسم

سطوح اختلال طیف اوتیسم (Autism Spectrum Disorder)  در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders – DSM-5)، بر اساس نیازهای فرد برای حمایت تعریف شده‌اند و توصیف کننده‌ی نیازها و علائم فرد مبتلا به اختلال طیف اوتیسم هستند. سطوح اوتیسم به تخصصی‌ترین تشخیص‌ها اجازه می‌دهند تا طرح‌های درمانی مؤثرتری را ارائه کنند و به مراقبان کمک می‌کنند تا علائم و نیازهای فرد را بهتر درک کنند. در ادامه به بیان این سطوح می‌پردازیم. سطح ۱ اوتیسم: نیاز به حمایت سطح ۱ اوتیسم ملایم‌ترین و یا “بالاترین عملکرد” از اوتیسم است که شامل افرادی می‌شود که قبلا با سندرم آسپرگر تشخیص داده می‌شدند. در این سطح، افراد نیاز به حمایت کمتری نسبت به سطوح دیگر دارند و معمولا توانایی کلامی و غیرکلامی نسبتا خوبی دارند. آنها می‌توانند در ارتباطات اجتماعی معمولی شرکت کنند، اما ممکن است در برقراری و حفظ روابط دچار مشکلاتی شوند. افراد با اوتیسم سطح 1 اغلب در درک نشانه‌های اجتماعی، تفسیر عبارات غیرکلامی و درک عواطف دیگران با دشواری مواجه هستند. همچنین، ممکن است علاقه‌ها و تمایلات آنها محدود و متمرکز شده باشد و در مقیاس کمتری نسبت به سطوح دیگر اوتیسم رفتارهای تکراری انجام دهند. با این حال مهم‌ترین ویژگی در سطح 1 اوتیسم این است که افراد توانایی بالقوه برای موفقیت در زندگی روزمره و ارتباطات اجتماعی را دارند، و به حمایت و کمک کمی نیاز دارند تا بتوانند مشکلات خود را مدیریت کنند و در محیط اجتماعی به خوبی عمل کنند. سطح ۲ اوتیسم: نیاز به حمایت قابل توجه سطح 2 اوتیسم شدیدتر از سطح 1 است و در آن افراد با چالش‌های بیشتری در ارتباط اجتماعی و رفتارهای تکراری مواجه هستند. در این سطح، مشکلات ارتباطی کلامی و غیرکلامی و واکنش‌های کاهش یافته یا غیرطبیعی به نشانه‌های اجتماعی وجود دارد. همچنین، افراد با اوتیسم سطح 2 در مقایسه با افراد سطح 1، مشکلات بیشتری در تغییر روتین زندگی و تنظیم رفتار دارند. رفتارهای تکراری نیز بیشتر و به طور آشکارتری ظاهر می‌شوند. همچنین، این افراد ممکن است در مقابله با تغییرات در روال روزانه مشکلاتی داشته باشند که به رفتارهای چالش‌برانگیز منجر شود. سطح 3 اوتیسم: نیاز به حمایت بسیار قابل توجه سطح 3 اوتیسم شدیدترین سطح اوتیسم است و با چالش‌های شدید در ارتباط اجتماعی و رفتار همراه است. افراد با اوتیسم سطح 3 ممکن است فقط از چند کلمه قابل فهم استفاده کنند. تعامل اجتماعی آنها بسیار محدود است و تنها به منظور برآورده کردن نیازهای فوری انجام می‌شود. این افراد به طرز غیرطبیعی با دیگران تعامل می‌کنند و توانایی انطباق با تغییرات در روند زندگی خود را ندارند. رفتارهای محدود کننده یا تکراری نیز توانایی عملکرد این افراد را مختل می‌کند. تغییر تمرکز از یک فعالیت به فعالیت دیگر با مشکلات بسیاری همراه بوده و باعث ناراحتی قابل توجهی در فرد می‌گردد. تشخیص و تعیین سطح اوتیسم باید توسط متخصصین و متخصصین روانپزشکی صورت گیرد. آنها از طریق مشاهده، سنجش و مصاحبه با فرد و خانواده اطلاعات لازم را برای تشخیص و تعیین سطح اوتیسم جمع‌آوری می‌کنند.

تست تشخیص اوتیسم

تست تشخیص اوتیسم به منظور جمع‌آوری اطلاعاتی کامل از تاریخچه رشد و تکامل فرد، رفتارها، علائم و نشانه‌های مربوط به اوتیسم و تأثیر آن بر زندگی روزمره فرد و خانواده او استفاده می‌شود. بر اساس این اطلاعات، تشخیص و تعیین سطح اختلال طیف اوتیسم برای فرد انجام می‌شود. هرچند که تست تشخیص اوتیسم ممکن است به عنوان یک ابزار مفید در فرایند تشخیص اوتیسم مورد استفاده قرار بگیرد، اما تشخیص نهایی باید توسط متخصصان حوزه اوتیسم و اختلالات رشدی بر اساس ارزیابی جامع و دقیق انجام شود. در ادامه به معرفی برخی از تست‌های تشخیص اوتیسم می‌پردازیم.

 Autism Diagnostic Observation Schedule (ADOS) تست(ADOS) به عنوان یکی از تست‌های اساسی برای تشخیص اوتیسم به کار می‌رود. در این تست، تعاملات اجتماعی، زبان و ارتباطات، و رفتارهای محدود و تکراری در فرد مورد ارزیابی قرار می‌گیرد. تست ADOS به صورت مشاهده رفتاری در موقعیت‌های مختلف، مانند بازی یا تعاملات اجتماعی، صورت می‌گیرد. Autism Diagnostic Interview (ADI) تست(ADOI) به صورت مصاحبه با والدین یا نگهدارندگان فرد مورد ارزیابی انجام می‌شود. در این مصاحبه، سؤالاتی درباره تاریخچه توسعه فردی، تعاملات اجتماعی، زبان و ارتباطات، و رفتارهای محدود و تکراری پرسیده می‌شود. این تست به تشخیص و شناخت بهتر ویژگی‌های نقص‌های ارتباطی و اجتماعی در افراد مبتلا به اوتیسم کمک می‌کند. Childhood Autism Rating Scale (CARS) تست(CARS) برای ارزیابی و امتیازدهی به رفتارها و نشانه‌های اوتیسم در کودکان استفاده می‌شود. در این تست، مشاهده و ارزیابی رفتارها و علائم مختلفی، از جمله تعاملات اجتماعی، زبان و نقص‌های ارتباطی و رفتارهای تکراری و محدود، صورت می‌گیرد. Social Communication Questionnaire (SCQ) تست(SCQ) به صورت پرسشنامه است و برای ارزیابی نشانه‌های اوتیسم در کودکان و نوجوانان استفاده می‌شود. این پرسشنامه شامل سؤالاتی درباره تعاملات اجتماعی، زبان، ارتباطات و رفتارهای تکراری و محدود است. تست‌های روانشناختی تست‌های روانشناختی مانند آزمون‌های شناختی، آزمون‌های توجه و محدوده عملکرد، و آزمون‌های تحلیل مشکلات یادگیری نیز ممکن است برای ارزیابی شاخص‌های مرتبط با اوتیسم استفاده شوند. تشخیص اوتیسم نیازمند ارزیابی جامع و شخصی‌سازی شده است و تیم متخصص باید با توجه به نیازهای هر فرد، تست‌های مناسب را انتخاب کند. همچنین، تشخیص اوتیسم بر اساس تنها یک تست ممکن نیست و به ترکیبی از تست‌ها، مشاهدات رفتاری و ارزیابی‌های دیگر نیاز است.

 اوتیسم چگونه درمان می‌شود؟

درمان اختلال طیف اوتیسم (ASD) به منظور کاهش علائمی که با عملکرد روزمره و کیفیت زندگی تداخل می‌کنند، انجام می‌شود. اوتیسم هر فرد را به صورت منحصر به فرد تحت تأثیر قرار می‌دهد، بنابراین نیازهای درمانی هر فرد با اوتیسم متفاوت است. درمان‌ها می‌توانند در محیط آموزشی، سلامت، اجتماعی و خانه یا ترکیبی از این محیط‌ها ارائه شوند. ارتباط و همکاری بین ارائه‌دهندگان درمان، فرد مبتلا به اوتیسم و خانواده او دارای اهمیت است. زیرا همکاری باعث می‌شود تا اهداف و پیشرفت درمان مطابق با انتظارات برآورده شود. هنگامی که افراد مبتلا به اوتیسم از دوران دبیرستان خارج شده و پا به بزرگسالی می‌گذارند، ارائه خدمات اضافی به آنان سلامت و عملکرد روزانه آن‌ها را ارتقا داده و مشارکت اجتماعی‌شان را تسهیل می‌کند. در ادامه با در نظر داشتن این مهم که(برنامه‌های درمانی معمولا برای هر فرد به صورت خاص طراحی می‌شوند) به بررسی انواع درمان‌ها می‌پردازیم.

انواع درمان‌ها

انواع مختلفی از درمان‌ها در دسترس هستند که معمولا به دسته‌های زیر تقسیم می‌شوند، اگرچه برخی از درمان‌ها شامل چندین رویکرد می‌شوند.

• روش‌های رفتاری
• روش‌های توسعه‌ای
•  روش‌های آموزشی
•  روش‌های اجتماعی-رابطه‌ای
• روش‌های دارویی
•  روش‌های روانشناختی
•  درمان‌های تکمیلی و جایگزین

رویکردهای رفتاری رویکردهای رفتاری بر تغییر رفتارها با درک آنچه قبل و بعد از رفتار رخ می‌دهد تمرکز می‌کنند. رویکردهای رفتاری بیشترین شواهد را برای درمان علائم اوتیسم دارند و در بسیاری از مدارس و مراکز درمانی استفاده می‌شوند. یکی از درمان‌های رفتاری معروف برای افراد مبتلا به اوتیسم، تحلیل رفتاری کاربردی (ABA)  است که به افزایش رفتارهای مطلوب و کاهش رفتارهای نامطلوب با هدف بهبود مهارت‌های مختلف کمک می‌کند. پیشرفت ها در این روش مورد اندازه‌گیری و ارزیابی قرار می‌گیرد. دو نوع آموزش ABA شامل آموزش آزمایشی جزئی (DTT) و آموزش پاسخ محور(PRT) هستند.

• DTT از دستورات مرحله به مرحله برای آموزش رفتار یا پاسخ مورد نظر استفاده می‌کند. درس‌ها به بخش‌های ساده تقسیم می‌شوند و پاسخ‌ها و رفتارهای مطلوب پاداش داده می‌شوند و پاسخ‌ها و رفتارهای نامطلوب نادیده گرفته می‌شوند.
• PRT در محیطی طبیعی و نه در محیط کلینیکی انجام می‌شود. هدف PRT بهبود چندین “مهارت اصلی” است که به فرد در یادگیری مهارت‌های دیگر کمک می‌کند. به عنوان مثال یکی از مهارت اصلی، برقراری ارتباط با دیگران است.

رویکردهای توسعه‌ای رویکردهای توسعه‌ای بر بهبود مهارت‌های توسعه‌ای خاص مانند مهارت‌های زبانی یا مهارت‌های جسمی یا یک مجموعه گسترده‌تر از توانایی‌های توسعه‌ای مرتبط تمرکز دارند. رویکردهای توسعه‌ای اغلب با رویکردهای رفتاری ترکیب می‌شوند. یکی از روش‌های توسعه‌ای رایج برای افراد مبتلا به اوتیسم، درمان گفتار و زبان است. درمان گفتار و زبان به بهبود درک و استفاده از گفتار و زبان شخص کمک می‌کند. برخی افراد مبتلا به اوتیسم به صورت کلامی ارتباط برقرار می‌کنند. در حالی که برخی دیگر از طریق استفاده از علامت‌ها، حرکات، تصاویر یا دستگاه ارتباط الکترونیکی قادر به برقرار ارتباط می‌شوند. یکی دیگر از روش‌های توسعه‌ای درمان شغلی و آموزش مهارت‌هایی به فرد است که کمک می‌کند تا بتواند به صورت حداکثر، مستقل زندگی کند. این مهارت‌ها معمولا شامل پوشیدن لباس، خوردن، استحمام و برقراری ارتباط با دیگران هستند. هدف از درمان شغلی افزایش استقلال و خودکفایی فرد در زندگی روزمره و اشتغال به کار است. رویکردهای آموزشی رویکردهای آموزشی بر تقویت مهارت‌های تحصیلی و آموزشی فرد تمرکز دارند. این رویکرد شامل آموزش مهارت‌های تحصیلی از جمله خواندن، نوشتن، محاسبه و حل مسائل ریاضی،همچنین مهارت‌های عملی مانند مهارت‌های کاربردی و حرفه‌ای یا مهارت‌های اجتماعی مانند برقراری ارتباط و همکاری است. رویکردهای آموزشی معمولا در محیط آموزشی انجام می‌شوند و توسط متخصصین آموزشی، معلمان یا مربیان ارائه می‌شوند. رویکردهای اجتماعی-رابطه‌ای   بیشتر بخوانید:سیاتیک چیست؟ علائم و روش های درمان آن رویکردهای اجتماعی-رابطه‌ای بر تقویت مهارت‌های اجتماعی و برقراری روابط با دیگران تمرکز دارند. این رویکردها شامل آموزش مهارت‌های ارتباطی، تعامل اجتماعی، تشخیص و استفاده از عواطف و مهارت‌های دیگر مربوط به روابط اجتماعی است. رویکردهای اجتماعی-رابطه‌ای اغلب در محیط‌های گروهی یا در محیط‌های اجتماعی مانند مدارس، کلاس‌های مهارتی یا گروه‌های پشتیبانی ارائه می‌گردند.

روش‌های دارویی در برخی موارد، استفاده از داروها می‌تواند به کنترل برخی از علائم اوتیسم کمک کند. این داروها توسط پزشکان تجویز می‌شوند و نیاز به نظارت و پیگیری دقیق دارند. ممکن است هر فرد به عنوان پاسخ به داروها به طور متفاوت واکنش نشان دهد، بنابراین در این روش نیاز به تنظیم داروها و مانیتورینگ مداوم وضعیت بیماری و عوارض جانبی وجود دارد. روش‌های روانشناختی روش‌های روانشناختی به بررسی عوامل روانی اوتیسم تمرکز دارند. این روش‌ها  شامل مشاوره روانشناختی، روان درمانی، روش‌های مداخله محور و ترکیبی از روش‌های مختلف هستند. درمان‌های تکمیلی و جایگزین درمان‌های تکمیلی به عنوان مکمل برای درمان‌های اصلی مورد استفاده قرار می‌گیرند و بهبود و کاهش علائم اوتیسم را هدف می‌گیرند. این درمان‌ها غالبا به صورت تکنیک‌ها و روش‌های مختلفی اعمال می‌شوند و می‌توانند در مهارت‌های اجتماعی، ارتباطی و رفتاری فرد بهبود به همراه داشته باشند. در زیر به برخی از درمان‌های تکمیلی متداول در اوتیسم اشاره می‌کنیم:

• موسیقی درمانی: استفاده از موسیقی‌می‌تواند در تمرکز، تعامل اجتماعی و بیان عواطف برای فرد مبتلا به اوتیسم مفید باشد.
• درمان با حیوانات: این روش شامل استفاده از حیوانات خانگی یا حیوانات آموزش‌دیده مثل سگ‌های راهنما است. حضور حیوانات ممکن است فرد را به تعامل اجتماعی و کاهش تنش‌ها و استرس‌ها تشویق کند.
•  درمان با بازی: استفاده از بازی‌های تخصصی و قوانین ساختارمند در جلسات تربیتی و آموزشی می‌تواند به بهبود ارتباط و مهارت‌های اجتماعی کمک کند.
• روش‌های تغذیه‌ای: برخی از افراد مبتلا به اوتیسم نیازهای تغذیه‌ای خاصی دارند. تغذیه متعادل و استفاده از تغذیه‌های خاص می‌تواند به بهتر شدن رفتارها و سلامتی فرد کمک کند.
• مکمل‌های غذایی: برخی مکمل‌های غذایی مانند ویتامین‌ها، مواد معدنی و اسیدهای چرب امگا-3  به در بهبود علائم اوتیسم موثر هستند. با این حال، قبل از مصرف هرگونه مکمل غذایی، بهتر است با پزشک یا متخصص تغذیه مشورت کنید.
•  روش‌های مکمل: برخی روش‌های مکمل مانند روش‌های آروماتراپی، تکنیک‌های تنفس، ماساژ و روش‌های طب سوزنی (آکوپانکچر) نیز به عنوان درمان‌های تکمیلی در اوتیسم استفاده می‌شوند. این روش‌ها می‌توتوانند به کاهش استرس، اضطراب و افزایش کیفیت خواب کمک کنند.

آیا اوتیسم درمان قطعی دارد؟

به نظر می‌رسد هنوز درمانی قطعی برای اوتیسم وجود ندارد. اوتیسم یک اختلال عصبی است که معمولا در طول زندگی با کودکان باقی می‌ماند. هرچند برخی از روش‌ها و برنامه‌های درمانی می‌توانند به کودکان مبتلا به اوتیسم کمک کنند تا توانایی‌هایشان را توسعه دهند و مشکلات را کاهش دهند، اما درمان قطعی و کامل برای اوتیسم وجود ندارد. هر کودک ممکن است به طور متفاوت به درمان و مداخله‌ها پاسخ دهد، بنابراین تجربه و نتایج ممکن است بین فرد به فرد متفاوت باشد.

کار درمانی و اقدامات حمایتی برای اوتیسمی ها

کار درمانی حرفه‌ای یک روش اصلی درمان برای افراد مبتلا به اختلال اوتیسم است که با همکاری متخصصین درمان حرفه‌ای و خانواده، به مراقبت و پشتیبانی از افراد مبتلا کمک می‌کند. کار درمانی بر مبنای توانمندسازی، بهبود و حفظ توانایی انجام فعالیت‌های روزمره و ارتباط با دیگران برای افراد مبتلا تمرکز دارد. یکی از نقش‌های مهم کار درمانی در درمان اوتیسم، ارزیابی سطح توسعه فرد است. درمان‌گران حرفه‌ای درمانی، با استفاده از ابزارهای ارزیابی مناسب، میزان توانمندی‌های جسمی، حسی، عاطفی و شناختی فرد را سنجیده و ارزیابی می‌کنند. بر اساس این ارزیابی‌ها، اقدامات درمانی مناسبی برای فرد تعیین می‌شود. در زیر در مورد اقدامات حمایتی در کار درمانی برای افراد مبتلا به اوتیسم توضیح می‌دهیم. تمرکز بر ادغام حسی و استراتژی‌های مبتنی بر حس در این روش، توجه به حس و حرکت بیمار با استفاده از فعالیت‌های مانند فشار دادن، چیدن، جنبش بدن و تمرینات تعادلی می‌باشد. این مداخله به کودکان اوتیسم کمک می‌کند تا در تمرکز حواس، تنظیم و واکنش به محیط اطراف خود به  شرایط بهتری دست یابند. تأکید بر سلامت روانی و روان‌شناسی این مداخله شامل کار با مشکلات روانی و روان‌شناختی مرتبط با اوتیسم است. متخصصان کار درمانی می‌توانند با استفاده از تکنیک‌های مانند تمرینات تنفس، تمرینات آرامش و استراتژی‌های مدیریت استرس به کودکان اوتیسم کمک کنند تا با مشکلات روانی خود مقابله کنند و بهتر شوند.  به کار بردن استراتژی‌ها و برنامه‌های توسعه احساسات و خودتنظیمی این شیوه به کودکان اوتیسم کمک می‌کند تا مهارت‌های احساسی و خودتنظیمی خود را بهبود بخشند. استراتژی‌های توسعه احساسات شامل تشویق کودکان به شناخت و بیان احساسات، توسعه مهارت‌های مدیریت خشم و اضطراب، و ارائه راهکارهای خودتنظیمی در مواجهه با موقعیت‌های مختلف است. سازماندهی گروه‌های همسال، مشارکت اجتماعی و فعالیت‌های بازی این مداخله بر ارتقای تعاملات اجتماعی کودکان اوتیسم تأکید دارد. بدین صورت که از طریق فعالیت‌های گروهی و بازی‌های همسال، کودکان می‌توانند مهارت‌های ارتباطی، همکاری و تعامل اجتماعی خود را تقویت کنند. ارتقای مهارت‌های خودمراقبتی به کودکان اوتیسم آموزش داده می‌شود که چگونه مهارت‌های خودمراقبتی مانند استحمام، تغذیه و آرایش را ارتقا بخشند.  یادگیری این مهارت‌ها به کودکان کمک می‌کند تا استقلال بیشتری در زندگی روزمره خود داشته باشند.

آیا رژیم غذایی می‌تواند بر اوتیسم تاثیر بگذارد؟

تأثیر رژیم غذایی بر اوتیسم موضوعی است که برای محققان و افرادی که با این اختلال مبتلا هستند، همواره جذابیت داشته است. در حال حاضر، شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد رژیم غذایی می‌تواند بر برخی از علائم اوتیسم تاثیر داشته باشد، اما برای یافتن یک پاسخ قطعی نیاز به تحقیقات بیشتر و دقیق‌تر است. یک مقاله منتشر شده در سایت مرکز ملی اطلاعات پزشکی (PubMed Central)  با عنوان “The Effects of Dietary Interventions on Autism”، بررسی‌های متعددی را درباره تأثیر رژیم غذایی بر اوتیسم ارائه می‌دهد. مطالعات نشان می‌دهند که برخی رژیم‌ها می‌توانند در برخی از علائم اوتیسم بهبود به همراه داشته باشند، اما این تأثیرات  ممکن است برای هر فرد متفاوت باشد. به عنوان مثال، رژیم کاهش گلوتن و کازئین (Gluten-(Free Casein-Free Diet)  که در آن مصرف غذاهای حاوی گلوتن (موجود در گندم و جو) و کازئین (موجود در محصولات لبنی) محدود می‌شود، بعضی از کودکان مبتلا به اوتیسم را می‌تواند بهبود بخشد. در مطالعات دیگر، رژیم کم‌سدیم، رژیم پرزینکتوز (High-Protein, Low-Carbohydrate Diet)  و رژیم‌های غنی از اسیدهای چرب امگا-3 نیز بررسی شده‌اند و تأثیرات مثبتی در علائم اوتیسم نشان داده‌اند. اما باید توجه داشت که نتایج این مطالعات همچنان محدود و متناقض هستند. برخی تحقیقات نشان داده‌اند که رژیم غذایی تأثیری بر علائم اوتیسم ندارد و برخی دیگر نتایج مثبت گزارش کرده‌اند. همچنین، تأثیر رژیم غذایی بر اوتیسم ممکن است به عوامل مختلفی مانند سن، جنسیت، شدت علائم و وضعیت فیزیولوژیک هر فرد بستگی داشته باشد. در نظر داشته باشید که تغییرات رژیم غذایی ممکن است نتایج فوری و قطعی در بهبود علائم اوتیسم به همراه نداشته باشد. به عنوان مثال، در برخی موارد، تغییرات مثبت در علائم ممکن است به مرور زمان رخ دهد و نیاز به صبر و استمرار داشته باشد.

تفاوت بین اوتیسم و ADHD چیست؟

درک و فهم تفاوت علائم اختلال‌های، نقص توجه و بیش‌فعالی (ADHD)  و اوتیسم (ASD)  کمی پیچیده است. اوتیسم و ADHD دو اختلال نوروتوسایکولوژیکی جداگانه هستند، اما برخی از علائم آنها را می‌تواند به اشتراک بگذارند. اوتیسم معمولاً با مشکلات در ارتباطات اجتماعی، اختلالات در تعاملات اجتماعی و الگوهای تکراری رفتاری مشخص می‌شود. از سوی دیگر، ADHD به مشکلات در تمرکز، بیش فعالی و کنترل غریزه همراه است. هر دو اختلال می‌توانند همزمان در فردی رخ دهند و علائم مشابهی داشته باشند. در ادامه به بیان تفاوت‌ها می‌پردازیم.

• یکی از تفاوت‌های اصلی بین اوتیسم و ADHD در مورد کمبود توجه است. در ADHD، دشواری تمرکز بر یک موضوع برای مدت طولانی و کنترل حواس مشاهده می‌شود، در حالی که در اوتیسم، کمبود توجه به موضوعاتی که علاقه‌مندی ندارند و ارتباطات اجتماعی می‌تواند مشکلاتی ایجاد کند.
• در مورد مهارت‌های ارتباطی نیز تفاوت‌های قابل توجهی بین اوتیسم و ADHD وجود دارد. کودکان مبتلا به ADHD ممکن است صحبت کردن بیش از حد، نتوانند کنترل کلامشان را داشته باشند و به تأثیر کلامشان بر دیگران توجه نکنند. از سوی دیگر، کودکان با اوتیسم معمولاً دشواری در بیان احساسات و افکار خود دارند و ممکن است از حرکات و اشاره به منظور برقراری ارتباط استفاده نکنند.
• همچنین، در مورد روتین و ساختار نیز تفاوت‌هایی وجود دارد. کودکان مبتلا به ADHD به سرعت از ساختارهایی که برایشان جذاب نیستند خسته می‌شوند و علاقه‌مندی خود را از دست می‌دهند. در عین حال، کودکان اوتیسم به روتین و ساختار تأکید دارند و تغییرات در آن می‌تواند ناراحتی و عصبانیت آنها را به دنبال داشته باشد.

 

کودکان اوتیسم چه خصوصیاتی دارند؟

کودکان مبتلا به اوتیسم می‌توانند برخی از خصوصیات زیر را داشته باشند:

• کودکان اوتیسم ممکن است به صدای صدا زدن به اسمشان پاسخ ندهند.
• آنها ممکن است از برقراری تماس چشمی خودداری کنند.
• از پاسخ دادن به لبخند شما اجتناب کنند.
•  اگر با یک طعم، بو یا صدا مشخصی مواجه شوند که آن را نپسندند معمولا بسیار عصبانی می‌شوند.
• در آنان حرکات تکراری مانند جابجایی انگشتان یا تکان دادن بدن مشاهده می‌شود
• معمولا نسبت به سایر کودکان کمتر صحبت می‌کنند و کلمات کمتری بکار می‌برند.
• همچنین کمتر بازی های تخیلی انجام می‌دهند.
• به علاوه غالبا عبارت‌های یکسانی را تکرار می‌کنند.
• آن‌ها ممکن است به دیگران و حالات ذهنی یا احساساتشان توجه کمتری داشته باشند.
• کودکان اوتیسم ممکن است سبک صحبتی غیرمعمول داشته باشند.
• معمولا به موضوعات یا فعالیت‌های خاص علاقه بسیار شدید نشان می‌دهند.
• این کودکان در برقراری روابط دوستانه با مشکل مواجه می‌شوند و تمایل به تنها بودن دارند.
• در بیان احساسات خود راحت نیستند.

علائم اوتیسم در نوجوانان چیست؟

در نوجوانان، برخی علائم و نشانه‌های خاص می‌توانند به وجود آید که می‌تواند به والدین، معلمان و مراقبان کمک کند تا اوتیسم در نوجوانان را شناسایی کنند. در زیر، برخی از این علائم و نشانه‌ها را ذکر می‌کنیم.  مشکل در تعاملات اجتماعی و ارتباط

• دشواری در برقراری رابطه دوستی‌
• اشتباه در تشخیص نشانه‌ها و زبان بدن
• تفسیر اشتباه مکالمات
• ترجیح برقراری دوستی‌های آنلاین به جای روابط حضوری
• نقص در تماس چشمی
• اظهار نظر که “به جمع نمی‌پیوندم”

سختگیری و انعطاف‌ناپذیری در فکر (فکر کردن سیاه و سفید)

• مشکلات در پردازش حسی
• تجربه بار سنگینی از سر و صداهای محیطی مانند سر و صدای مدرسه
• ناتوانی در مقابله با صف‌ها و اتلاف زمان
• حساسیت به لمس
• مشکلات در برنامه‌ریزی و سازماندهی کارها، کیف و روز مدرسه

 مشکلات عاطفی

• عدم اعتماد به نفس
• مشکل در بیان و تشخیص احساسات خود
• درجه اضطراب بیش از حد نسبت به وضعیتی که آن را تحریک می‌کند
• حالت افسردگی و ناراحتی روحی
• تمایل به انزوا از دنیای بیرون

علائم اوتیسم در بزرگسالان چیست؟

علائم اوتیسم در بزرگسالان می‌تواند متفاوت باشد، اما برخی علائم متداول را در زیر بیان می‌کنیم. دشواری در درک افکار و احساسات دیگران

• مشکل در درک اینکه دیگران در چه فکری هستند یا چه احساسی دارند.
• اضطراب شدید در مواجهه با موقعیت‌های اجتماعی.
• دشواری در برقراری دوستی و تمایل به تنها بودن.
• به نظر رسیدن بی‌احترامی، بی‌اهمیتی یا بی‌توجهی کردن به دیگران بدون اینکه قصد این رفتارها را داشته باشند.
• دشواری در بیان احساسات شخصی خود.

 تفسیر حرف‌ها و عبارات به صورت حرف به حرف

• درک کلام به صورت حرف به حرف و عدم درک اصطلاحات یا طنزها.
• عدم درک شوخ‌طبعی‌ها
• پیوستگی به روال روزانه و ایجاد اضطراب شدید در صورت تغییر آن.

 علائم و رفتارهای تکراری

• عدم درک قوانین اجتماعی مانند قطع کردن صحبت‌های دیگران.
• اجتناب از تماس چشمی با دیگران.
• حساسیت زیاد به تماس بدنی از سوی دیگران یا عصبانیت شدید در صورت نزدیک شدن آنها.
• توجه به جزئیات کوچک، الگوها، بوها یا صداها که دیگران به آنها توجه نمی‌کنند.
• علاقه شدید به موضوعات یا فعالیت‌های خاص و علاقه به برنامه‌ریزی دقیق قبل از انجام آنها.

آیا بین زنان و مردان مبتلا به اوتیسم تفاوتی وجود دارد؟

بین زنان و مردان مبتلا به اوتیسم تفاوت‌هایی وجود دارد. در گذشته، اکتشاف و تشخیص اوتیسم بیشتر در مردان صورت می‌گرفته است و به همین دلیل، علائم اوتیسم در زنان به طور کلی کمتر شناخته می‌شدند. اما اکنون مطالعات نشان می‌دهند که اوتیسم در زنان نیز رخ می‌دهد و در برخی جوانب با اوتیسم در مردان تفاوت‌هایی وجود دارد. در ادامه در مورد تفاوت‌ها توضیح می‌دهیم.

• یکی از تفاوت‌های اصلی میان زنان و مردان مبتلا به اوتیسم در نحوه بروز و نمایش علائم است. زنان معمولا مهارت‌های اجتماعی و تعاملی بهتری دارند و در زندگی اجتماعی می‌توانند تعاملات بیشتری داشته باشند. آنها ممکن است بتوانند علائم اوتیسم را پنهان کنند و رفتارهای مناسب‌تری را نمایش دهند تا در جامعه بهتر جای بگیرند. این موضوع سبب تشخیص دیرهنگام یا عدم تشخیص اوتیسم در زنان می‌شود.
• علاوه بر این، زنان مبتلا به اوتیسم کمتر علائم تکراری نشان می‌دهند، به طوری که این علائم در مردان اوتیسمی بیشتر مشاهده می‌شود. همچنین، این زنان اغلب در درک احساسات و عواطف دیگران نسبت به مردان مبتلا به اوتیسم مشکل کمتری دارند و احتمالا بهتر بتوانند در موقعیت‌های اجتماعی متناسب عمل کنند.
• از طرف دیگر، تحقیقات نشان می‌دهد که زنان مبتلا به اوتیسم ممکن است با مشکلات روانشناختی، اضطراب و افسردگی مواجه شوند. همچنین، تشخیص اوتیسم در زنان ممکن است دشوارتر باشد زیرا علائم آنها کمتر به معیارهای تشخیصی متداول می‌خورند که برای مردان تعیین شده‌اند.

به طور کلی، تفاوت‌های بین زنان و مردان مبتلا به اوتیسم نشان می‌دهد که نیاز به توجه و آگاهی بیشتر در جامعه و حوزه تشخیص و پشتیبانی از زنان مبتلا به اوتیسم وجود دارد.

عوامل خطر ایجاد اوتیسم چیست؟

اوتیسم یک طیف از اختلالات بسیار پیچیده است و علائم متنوعی دارد که شدت آنها متفاوت است. به دلیل پیچیدگی این اختلال، عوامل ژنتیکی و محیطی متعددی در بروز آن نقش دارند. ژن‌ها به همراه تأثیرات محیطی می‌توانند در رشد کودک به نحوی که به اوتیسم منجر می‌شود، تأثیر بگذارند. در زیر به تعدادی از عوامل خطر ایجاد اوتیسم که شناخته شده هستند می‌پردازیم.

• کودکانی که دچار اختلالات ژنتیکی مانند سندرم فراگیل ایکس، سندرم داون و سندرم رت هستند، در مقایسه با دیگران، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به اوتیسم هستند. ژن‌های مختلفی ممکن است در توسعه اختلال طیف اوتیسم نقش داشته باشند. به طور مثال اختلال ژنتیکی سندرم رت با اختلال ذهنی، کاهش رشد سرعت سر و از دست دادن استفاده از دست مرتبط است. تقریبا تنها در دختران رخ می‌دهد. عوامل ژنتیکی دیگر شامل جهش‌های ژنتیکی یا تغییرات ژنتیکی نیز می‌توانند موجب افزایش خطر اوتیسم در کودک ‌شوند. برخی جهش‌های ژنتیکی ممکن است به ارث رسیده باشند، در حالی که برخی دیگر به صورت تصادفی رخ می‌دهند. در بعضی موارد، ژن‌های دیگری در توسعه غیرطبیعی مغز یا تأثیر بر مسیرهای ارتباطی سلول‌های مغزی نقش دارند. بنابراین،  برخی از ژن‌های دیگر نیز می‌توانند شدت علائم را تعیین کنند.
• اگرچه تحقیقات قطعی برای اثبات این ادعا وجود ندارد، اما به نظر می‌رسد سن والدین به عنوان یک عامل خطر در اوتیسم دخیل باشد. کودکانی که از والدینی که دارای سن بالا هستند متولد می‌شوند، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به اوتیسم قرار می‌گیرند.
• کودکانی که با وزن تولد کم به دنیا می‌آیند، در خطر بروز اوتیسم قرار دارند.
• وجود برادر یا خواهر  مبتلا به اوتیسم خطر ابتلا به اوتیسم را برای کودک افزایش می‌دهد.
• نوزادانی که قبل از 26 هفته بارداری به دنیا می‌آیند، ممکن است خطر بالایی برای ابتلا به اوتیسم داشته باشند.
• اسکلروز توبروسیس، یک وضعیت است که در آن تومورهای خوش‌خیم در مغز تشکیل می‌شوند، ممکن است خطر ابتلا به اوتیسم را افزایش دهد.
• پسران تقریبا چهار برابر احتمال بیشتری برای ابتلا به اوتیسم نسبت به دختران دارند.
• در یک خانواده، اگر یکی از فرزندان اوتیسم داشته باشد، خطر بارداری و زایمان فرزند دیگری با اوتیسم بالا است. همچنین امکان وجود مشکلات کوچکی در ارتباطات اجتماعی یا ارتباطات خود والدین یا خویشان کودک وجود دارد که معمولا با اختلال طیف اوتیسم همخوانی دارد.

علاوه بر عوامل فوق، عوامل زیر نیز ممکن است در توسعه اوتیسم نقش داشته باشند یا خطر آن را افزایش دهند. با این حال، تحقیقات در حال انجام است تا این ادعاها را قطعی کنند.

• مشکلات در طول بارداری
• چاقی در طول بارداری یا افزایش وزن بیش از حد در طول بارداری
• مصرف الکل یا سیگار در طول بارداری
• عفونت‌های ویروسی
• تماس با ترکیبات شیمیایی و زندگی در محیط‌های آلوده
• دیابت بارداری و استفاده از برخی داروهای ضد تشنج یا ضد صرع در طول بارداری
• آلودگی هوا

سخن آخر:

در این مقاله درباره اوتیسم که بر تعاملات اجتماعی، رفتار و یادگیری فرد تأثیر می‌گذارد به تفصیل سخن گفتیم. خواندن این مقاله به خوانندگان کمک می‌کند تا درک بهتری راجع به اوتیسم و علائم آن پیدا کنند. همچنین برای آشنایی با روش‌های درمان و پشتیبانی موجود برای افراد مبتلا به اوتیسم و خانواده‌هایشان مفید است.

اضطراب چیست ؟ چگونه درمان میشود ؟ علائم و روش های تشخیص

اضطراب یک واکنش طبیعی به تنش‌ها و فشارهای زندگی است و ممکن است به نقطه‌ای برسد که تأثیر منفی بر کیفیت زندگی افراد داشته باشد. تشخیص زودهنگام به کمک افراد می‌آید تا به شناخت دقیق‌تری از خود دست پیدا کنند و درمان سریع‌تر و مؤثرتری داشته باشند. افرادی که با این اختلال مواجه هستند، ممکن است با مشکلات خواب، نگرانی‌های مداوم و تأثیرات منفی بر روی روابط اجتماعی مواجه شوند. این مطلب جنبه آموزشی و اطلاع رسانی دارد، در صورت مشکل به دکتر روانشناس و دکتر روانپزشک مراجعه کنید. از این رو درمان اضطراب بسیار مهم است. از طریق مشاوره روانشناسی یا روان‌پزشکی، افراد می‌توانند استراتژی‌ها و راهکارهای مؤثر مدیریت این اختلال را یاد بگیرند. همچنین، تغییر در سبک زندگی، ورزش و تمرینات ذهنی نیز می‌توانند بهبود وضعیت زندگی و سلامت روان افراد را تضمین کنند. به‌طور کلی، اهمیت تشخیص و درمان اضطراب در این است که به افراد کمک می‌کند تا زندگی باکیفیت‌تری را تجربه کرده و با مشکلات روانی خود، بهتر مقابله کنند.

اضطراب چیست؟

اختلال اضطراب یک شرایط روانی است که با تجربه‌های ناخوشایند و هیجانات مثبت و منفی شدید از نوع ترس، ناراحتی، نگرانی و استرس همراه است. این اختلال می‌تواند به‌صورت مداوم بر زندگی روزمره فرد تأثیرگذار باشد. افراد مبتلا به این اختلال ممکن است از رویدادهای آینده ترسیده و به شدت نگران باشند، حتی اگر خطر واقعی و مشخصی وجود نداشته باشد. این اختلال شامل چندین نوع مختلف می‌شود، از جمله اختلال اضطراب عمومی، اختلال ترس اجتماعی، اختلال وسواسی-اجباری، اختلال پانیک و …. هرکدام از این اختلالات خصوصیات و علائم خود را دارند و تأثیرات مختلفی بر روی زندگی روزمره افراد می‌گذارند. تشخیص اختلال اضطراب توسط افراد متخصص در زمینه روانشناسی یا پزشکی انجام می‌شود و درمان آن ممکن است شامل مشاوره روانشناسی، درمان دارویی یا ترکیبی از این روش‌ها باشد. اهمیت تشخیص و درمان این اختلال در بهبود کیفیت زندگی افراد و مدیریت بهتر احساسات آن‌ها بسیار حائز اهمیت است، چرا که سطح بالای اضطراب می‌تواند بر تمرکز، خواب و انجام کارهای روزمره زندگی تأثیر عمیق و غیرقابل کنترلی بگذارد. اضطراب یکی از شایع‌ترین حالات هیجانی است و به‌عنوان یک زیرمجموعه از اختلالات روانی محسوب می‌شود. تجربه اندکی استرس و نگرانی در مواقع استرس‌زا به‌صورت طبیعی و معمولی برای همه افراد اتفاق می‌افتد؛ اما اگر این حالت هیجانی به‌صورت مداوم و ناسازگار با شرایط زندگی باشد، نشانه اختلال روانی است و باید درمان شود.

علت اضطراب چیست؟

علت اضطراب به‌صورت دقیق هنوز مشخص نشده است؛ اما تحقیقات نشان می‌دهد که برخی عوامل می‌توانند در بروز حالات هیجانی شدید تأثیرگذار باشند. علت این حالت هیجانی شدید یک مسئله پیچیده است و به عوامل مختلفی برمی‌گردد. این اختلال می‌تواند نتیجه ترکیبی از عوامل ژنتیک، محیطی، فردی و شخصیتی باشد که باهم تعامل دارند. در زیر به برخی از عوامل مهم می‌پردازیم:

• عوامل ژنتیک: وجود تاریخچه خانوادگی می‌تواند نشان‌دهنده نقش ژنتیک در انتقال این اختلال باشد. وجود سابقه در خانواده می‌تواند احتمال ابتلا به این اختلال را بیشتر کند.

• عوامل محیطی: رویدادها و شرایط محیطی می‌توانند نقش مهمی در ایجاد یا تشدید این حالت ایفا کنند. مثلاً تجربه رویدادهای استرس‌زا، فشارهای اجتماعی یا مشکلات اقتصادی می‌توانند عوامل محیطی باشند که اضطراب را افزایش دهند.
• عوامل شخصیتی و فردی: ویژگی‌های شخصیتی مانند نگرش‌ها، سبک زندگی و توانایی مدیریت استرس نیز می‌تواند در ایجاد یا مهار این اختلال تأثیرگذار باشد.
• ترکیب علائم فیزیولوژیکی: تغییرات در سطح مواد شیمیایی مغز، به‌ویژه نوروترانسمیترها، نقش مهمی در ایجاد استرس و نگرانی دارند.
• سابقه بیماری‌های روانی دیگر: افرادی که با بیماری‌های روانی دیگر مانند افسردگی یا اختلال وسواس فکری اجباری (OCD) مواجه بوده‌اند، بیشتر در خطر ابتلا به این حالت قرار دارند.
• حوادث تهدیدکننده زندگی: تجربه حوادث تهدیدکننده زندگی مانند حوادث خطرناک یا واقعه‌های تراژیک می‌تواند عامل بروز اضطراب باشد.
• بیماری‌های زمینه‌ای مانند تیروئید: برخی از بیماری‌های جسمی مانند مشکلات تیروئید می‌توانند اضطراب را تحریک کنند.
• موقعیت‌های خاص مانند بارداری و زایمان: تغییرات هورمونی در دوران بارداری و زایمان ممکن است در بروز و تشدید اضطراب مؤثر باشد.
• مصرف مواد مخدر، الکل و ترک یک‌باره آن‌ها: مصرف مواد مخدر یا الکل و ترک یک‌باره آن‌ها می‌تواند این حالت را تشدید کند.
• سوء‌استفاده‌های جسمی، فیزیکی، کلامی یا جنسی: تجربه سوءاستفاده و آسیب‌های جسمی یا روانی ممکن است عامل بروز این پدیده روانی باشد.
• تیپ شخصیتی خاص: افراد دارای تیپ شخصیتی خاص مانند کمال‌گرا، وابسته یا عزت‌نفس پایین ممکن است بیشتر از سایرین در خطر باشند.

تعداد زیادی از افراد ممکن است ترکیب مختلفی از این عوامل را تجربه کنند. مهم است که در تشخیص و درمان این حالت، به این تنوع عوامل توجه شود و به‌صورت شخصی‌سازی و تخصصی، راه‌حل‌های متناسبی با شرایط افراد مختلف، برای درمان انتخاب شود.

علائم اضطراب چیست

در حالت کلی می‌توان گفت که نشانه‌های افراد پس از ابتلا به این حالت هیجان شدید، کاملاً متفاوت است و به شرایط و خود شخص بستگی دارد. با ذکر این نکته که اصلی‌ترین و شایع‌ترین علامت حالت هیجانی شدید، عدم توانایی فرد در کنترل ترس و نگرانی است، به ذکر دسته‌های مختلف علائم اضطراب می‌پردازیم. علائم اضطراب می‌تواند به دسته‌های مختلفی تقسیم شود. در زیر علائم روانی و فیزیکی این اختلال دسته‌بندی شده‌اند: نشانه‌های روانی:

• دلهره: احساس عدم ثبات و ناآرامی ذهنی.
• سرگیجه: احساس چرخش سر یا ناپایداری و عدم تعادل.
• احساس ترس: ترس ناشی از مواجهه با موقعیت‌های ناخوشایند.
• تحریک‌پذیری: افزایش حساسیت به محیط اطراف و واکنش زیاد به محرک‌ها.
• عدم تمرکز کافی: دشواری در تمرکز، به‌خصوص تمرکز بر روی وظایف.
• احساس جدایی از دنیای اطراف: احساس عدم ارتباط با محیط و افراد اطراف.

نشانه‌های فیزیکی:

• بی‌قراری: احساس بی‌قراری و عدم آرامش.
• سبکی سر: احساس سبکی، سرزندگی و بی‌خیالی.
• حالت تهوع: احساس تهوع و ناخوشی در معده.
• تعریق شدید: افزایش تعریق به‌صورت ناگهانی.
• تکرر ادرار.
• وحشت‌زدگی: احساس وحشت و ترس بیش‌ازحد، حتی از چیزهایی که وجود ندارند و اتفاق نخواهند افتاد.
• مشکلات خواب: دشواری در خوابیدن، چرخه خواب ناسالم و ناکافی یا خواب ناآرام و غیرعمیق.
• بالا رفتن ضربان قلب: افزایش ضربان قلب به‌طور ملموس و بی‌دلیل.

• تنفس سریع و پی‌درپی، تنفس سریع و ناپایدار.
• پاهای لرزان و احساس سوزن سوزن شدن دست و پا: تکانه و لرزش در بدن، به‌ویژه دست و پاها.

این علائم ممکن است به‌صورت هم‌زمان یا جداگانه ظاهر شوند و بر اساس شدت و مدت زمان تجربه، نیاز به تشخیص و درمان حرفه‌ای دارند.

آیا منظور از اضطراب همان اختلالات اضطرابی است؟

حالات هیجانی شدید همیشه به معنای اختلالات اضطرابی نیست. این دو مفهوم متفاوت هستند؛ اما ممکن است با یکدیگر ارتباط داشته باشند. حالات هیجانی شدید ممکن است در واکنش به شرایط خاص مانند مواجهه با یک وضعیت ترسناک رخ دهد و از نظر علمی یک واکنش طبیعی به تنش‌ها باشد. از سوی دیگر، اختلالات اضطرابی به وضعیت‌هایی اشاره دارند که از حد معمول فراتر رفته و به‌عنوان یک اختلال روانی شناخته می‌شوند. افراد مبتلا به این اختلالات ترس‌ها و نگرانی‌های مداوم دارند که به‌شدت زندگی روزمره و کیفیت فعالیت‌های روزانه آن‌ها را متأثر می‌کند.

انواع اضطراب

انواع اختلالات اضطرابی می‌توانند شامل اختلال فراگیر، اختلال اجتماعی، اختلال هراس، آگورافوبیا، فوبیای خاص، اختلال وسواس فکری اجباری (OCD)، اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) و … باشند.

• اختلال پانیک (وحشت‌زدگی): حملات ناگهانی از وحشت و نگرانی، همراه با علائم فیزیکی مانند تپش قلب، تنگی نفس، عرق‌زدگی و لرزش. افراد مبتلا به این اختلال دوره‌های شدید ناگهانی ترس را تجربه می‌کنند و از موقعیت‌هایی که ممکن است حملات پانیک رخ دهد، اجتناب می‌کنند. درمان: درمان شناختی-رفتاری (CBT)، داروهای ضد اضطراب.
• آگورافوبی (بازارهراسی): ترس از مکان‌ها یا موقعیت‌های خاص که فرار از آن‌ها مشکل است. درمان: حساسیت‌زدایی، CBT.
• فوبی‌های خاص (ترس‌های مرضی): ترس ناهنجار از اشیاء یا موقعیت‌های خاص مثل حشرات، ارتفاعات یا خون. درمان: حساسیت‌زدایی، CBT.
• اختلال اضطراب اجتماعی: ترس از مواجهه با موقعیت‌های اجتماعی و ترس از نقد و رفتارهای دیگران. در این اختلال، افراد از ترس از خجالت یا طرد شدن از موقعیت‌های اجتماعی یا عملکردی اجتناب می‌کنند. درمان: CBT، مهارت‌های اجتماعی.
• اختلال وسواس فکری-عملی: افکار مکرر و ناخواسته همراه با عملکرد تکراری برای کاهش اضطراب. درمان: CBT، دارودرمانی.
• لالی انتخابی: ناتوانی در بیان افکار و نظرات خود به‌دلیل ترس از انتقاد، تمسخر، مخالفت یا نقد. درمان: CBT، مهارت‌های ارتباطی.
• اختلال اضطراب جدایی: ترس از جداشدن از افراد نزدیک. درمان: CBT، تکنیک‌های تقویت اعتمادبه‌نفس.
• اختلال اضطراب پس از سانحه: احساس ترس و ناراحتی پس از تجربه سانحه یا واقعه تراژیک. این اختلال زمانی رخ می‌دهد که احساس ترس پس از تجربه یک رویداد آسیب‌زا زندگی از بین نمی‌رود و شامل خاطرات ناراحت‌کننده، کابوس و مشکلات خواب است. درمان: CBT، درمان دارویی.
• اختلال اضطراب بیماری: اضطراب مرتبط با بیماری یا علائم جسمی. درمان: CBT، درمان شناختی-رفتاری، مدیریت استرس.
• اختلال اضطراب فراگیر: این اختلال با نگرانی بیش از حد در مورد مسائل روزمره مانند سلامتی، کار یا امور مالی همراه است. افراد ممکن است این نگرانی را به‌صورت غیرقابل کنترل و مزاحم برای زندگی روزمره خود تجربه کنند. درمان: CBT، درمان شناختی-رفتاری.
• اختلال وسواس فکری اجباری (OCD): افکار و تکانه‌های ناخواسته باعث ایجاد رفتارهای تکراری و روتین به‌عنوان راهی برای مقابله با اضطراب می‌شود.

تشخیص و مدیریت این اختلالات معمولاً به مشاوره روانشناسی نیاز دارد و فرد باید تحت نظارت پزشک متخصص قرار بگیرد.

تأثیرات اضطراب بر بدن

اضطراب تأثیرات قابل توجهی بر بدن افراد دارد و می‌تواند به‌عنوان یک واکنش طبیعی به تنش‌ها و فشارهای زندگی در نظر گرفته شود. این تأثیرات ممکن است به‌صورت فیزیکی و روانی ظاهر شوند. در زیر به برخی از تأثیرات این اختلال بر بدن اشاره می‌شود:

• تأثیرات فیزیولوژیک: این حالت می‌تواند منجر به تغییرات فیزیولوژیکی از جمله افزایش ضربان قلب، افزایش فشار خون، تغییرات در تنفس و افزایش ترشح آدرنالین در بدن شود. این تغییرات از فعال‌شدن سیستم استرس بدن خبر می‌دهند.
• تأثیرات عضلاتی: افراد ممکن است در شرایط استرسی به‌شدت عضلات خود را فشار دهند که می‌تواند به درد و سفتی عضلات منجر شود. این وضعیت درواقع واکنش فیزیکی بدن به استرس و تنش‌ها است.
• تأثیرات بر سیستم گوارشی: این حالت می‌تواند باعث تغییراتی در سیستم گوارشی از جمله مشکلات معده، رفلاکس معده، درد شکمی، اسهال یا یبوست شود. برخی از افراد ممکن است در شرایط استرس‌زا با کاهش یا افزایش اشتها روبرو شوند.
• تأثیرات روانی: افراد مبتلا به این اختلال ممکن است با مشکلات روانی از جمله مشکلات خواب، افکار منفی و اضطراب روانی روبرو شوند که می‌تواند بر عملکرد روانی و عاطفی تأثیر بگذارد.
• سیستم عصبی: اضطراب با ترشح هورمون استرس در بدن همراه است که منجر به فعال‌سازی سیستم عصبی اتونوم می‌شود. این فعال‌سازی ممکن است باعث افزایش ضربان قلب، تنفس سریع‌تر، تعریق شدید و سایر علائم فیزیولوژیکی شود.
• سیستم قلب و عروق: افراد مبتلا به این پدیده روانی اغلب تغییراتی در فشار خون، افزایش تپش قلب و درد در قفسه سینه تجربه می‌کنند. این تغییرات می‌توانند افراد را در معرض خطر بیماری‌های قلبی قرار دهند. از این رو، درمان این اختلال از اهمیت بسیار بالایی در زندگی حال و آینده افراد برخوردار است.
• سیستم ایمنی بدن: تحقیقات نشان داده‌اند که افراد مبتلا به این اختلال، سیستم ایمنی ضعیف‌تری دارند. این موضوع می‌تواند آن‌ها را در معرض درگیرشدن بیشتر با عفونت‌ها، التهابات و بیماری‌های مزمن قرار دهد. این افراد سریع‌تر از افراد سالم سرما می‌خورند، کندتر بهبود پیدا کرده و دوران ریکاوری و نقاهت طولانی را تجربه می‌کنند.

تشخیص و مدیریت اضطراب می‌تواند به بهبود علائم فیزیکی و روانی افراد کمک کند. کمک گرفتن از مشاوره روانشناسی یا قرار گرفتن تحت نظارت پزشک متخصص و طی کردن یک روند درمانی متناسب با شرایط بدنی و روانی فرد، می‌تواند گامی مؤثر در این راستا باشد.   بیشتر بخوانید:درمان خانگی برای استرس چیست؟

مدیریت استرس و اضطراب

استرس و نگرانی بخش طبیعی از زندگی انسان هستند؛ اما با مدیریت مناسب می‌توانیم تأثیرات منفی آن‌ها را کاهش دهیم. در زیر تعدادی از راهکارها و تکنیک‌های مؤثر برای مدیریت استرس و اضطراب آورده شده است:

• با این واقعیت کنار بیایید؛ کنترل همه امور در دست شما نیست! قبول کنید که برخی از مسائل خارج از دسترس و کنترل شما هستند. پذیرفتن این حقیقت به شما کمک می‌کند تا به‌راحتی با وضعیت‌های غیرقابل‌پیش‌بینی روبرو شوید.

• تکنیک‌های آرام‌سازی را فرا بگیرید: از تکنیک‌های آرام‌سازی مانند مدیتیشن، یوگا و گوش دادن به موسیقی آرام بهره ببرید. این تکنیک‌ها به شما کمک می‌کنند آرامش و تمرکز را به زندگی خود برگردانید.
• ورزش کنید: فعالیت‌های ورزشی مثل پیاده‌روی یا ورزش‌های هوازی می‌توانند به خارج کردن انرژی‌های منفی و افزایش سطح اندوفین در بدن کمک کنند.
• زمان خود را مدیریت کنید: برنامه‌ریزی منظم و مدیریت زمان می‌تواند احساس کنترل و امنیت را افزایش دهد و از احتمال ایجاد استرس بکاهد.
• از مکمل‌های دارویی استفاده کنید: در موارد لزوم، مشورت با پزشک و استفاده از مکمل‌های دارویی مفید خواهد بود.
• میزان کافئین مصرفی خود را کم کنید: مصرف کافئین را کاهش دهید تا اثرات محرک آن بر روی استرس کاهش یابد.
• در مورد نگرانی‌های خود بنویسید: نوشتن در مورد مسائلی که شما را نگران کرده، می‌تواند به شما کمک کند تا احساسات خود را درک کرده و مدیریت کنید.
• تنفس عمیق را به یاد نبرید: تمرین تنفس عمیق می‌تواند به شما کمک کند در هنگام استرس، آرامش خود را حفظ کرده و تمرکز خود را بهبود ببخشید.
• با درمانگر خود در ارتباط باشید: در صورت نیاز، با یک متخصص ارتباط برقرار کنید تا در مدیریت استرس و نگرانی‌ها به شما کمک کند.
• نه گفتن را تمرین کنید: بیاموزید که به‌درستی و در مواقع لازم، نه بگویید و حد و مرزهای خود را تعیین کنید. این کار می‌تواند بار زیادی را از روی شانه‌های شما برداشته و کیفیت زندگی‌تان را به‌طور ملموسی بالاتر ببرد.
• تغذیه سالم و خواب کافی را حفظ کنید: تغذیه مناسب و خواب کافی به بهبود فیزیکی و روحی کمک کرده و در مقابل استرس مقاومت بیشتری ایجاد می‌کند.
• با خانواده و دوستان در ارتباط باشید: ارتباطات اجتماعی قوی می‌تواند حمایت روحی لازم را برای شما فراهم کند. با خانواده و دوستان خود در ارتباط بوده و احساسات خود را به آن‌ها بگویید.
• زمانی را به تفریح و استراحت اختصاص دهید: وقتی زمانی برای استراحت دارید، از آن بهره ببرید. زیاد از حد درگیر کارها نشوید و زمانی را برای تفریح و لذت بردن از زندگی اختصاص دهید.
• برنامه‌ریزی و اولویت‌بندی را وارد زندگی خود کنید: با برنامه‌ریزی مؤثر و تعیین اولویت‌ها، احتمال بروز استرس از دست رفتن وقت و انرژی در مسائل غیرضروری کاهش می‌یابد.

آیا اضطراب را می‌توان درمان کرد؟

بله، این اختلال قابل درمان است و تعدادی از روش‌ها و تدابیر مختلف برای مدیریت و درمان آن وجود دارد. توصیه می‌شود که برای انتخاب نوع درمان، با یک متخصص سلامت روان مشورت کنید. درمان اضطراب می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• روان‌درمانی: درمان شناختی-رفتاری (CBT): این روش به تغییر الگوهای تفکر و رفتارهای منفی کمک می‌کند و مهارت‌های مدیریت استرس و هیجان را به افراد می‌آموزد.
• رفتاردرمانی مبتنی بر حساسیت‌زدایی: در این روش، حساسیت فرد به مواردی که استرس و نگرانی‌های وی را افزایش می‌دهند، با روش‌های کارآمد و اثبات‌شده، کاهش داده می‌شود.
• دارو درمانی: داروهای ضد اضطراب مثل بنزودیازپین‌ها (مانند زاناکس، لورازپام و دیازپام) می‌توانند در کاهش علائم استرس به افراد کمک کنند.
• تکنیک‌های آرامش: انجام فعالیت‌های آرامش‌بخش مانند مدیتیشن، تمرینات تنفسی، یوگا و پرداختن به کارهای مورد علاقه از جمله روش‌های مدیریت و درمان استرس است.
• تغییر سبک زندگی: توجه به عوامل مثبت سبک زندگی مانند خواب کافی، کاهش مصرف کافئین، انجام فعالیت بدنی منظم، رعایت رژیم غذای سالم و ترک سیگار و الکل نیز در مدیریت و درمان استرس به کمک افراد می‌آید.

• مشاوره خانواده: در برخی موارد، مشاوره خانواده ممکن است به بهبود روابط و کاهش فشارهای اجتماعی کمک کند.

هر فرد ممکن است پاسخ متفاوت و خاصی به یک یا ترکیبی از این روش‌ها داشته باشد. مهم است که هر روش درمانی با توجه به نیازها و شرایط شما و همچنین تحت نظر مستقیم یک پزشک متخصص تعیین شود.

راهکارهای درمان اضطراب

درمان این اختلالات به‌شدت به نوع و میزان علائم هر فرد وابسته است. در زیر توضیح مختصری از چند روش درمان اضطراب آورده شده است:

درمان قطعی اضطراب

• دارو درمانی: در صورتی که شدت استرس و علائم فرد بسیار بالا باشد، پزشک ممکن است استفاده از داروهای مهارکننده‌های بازجذب سروتونین انتخابی (SSRI) یا داروهای ضد اضطراب (بنزودیازپین‌ها) را در دستور کار قرار دهد. این داروها معمولاً به‌صورت موقت مصرف شده و تحت نظر پزشک تجویز می‌شوند.

درمان اضطراب عصبی

• درمان شناختی رفتاری: این روش به بررسی تأثیر افکار و رفتارهای فرد بر احساسات متمرکز است. با شناسایی و تغییر الگوهای رفتاری و فکری منفی، فرد می‌تواند قدرت روحی و روانی خود را در برابر استرس و این اختلال افزایش دهد.
• رفتار درمانی: در این روش، تغییر نگرش اولویت ندارد و به جای آن، استفاده از فعالیت‌هایی که لذت‌بخش و رضایت‌بخش هستند، در دستور کار پزشک و تیم درمان قرار می‌گیرد.
• مواجهه‌سازی و حساسیت‌زدایی سیستماتیک: در این روش، فرد به تدریج در معرض محرک‌های استرس‌آور قرار می‌گیرد تا با مدیریت احساسات ترس و اضطراب آشنا شود.

سخن پایانی

در این مقاله سعی کردیم شما را با مفهوم اختلال اضطراب، علائم و نشانه‌ها، علل بروز، روش‌های درمان مختلف و انواع این اختلال شنا کنیم. متوجه شدیم که بهتر است هر فرد بر اساس وضعیت و نیازهای خود، با متخصص روان‌پزشکی یا روان‌درمانگر مشورت کند تا برنامه درمانی مناسبی برای او تدوین شود. افراد با اختلالات اضطرابی ممکن است به‌طور مداوم نیاز به رصد و درمان داشته باشند. سؤالات متداول ۱. اختلال اضطراب به چه معنا است؟ اختلال اضطراب وضعیتی روانی است که همراه با تجربه نگرانی مداوم و شدید در مواجهه با شرایط و موقعیت‌های خاص ایجاد می‌شود. ۲. علائم و نشانه‌های اختلال اضطراب؟ علائم اختلال اضطراب شامل نگرانی مستمر، ترس شدید، عدم تمرکز، تپش قلب، اختلال در خواب (پرخوابی یا بی‌خوابی)، تنگی نفس، تنفس سریع، حالت تهوع، تنش عضلانی و… می‌شوند. ۳. راه‌های درمان اختلال اضطراب؟ راه‌های درمان اختلال اضطراب شامل مشاوره روانشناختی، مراجعه به روانپزشک و روانشناس و دارو درمانی است. ۴. آیا این اختلال قابل درمان است؟ بله، بیشتر انواع این اختلالات قابل درمان هستند. با تشخیص صحیح و درمان مناسب توسط فرد متخصص، می‌توان بهبودهای قابل توجهی را به‌دست آورد. ۵. اصلی‌ترین نشانه این پدیده روانی چیست؟ بی‌قراری، خستگی مفرط، عدم تمرکز کافی، تحریک‌پذیری، درد عضلانی، درد پا، مشکل در کنترل احساس نگرانی. ۶. این اختلال چه احساسی را به وجود می‌آورد؟ اغلب افراد احساس تنش، عصبانیت یا ناتوانی در حفظ آرامش را تجربه می‌کنند که ناشی از ترس شدید است. آن‌ها اغلب حس می‌کنند که سرعت جهان افزایش یافته یا محیط اطراف به‌شدت کُند و تنگ شده است. ۷. آیا این حالت ناشی از استرس است؟ افراد دارای استرس علائم فیزیکی و روانی مشابه با حالات هیجانی شدید تجربه می‌کنند؛ اما اضطراب می‌تواند یک نگرانی بیش‌ازحد حتی در غیاب عامل استرس‌زا باشد که از بین نمی‌رود.

بیماری صرع | انواع، راه درمان و پیشگیری

بیماری صرع یا epilepsy 

بیماری صرع چهارمین بیماری شایع  و جزیی از بیماری های أعصاب و روان استو در واقع مجموعه ای از اختلالات عصبی مزمن می باشد که معمولاً با حمله های صرعی مشخص می گردد. حملات صرعی معمولاً به طور مکرر رخ می‌دهند و دلایل ثابت و مشخصی ندارند. معمولا حملات صرعی به دلیل آسیب مغزی مصرف داروها و الکل و در برخی از موارد به دلیل سرطان مغز ایجاد می ‌شوند. زمانی که فعالیت سلولی کورتیکال یا غشایی در مغز بیش از حد غیر عادی باشد، حملات صرعی رخ می دهد. با مصرف دارو حملات صرعی را می توان در حدود 70% کاهش و کنترل نمود. از علائم و نشانه های تشنج می توان به حرکات ناگهانی و غیر قابل کنترل در بازوها و پاها و علائم روانی مانند ترس و اضطراب از دست دادن هوشیاری و گیجی موقت اشاره نمود. این مطلب جنبه آموزشی و اطلاع رسانی دارد، در صورت مشکل به دکتر مغز و اعصاب مراجعه کنید.

انواع صرع

*تشنج کانونی یا صرع پارشیال:در صورتی که تشنج به دلیل فعالیت غیر طبیعی یکی از ناحیه های مغز باشد تشنج کانونی، صرع پارشیال یا تشنج جزئی رخ می دهد. در صرع پارشیال تمام نقاط مغز درگیر نیست و فقط ناحیه خاصی از مغز باعث بروز علائم صرع می گردد. صرع پارشیال به دو گروه تقسیم می گردد: 1-1-صرع پارشیال با نقص در هوشیاری: در این نوع تشنج فرد آگاهی و هوشیاری خود را از دست می دهد و ممکن است که برای مدت زمانی به یک نقطه خیره شود و پاسخ درستی به صدای اطرافیان خود ندهد. در این نوع تشنج ممکن است بیمار حرکاتی نظیر مالیدن دست ها به هم، راه رفتن حول یک دایره، جویدن و بلعیدن را انجام دهد. 2-1-صرع پارشیال بدون از دست دادن هوشیاری:در این نوع تشنج میزان هوشیاری بیمار کاهش پیدا نمی کند حتی ممکن است بیمار کاملا بیدار و هوشیار باشد. حتی ممکن است بعد از تشنج، قادر به یادآوری وقایعی که هنگام تشنج اتفاق افتاد باشد. در طول تشنج کانونی بدون از دست دادن هوشیاری، فرد توانایی پاسخگویی به اطرافیان را ندارد. به طور کلی تشنج های کنونی بدون از دست دادن هوشیاری بسیار مختصر هستند و کمتر از دو دقیقه به طول می‌انجامد. 2-صرع خفیف‌:مدت زمان صرع خفیف یا تشنج های خفیف کوتاه تر از تشنج های شدید است و کمتر از ۱۵ ثانیه به طول می انجامد. تشنج خفیف معمولاً در کودکان رخ می دهد و برای مدتی کوتاه باعث شود که فرآیندهای مغزی فرد متوقف شود.در صرع خفیف فرد روی زمین نمی افتد و بدنش دچار لرزش نمی شود. در نوع خفیف ممکن است فرد مبتلا برای مدتی به یک نقطه خیر شود یا اندام های فرد مبتلا دچار اختلالات حرکتی شود. مثلا فرد لب خود را بگزد یا پلک فرد دچار پرش شود. 3-تشنج های منتشر یا صرع بزرگ:تشنج های منتشر که با نام صرع بزرگ نیز شناخته می شوند، تمام نقاط مغز را درگیر می کنند. تشنج های منتشر به شش نوع مختلف تقسیم می شوند که در ادامه به بررسی هر یک از آن ها می پردازیم: 4-تشنج های خاموش:این تشنج معمولاً در کودکان اتفاق می افتد از مشخصات این تشنج می توان به خیره شدن به یک نقطه انجام دادن حرکاتی مانند ملچ مولوچ کردن یا چشمک زدن اشاره نمود. گاهی ممکن است تشنج خاموش منجر به  از بین رفتن هوشیاری در فرد شود. 5-تشنج‌ های آتونیک:در این نوع تشنج کنترل ماهیچه ها از دست می رود و ممکن است فرد به صورت ناگهانی روی زمین بیفتد. 6-تشنج های تونیک:تشنج های تونیک با سفت شدن ماهیچه های پشت بازوها و پاها همراه هستند. سفت شدن ماهیچه ها باعث می شود که فرد زمین بخورد و بدن وی دچار لرزش شود. 7-تشنج های کلونیک:تشنج‌های کلونیک معمولاً بازو گردن و صورت را درگیر میکند این نوع تشنج ها معمولاً باعث ایجاد حرکات ناگهانی ماهیچه ای می شوند. 8-تشنج‌های میوکلونیک: صرع میوکلونیک یا تشنج میوکلونیک باعث می شود ماهیچه ها به صورت ناگهانی و ناخواسته منقبض شوند معمولا این نوع تشنج در کودکان و نوجوانان شایع تر است. در این نوع تشنج در هر دو طرف بدن بازوها و پاها به صورت ناگهانی و تکراری به حرکت در می آیند. 9-تشنج های تونیک کلونیک: تشنج تونیک کلونیک از پرالتهاب ترین تشنج‌های صرعی هستند این نوع تشنج ها باعث می شوند که فرد به صورت ناگهانی هوشیاری خود را از دست دهد. لرزیدن و سفت شدن بدن و در برخی از موارد از دست دادن کنترل ادرار یا گاز گرفتن زبان از مشخصه های این نوع تشنج هستند

دلایل ابتلا به صرع

– ضربه به سر:گاهی ممکن است در اثر تصادف با ماشین یا دیگر حوادث به سر افراد ضربه وارد شود. ممکن است پس از وارد شدن ضربه به سر فرد به این بیماری مبتلا گردد. -سابقه خانوادگی:در صورتی که در خانواده سابقه ابتلا به این بیماری وجود داشته باشد، فرد در معرض خطر ابتلا به اختلالات تشنجی و بیماری صرع قرار می‌گیرد. –عفونت های مغزی:عفونت هایی مانند مننژیت می توانند باعث التهاب مغز و نخاع شوند. التهاب مغز و نخاع خطر ابتلا به بیماری صرع را افزایش می دهند. –سکته در سایر بیماری های عروقی:سکته و برخی از بیماری های عروقی می توانند به مغز آسیب وارد کنند. وارد شدن هرگونه آسیب به مغز می تواند باعث ابتلا به این بیماری شود. -دمانس یا زوال عقل:دمانس یا کاهش فعالیت های مغزی از دیگر عواملی هستند که ممکن است باعث بروز بیماری صرع شوند. معمولا کسانی که آلزایمر دارند در خطر ابتلا به این بیماری قرار می گیرند. –بیماری های عفونی :برخی از بیماری‌ها مانند ایدز و انسفالیت ویروسی باعث می‌شوند که افراد به این بیماری مبتلا گردند.  انسفالیت ویروسی، ویروسی است که باعث می‌شود به بافت مغز آسیب وارد می گردد. -آسیب های پیش از تولد:در صورتی که در دوره بارداری مادر تغذیه نامناسب داشته باشد یا در مکانی قرار گیرد که در آنجا کمبود اکسیژن وجود دارد، خطر ابتلا به بیماری صرع را برای نوزاد خود افزایش می دهد.

تشخیص بیماری صرع

معاینه نورولوژیک:در این مایع به پزشک متخصص مغز و اعصاب عملکردهای مغزی توانایی حرکتی و رفتاری بیمار را مورد بررسی قرار می دهد. سی تی اسکن:برای تهیه تصاویر مقطعی از مغز از اشعه ایکس استفاده می شود. در سی تی اسکن اتفاقات غیرطبیعی مغز که ممکن است باعث ابتلا به بیماری صرع شوند بررسی می گردد برخی از این عوامل عبارتند از: تومورها، خونریزی و کیست. اسپکت:در صورتی که منطقه دقیق شروع تشنج در مغز به وسیله ام آر آی یا EEG مشخص نشود از روش اسپکت استفاده می گردد در این روش فعالیت جریان خون توسط یک نقشه سه بعدی با جزئیات ایجاد می‌شود. در روش اسپکت فعالیت جریان خون در مغز با جزئیات کامل برای پزشک به نمایش در می آید. ام آر آی و ام آر آی عملکردی:در این وسیله با استفاده از امواج مغناطیسی و رادیویی تصاویر و جزئیات مغز ثبت می گردد. زمانی که بخش خاصی از مغز در حال کار کردن است دستگاه ام آر آی عملکردی می‌تواند تغییرات جریان خون را ثبت نماید. معمولاً از این روش برای جلوگیری از آسیب به مناطق عملکردی خاص استفاده می گردد. این تست معمولا قبل از عمل جراحی روی فرد بیمار انجام می‌شود. هزینه درمان صرع به وسیله عمل جراحی تقریبا معادل ۱۵ الی ۳۰ میلیون می باشد. پت:در روش پت برای دیدن مناطق فعال مغز و تعیین بخش های غیر طبیعی مقدار بسیار کمی از ماده رادیو اکتیو و سیاهرگ فرد بیمار تزریق می شود. نوار مغز یا EEG:رایج ترین تستی که روی فرد بیمار برای تشخیص بیماری انجام می شود، نوار مغز است. در این تست الکترودهایی به جمجمه فرد بیمار متصل می‌گردد این الکترودها فعالیت های الکتریکی مغز را ثبت می نمایند. در صورتی که فرد به بیماری صرع مبتلا باشد در الگوهای طبیعی امواج مغزی او تغییراتی رخ می دهد. تغییر در الگوهای طبیعی امواج مغزی هنگامی رخ می‌دهد که فرد دچار تشنج نشده است.

بیماری صرع در کودکان

در کودکان بالای ۵ سال معمولا با تشنج اتفاق می‌افتددارای تشنج هایی است که همواره والدین را نگران می کند و در واقع در ابتلاء کودک به بیماری ،ممکن است قبل از تشنج برای چند دقیقه آگاهی خود را نسبت به محیطی که در آن قرار دارد از دست بدهد. همچنین ممکن است کودک نسبت به صداهای اطراف خود هیچ واکنشی نشان ندهد.و از حالتهایی که ممکن است در هنگام تشنج برای کودک رخ دهد آن است که: -لرزش بدن – چشم ها به یک  سمت منحرف شدن -کف دهان -عدم کنترل ادرار اما گاهی نیز ممکن است که نوع تشنج ناشی از این بیماری مخفی باشد یعنی کودک به یک سمت خیره شود و هیچ گونه لرزشی در بدن نداشته باشد.

 درمان صرع در کودکان

در واقع کودکان مبتلا به بیماری صرع باید مادام العمر دارو برای کنترل تشنج مصرف کنند. در هنگام تشخیص کودک تحت درمان دارویی قرار می گیرد.  و در این هنگام پزشک معالج داروی ضد تشنج و کنترل بیماری را تجویز خواهد کرد. پس پیش از تجویز داروهای ضدتشنج پزشک از کبد کودک تست گرفته و  بسته به نوع آنزیم های کبدی او، دارو تجویز می نماید. افرادی که به بیماری صرع مبتلا هستند هرگز نباید داروهای خود را به صورت خودسر قطع نمایند. و هم چنین در صورت وجود تشنج های متععد کودک بهتر است، تحت کنترل کامل خانواده باشد تا هنگام انجام فعالیت های عادی مانند راه رفتن، دوچرخه سواری و دویدن نیز کودک دچار تشنج شود.   بیشتر بخوانید:سیاتیک چیست؟ علائم و روش های درمان آن

چگونگی تشخیص  تشنج از تب و صرع در کودک

-تشنج های مکرر:کودکانی که به تشنج ناشی از صرع مبتلا می شوند ممکن است در طول ماه چندین مرتبه دچار تشنج طولانی مدت گردند. -ملچ ملوچ کردن در خواب: در صورت بغل کردن، کودک  و ادامه  ملچ ملوچ کردن، لازم است به پزشک مراجعه شود زیرا ممکن است کودک دچار تشنج در خواب شده باشد. –مدت زمان تشنج:کودکانی که به تشنج های ناشی از صرع مبتلا هستند ممکن است بیشتر از ده دقیقه تشنج کنند و لرزش بدن داشته باشند.

درمان بیماری صرع به وسیله جراحی

یکی دیگر از راه های درمان بیماری صرع انجام عمل جراحی می باشد. قبل از انجام عمل جراحی پزشک آزمایشاتی روی فرد بیمار انجام می دهد درصورتی که طی این آزمایشات مشخص شود که ناحیه کوچکی از مغز درگیر شده است و با برخی از اعمال حیاتی مانند دیدن شنیدن و حرکت کردن تداخل ندارد پزشک جراحی را انجام می دهد. بعد از جراحی بیمار نیاز دارد که دوباره دارو مصرف کند اما مقدار و تعداد داروهای مصرفی برای درمان بیماری صرع در فردی که جراحی انجام داده کاهش پیدا می‌کند در موارد بسیار نادر دیده می‌شود که بعد از جراحی فرد دچار عوارضی مانند تغییر در توانایی فکر کردن و شناخت گردد.

درمان بیماری صرع با مصرف دارو

*کاربامازپین

موارد مصرف: درمان صرع، درمان اختلال دو قطبی و درمان اسکیزوفرنی اشکال دارویی: قرص ،نام تجاری: تگرتول ،عوارض جانبی: تب، تهوع، سر درد، اسهال، بی اشتهایی، سر گیجه

*فنی توئین

موارد مصرف: ضد تشنج، اشکال دارویی: کپسول، قرص، آمپول، نام تجاری: فنی توئین، عوارض جانبی: تاثیر بر جنین در دوره بارداری، عوارض قلبی عروقی، عوارض پوستی، خود ایمنی

*فنوباربیتال

موارد مصرف: درمان صرع به خصوص در کودکان، درمان اضطراب، درمان بی خوابی، اشکال دارویی: قرص، آمپول نام تجاری: فنوباربیتال،  عوارض جانبی: خستگی، کم خونی، کاهش میل جنسی در مردان، لکنت زبان، خواب آلودگی، افزایش فعالیت در کودکان، گیجی، ناراحتی معده، مشکلات حافظه

*اتوسوکزوماید

موارد مصرف: درمان صرع خفیف، ضد تشنج، اشکال دارویی: کپسول، شربت، نام تجاری: زارونتین، عوارض جانبی: سر درد، بی خوابی، سکسکه

*دیازپام

و چون دیازپام اعتیاد آور است و ممکن است پس از ترک دارو فرد دچار دردهای شکمی، تهوع، استفراغ، تعریق و افت قوای ذهنی گردد. مصرف ان حتما باید با تجویز پزشک همراه باشد. موارد مصرف: مسکن، ضد تشنج، جلوگیری از حملات صرعی، اشکال دارویی: قرص، آمپول، نام تجاری: والیوم، عوارض جانبی: در صورت علائم زیر از مصرف دیازپام  جلوگیری گردد: -ضربان قلب کند – افت قوای ذهنی -تنگی نفس -تب -گلو درد -زردی پوست -عدم تعادل

بیماری صرع و بارداری

در صورتی که خانم های باردار به این بیماری مبتلا باشند باید داروهای ضد صرع و ضد تشنج مصرف نمایند. دوز موثر دارو برای خانم‌های باردار توسط پزشک تعیین می شود و بیمار باید طی مصرف داروها تحت نظر پزشک قرار گیرد. خانم های باردار مبتلا به این بیماری می توانند در اکثر مواقع به صورت طبیعی زایمان کنند. اما در صورتی که در ماه آخر بارداری دچار تشنج شده باشند ممکن از زایمان به صورت سزارین صورت گیرد.

درمان خانگی بیماری صرع

*استفاده ویتامین:ویتامین B6 همراه با منیزیم و ویتامین E  می تواند برای درمان بیماری صرع مفید واقع گردد. ونیز استفاده از منگنز را نیز توصیه می کنند. تیامین نیز ممکن است به بهبود توانایی تفکر در افراد مبتلا به صرع کمک کند. *خواب کافی:کمبود خواب را می توان به عنوان یک عامل ایجاد کننده تشنج و صرع به ویژه در سندرم های صرع عمومی ایدیوپاتیک و صرع لوب گیجگاهی دانست. افراد مبتلا به این بیماری باید سعی کنند خواب منظم و مداوم داشته باشند و اگر دیرتر از حد معمول به رختخواب می روند، صبح روز بعد دیرتر از خواب بیدار شوند. مواد غذایی ممنوع از مصرف  می توان -شکلات -پرتقال -ذرت -سویا

درمان بیماری صرع با طب سنتی

گیاه بهار نارنج: بهارنارنج باعث تسکین سردردهای ناشی از صرع می شود. در صورتی که می خواهید از دمنوش بهار نارنج استفاده نمایید لازم است دو لیوان آب را بجوشانید و یک قاشق چای خوری گیاه بهارنارنج را به آن اضافه نمایید و اجازه دهید به خوبی دم شود. سنبل الطیب:استفاده از گیاه یا ریشه گیاه سنبل الطیب برای درمان صرع و کاهش استرس بسیار مفید است. از آنجا که گیاه سنبل الطیب دارای ماده ای به نام والین می باشد، برای کاهش سردرد های ناشی از این بیماری مورد استفاده قرار می گیرد. دارچین:استفاده از دمنوش دارچین موجب می شود که حملات صرعی کاهش یابد. دمنوش دارچین دارای خواص آرام بخشی می باشد و در آن مواد ضد التهاب یافت می شود. شما می توانید دارچین را به همراه ۱۰ عدد هل بجوشانید و میل نمایید. آب گشنیز:از آنجا که گیاه گشنیز دارای ویتامین هایی مانند ویتامین D، B6، E و اسید فولیک است می تواند حملات صرعی را کاهش دهد. گیاه گشنیز می تواند کانال های پتاسیم موجود در مغز را فعال نماید و از این راه تشنج را کنترل کند.