اضطراب چیست ؟ چگونه درمان میشود ؟ علائم و روش های تشخیص

اضطراب یک واکنش طبیعی به تنش‌ها و فشارهای زندگی است و ممکن است به نقطه‌ای برسد که تأثیر منفی بر کیفیت زندگی افراد داشته باشد. تشخیص زودهنگام به کمک افراد می‌آید تا به شناخت دقیق‌تری از خود دست پیدا کنند و درمان سریع‌تر و مؤثرتری داشته باشند. افرادی که با این اختلال مواجه هستند، ممکن است با مشکلات خواب، نگرانی‌های مداوم و تأثیرات منفی بر روی روابط اجتماعی مواجه شوند. این مطلب جنبه آموزشی و اطلاع رسانی دارد، در صورت مشکل به دکتر روانشناس و دکتر روانپزشک مراجعه کنید. از این رو درمان اضطراب بسیار مهم است. از طریق مشاوره روانشناسی یا روان‌پزشکی، افراد می‌توانند استراتژی‌ها و راهکارهای مؤثر مدیریت این اختلال را یاد بگیرند. همچنین، تغییر در سبک زندگی، ورزش و تمرینات ذهنی نیز می‌توانند بهبود وضعیت زندگی و سلامت روان افراد را تضمین کنند. به‌طور کلی، اهمیت تشخیص و درمان اضطراب در این است که به افراد کمک می‌کند تا زندگی باکیفیت‌تری را تجربه کرده و با مشکلات روانی خود، بهتر مقابله کنند.

اضطراب چیست؟

اختلال اضطراب یک شرایط روانی است که با تجربه‌های ناخوشایند و هیجانات مثبت و منفی شدید از نوع ترس، ناراحتی، نگرانی و استرس همراه است. این اختلال می‌تواند به‌صورت مداوم بر زندگی روزمره فرد تأثیرگذار باشد. افراد مبتلا به این اختلال ممکن است از رویدادهای آینده ترسیده و به شدت نگران باشند، حتی اگر خطر واقعی و مشخصی وجود نداشته باشد. این اختلال شامل چندین نوع مختلف می‌شود، از جمله اختلال اضطراب عمومی، اختلال ترس اجتماعی، اختلال وسواسی-اجباری، اختلال پانیک و …. هرکدام از این اختلالات خصوصیات و علائم خود را دارند و تأثیرات مختلفی بر روی زندگی روزمره افراد می‌گذارند. تشخیص اختلال اضطراب توسط افراد متخصص در زمینه روانشناسی یا پزشکی انجام می‌شود و درمان آن ممکن است شامل مشاوره روانشناسی، درمان دارویی یا ترکیبی از این روش‌ها باشد. اهمیت تشخیص و درمان این اختلال در بهبود کیفیت زندگی افراد و مدیریت بهتر احساسات آن‌ها بسیار حائز اهمیت است، چرا که سطح بالای اضطراب می‌تواند بر تمرکز، خواب و انجام کارهای روزمره زندگی تأثیر عمیق و غیرقابل کنترلی بگذارد. اضطراب یکی از شایع‌ترین حالات هیجانی است و به‌عنوان یک زیرمجموعه از اختلالات روانی محسوب می‌شود. تجربه اندکی استرس و نگرانی در مواقع استرس‌زا به‌صورت طبیعی و معمولی برای همه افراد اتفاق می‌افتد؛ اما اگر این حالت هیجانی به‌صورت مداوم و ناسازگار با شرایط زندگی باشد، نشانه اختلال روانی است و باید درمان شود.

علت اضطراب چیست؟

علت اضطراب به‌صورت دقیق هنوز مشخص نشده است؛ اما تحقیقات نشان می‌دهد که برخی عوامل می‌توانند در بروز حالات هیجانی شدید تأثیرگذار باشند. علت این حالت هیجانی شدید یک مسئله پیچیده است و به عوامل مختلفی برمی‌گردد. این اختلال می‌تواند نتیجه ترکیبی از عوامل ژنتیک، محیطی، فردی و شخصیتی باشد که باهم تعامل دارند. در زیر به برخی از عوامل مهم می‌پردازیم:

• عوامل ژنتیک: وجود تاریخچه خانوادگی می‌تواند نشان‌دهنده نقش ژنتیک در انتقال این اختلال باشد. وجود سابقه در خانواده می‌تواند احتمال ابتلا به این اختلال را بیشتر کند.

• عوامل محیطی: رویدادها و شرایط محیطی می‌توانند نقش مهمی در ایجاد یا تشدید این حالت ایفا کنند. مثلاً تجربه رویدادهای استرس‌زا، فشارهای اجتماعی یا مشکلات اقتصادی می‌توانند عوامل محیطی باشند که اضطراب را افزایش دهند.
• عوامل شخصیتی و فردی: ویژگی‌های شخصیتی مانند نگرش‌ها، سبک زندگی و توانایی مدیریت استرس نیز می‌تواند در ایجاد یا مهار این اختلال تأثیرگذار باشد.
• ترکیب علائم فیزیولوژیکی: تغییرات در سطح مواد شیمیایی مغز، به‌ویژه نوروترانسمیترها، نقش مهمی در ایجاد استرس و نگرانی دارند.
• سابقه بیماری‌های روانی دیگر: افرادی که با بیماری‌های روانی دیگر مانند افسردگی یا اختلال وسواس فکری اجباری (OCD) مواجه بوده‌اند، بیشتر در خطر ابتلا به این حالت قرار دارند.
• حوادث تهدیدکننده زندگی: تجربه حوادث تهدیدکننده زندگی مانند حوادث خطرناک یا واقعه‌های تراژیک می‌تواند عامل بروز اضطراب باشد.
• بیماری‌های زمینه‌ای مانند تیروئید: برخی از بیماری‌های جسمی مانند مشکلات تیروئید می‌توانند اضطراب را تحریک کنند.
• موقعیت‌های خاص مانند بارداری و زایمان: تغییرات هورمونی در دوران بارداری و زایمان ممکن است در بروز و تشدید اضطراب مؤثر باشد.
• مصرف مواد مخدر، الکل و ترک یک‌باره آن‌ها: مصرف مواد مخدر یا الکل و ترک یک‌باره آن‌ها می‌تواند این حالت را تشدید کند.
• سوء‌استفاده‌های جسمی، فیزیکی، کلامی یا جنسی: تجربه سوءاستفاده و آسیب‌های جسمی یا روانی ممکن است عامل بروز این پدیده روانی باشد.
• تیپ شخصیتی خاص: افراد دارای تیپ شخصیتی خاص مانند کمال‌گرا، وابسته یا عزت‌نفس پایین ممکن است بیشتر از سایرین در خطر باشند.

تعداد زیادی از افراد ممکن است ترکیب مختلفی از این عوامل را تجربه کنند. مهم است که در تشخیص و درمان این حالت، به این تنوع عوامل توجه شود و به‌صورت شخصی‌سازی و تخصصی، راه‌حل‌های متناسبی با شرایط افراد مختلف، برای درمان انتخاب شود.

علائم اضطراب چیست

در حالت کلی می‌توان گفت که نشانه‌های افراد پس از ابتلا به این حالت هیجان شدید، کاملاً متفاوت است و به شرایط و خود شخص بستگی دارد. با ذکر این نکته که اصلی‌ترین و شایع‌ترین علامت حالت هیجانی شدید، عدم توانایی فرد در کنترل ترس و نگرانی است، به ذکر دسته‌های مختلف علائم اضطراب می‌پردازیم. علائم اضطراب می‌تواند به دسته‌های مختلفی تقسیم شود. در زیر علائم روانی و فیزیکی این اختلال دسته‌بندی شده‌اند: نشانه‌های روانی:

• دلهره: احساس عدم ثبات و ناآرامی ذهنی.
• سرگیجه: احساس چرخش سر یا ناپایداری و عدم تعادل.
• احساس ترس: ترس ناشی از مواجهه با موقعیت‌های ناخوشایند.
• تحریک‌پذیری: افزایش حساسیت به محیط اطراف و واکنش زیاد به محرک‌ها.
• عدم تمرکز کافی: دشواری در تمرکز، به‌خصوص تمرکز بر روی وظایف.
• احساس جدایی از دنیای اطراف: احساس عدم ارتباط با محیط و افراد اطراف.

نشانه‌های فیزیکی:

• بی‌قراری: احساس بی‌قراری و عدم آرامش.
• سبکی سر: احساس سبکی، سرزندگی و بی‌خیالی.
• حالت تهوع: احساس تهوع و ناخوشی در معده.
• تعریق شدید: افزایش تعریق به‌صورت ناگهانی.
• تکرر ادرار.
• وحشت‌زدگی: احساس وحشت و ترس بیش‌ازحد، حتی از چیزهایی که وجود ندارند و اتفاق نخواهند افتاد.
• مشکلات خواب: دشواری در خوابیدن، چرخه خواب ناسالم و ناکافی یا خواب ناآرام و غیرعمیق.
• بالا رفتن ضربان قلب: افزایش ضربان قلب به‌طور ملموس و بی‌دلیل.

• تنفس سریع و پی‌درپی، تنفس سریع و ناپایدار.
• پاهای لرزان و احساس سوزن سوزن شدن دست و پا: تکانه و لرزش در بدن، به‌ویژه دست و پاها.

این علائم ممکن است به‌صورت هم‌زمان یا جداگانه ظاهر شوند و بر اساس شدت و مدت زمان تجربه، نیاز به تشخیص و درمان حرفه‌ای دارند.

آیا منظور از اضطراب همان اختلالات اضطرابی است؟

حالات هیجانی شدید همیشه به معنای اختلالات اضطرابی نیست. این دو مفهوم متفاوت هستند؛ اما ممکن است با یکدیگر ارتباط داشته باشند. حالات هیجانی شدید ممکن است در واکنش به شرایط خاص مانند مواجهه با یک وضعیت ترسناک رخ دهد و از نظر علمی یک واکنش طبیعی به تنش‌ها باشد. از سوی دیگر، اختلالات اضطرابی به وضعیت‌هایی اشاره دارند که از حد معمول فراتر رفته و به‌عنوان یک اختلال روانی شناخته می‌شوند. افراد مبتلا به این اختلالات ترس‌ها و نگرانی‌های مداوم دارند که به‌شدت زندگی روزمره و کیفیت فعالیت‌های روزانه آن‌ها را متأثر می‌کند.

انواع اضطراب

انواع اختلالات اضطرابی می‌توانند شامل اختلال فراگیر، اختلال اجتماعی، اختلال هراس، آگورافوبیا، فوبیای خاص، اختلال وسواس فکری اجباری (OCD)، اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) و … باشند.

• اختلال پانیک (وحشت‌زدگی): حملات ناگهانی از وحشت و نگرانی، همراه با علائم فیزیکی مانند تپش قلب، تنگی نفس، عرق‌زدگی و لرزش. افراد مبتلا به این اختلال دوره‌های شدید ناگهانی ترس را تجربه می‌کنند و از موقعیت‌هایی که ممکن است حملات پانیک رخ دهد، اجتناب می‌کنند. درمان: درمان شناختی-رفتاری (CBT)، داروهای ضد اضطراب.
• آگورافوبی (بازارهراسی): ترس از مکان‌ها یا موقعیت‌های خاص که فرار از آن‌ها مشکل است. درمان: حساسیت‌زدایی، CBT.
• فوبی‌های خاص (ترس‌های مرضی): ترس ناهنجار از اشیاء یا موقعیت‌های خاص مثل حشرات، ارتفاعات یا خون. درمان: حساسیت‌زدایی، CBT.
• اختلال اضطراب اجتماعی: ترس از مواجهه با موقعیت‌های اجتماعی و ترس از نقد و رفتارهای دیگران. در این اختلال، افراد از ترس از خجالت یا طرد شدن از موقعیت‌های اجتماعی یا عملکردی اجتناب می‌کنند. درمان: CBT، مهارت‌های اجتماعی.
• اختلال وسواس فکری-عملی: افکار مکرر و ناخواسته همراه با عملکرد تکراری برای کاهش اضطراب. درمان: CBT، دارودرمانی.
• لالی انتخابی: ناتوانی در بیان افکار و نظرات خود به‌دلیل ترس از انتقاد، تمسخر، مخالفت یا نقد. درمان: CBT، مهارت‌های ارتباطی.
• اختلال اضطراب جدایی: ترس از جداشدن از افراد نزدیک. درمان: CBT، تکنیک‌های تقویت اعتمادبه‌نفس.
• اختلال اضطراب پس از سانحه: احساس ترس و ناراحتی پس از تجربه سانحه یا واقعه تراژیک. این اختلال زمانی رخ می‌دهد که احساس ترس پس از تجربه یک رویداد آسیب‌زا زندگی از بین نمی‌رود و شامل خاطرات ناراحت‌کننده، کابوس و مشکلات خواب است. درمان: CBT، درمان دارویی.
• اختلال اضطراب بیماری: اضطراب مرتبط با بیماری یا علائم جسمی. درمان: CBT، درمان شناختی-رفتاری، مدیریت استرس.
• اختلال اضطراب فراگیر: این اختلال با نگرانی بیش از حد در مورد مسائل روزمره مانند سلامتی، کار یا امور مالی همراه است. افراد ممکن است این نگرانی را به‌صورت غیرقابل کنترل و مزاحم برای زندگی روزمره خود تجربه کنند. درمان: CBT، درمان شناختی-رفتاری.
• اختلال وسواس فکری اجباری (OCD): افکار و تکانه‌های ناخواسته باعث ایجاد رفتارهای تکراری و روتین به‌عنوان راهی برای مقابله با اضطراب می‌شود.

تشخیص و مدیریت این اختلالات معمولاً به مشاوره روانشناسی نیاز دارد و فرد باید تحت نظارت پزشک متخصص قرار بگیرد.

تأثیرات اضطراب بر بدن

اضطراب تأثیرات قابل توجهی بر بدن افراد دارد و می‌تواند به‌عنوان یک واکنش طبیعی به تنش‌ها و فشارهای زندگی در نظر گرفته شود. این تأثیرات ممکن است به‌صورت فیزیکی و روانی ظاهر شوند. در زیر به برخی از تأثیرات این اختلال بر بدن اشاره می‌شود:

• تأثیرات فیزیولوژیک: این حالت می‌تواند منجر به تغییرات فیزیولوژیکی از جمله افزایش ضربان قلب، افزایش فشار خون، تغییرات در تنفس و افزایش ترشح آدرنالین در بدن شود. این تغییرات از فعال‌شدن سیستم استرس بدن خبر می‌دهند.
• تأثیرات عضلاتی: افراد ممکن است در شرایط استرسی به‌شدت عضلات خود را فشار دهند که می‌تواند به درد و سفتی عضلات منجر شود. این وضعیت درواقع واکنش فیزیکی بدن به استرس و تنش‌ها است.
• تأثیرات بر سیستم گوارشی: این حالت می‌تواند باعث تغییراتی در سیستم گوارشی از جمله مشکلات معده، رفلاکس معده، درد شکمی، اسهال یا یبوست شود. برخی از افراد ممکن است در شرایط استرس‌زا با کاهش یا افزایش اشتها روبرو شوند.
• تأثیرات روانی: افراد مبتلا به این اختلال ممکن است با مشکلات روانی از جمله مشکلات خواب، افکار منفی و اضطراب روانی روبرو شوند که می‌تواند بر عملکرد روانی و عاطفی تأثیر بگذارد.
• سیستم عصبی: اضطراب با ترشح هورمون استرس در بدن همراه است که منجر به فعال‌سازی سیستم عصبی اتونوم می‌شود. این فعال‌سازی ممکن است باعث افزایش ضربان قلب، تنفس سریع‌تر، تعریق شدید و سایر علائم فیزیولوژیکی شود.
• سیستم قلب و عروق: افراد مبتلا به این پدیده روانی اغلب تغییراتی در فشار خون، افزایش تپش قلب و درد در قفسه سینه تجربه می‌کنند. این تغییرات می‌توانند افراد را در معرض خطر بیماری‌های قلبی قرار دهند. از این رو، درمان این اختلال از اهمیت بسیار بالایی در زندگی حال و آینده افراد برخوردار است.
• سیستم ایمنی بدن: تحقیقات نشان داده‌اند که افراد مبتلا به این اختلال، سیستم ایمنی ضعیف‌تری دارند. این موضوع می‌تواند آن‌ها را در معرض درگیرشدن بیشتر با عفونت‌ها، التهابات و بیماری‌های مزمن قرار دهد. این افراد سریع‌تر از افراد سالم سرما می‌خورند، کندتر بهبود پیدا کرده و دوران ریکاوری و نقاهت طولانی را تجربه می‌کنند.

تشخیص و مدیریت اضطراب می‌تواند به بهبود علائم فیزیکی و روانی افراد کمک کند. کمک گرفتن از مشاوره روانشناسی یا قرار گرفتن تحت نظارت پزشک متخصص و طی کردن یک روند درمانی متناسب با شرایط بدنی و روانی فرد، می‌تواند گامی مؤثر در این راستا باشد.   بیشتر بخوانید:درمان خانگی برای استرس چیست؟

مدیریت استرس و اضطراب

استرس و نگرانی بخش طبیعی از زندگی انسان هستند؛ اما با مدیریت مناسب می‌توانیم تأثیرات منفی آن‌ها را کاهش دهیم. در زیر تعدادی از راهکارها و تکنیک‌های مؤثر برای مدیریت استرس و اضطراب آورده شده است:

• با این واقعیت کنار بیایید؛ کنترل همه امور در دست شما نیست! قبول کنید که برخی از مسائل خارج از دسترس و کنترل شما هستند. پذیرفتن این حقیقت به شما کمک می‌کند تا به‌راحتی با وضعیت‌های غیرقابل‌پیش‌بینی روبرو شوید.

• تکنیک‌های آرام‌سازی را فرا بگیرید: از تکنیک‌های آرام‌سازی مانند مدیتیشن، یوگا و گوش دادن به موسیقی آرام بهره ببرید. این تکنیک‌ها به شما کمک می‌کنند آرامش و تمرکز را به زندگی خود برگردانید.
• ورزش کنید: فعالیت‌های ورزشی مثل پیاده‌روی یا ورزش‌های هوازی می‌توانند به خارج کردن انرژی‌های منفی و افزایش سطح اندوفین در بدن کمک کنند.
• زمان خود را مدیریت کنید: برنامه‌ریزی منظم و مدیریت زمان می‌تواند احساس کنترل و امنیت را افزایش دهد و از احتمال ایجاد استرس بکاهد.
• از مکمل‌های دارویی استفاده کنید: در موارد لزوم، مشورت با پزشک و استفاده از مکمل‌های دارویی مفید خواهد بود.
• میزان کافئین مصرفی خود را کم کنید: مصرف کافئین را کاهش دهید تا اثرات محرک آن بر روی استرس کاهش یابد.
• در مورد نگرانی‌های خود بنویسید: نوشتن در مورد مسائلی که شما را نگران کرده، می‌تواند به شما کمک کند تا احساسات خود را درک کرده و مدیریت کنید.
• تنفس عمیق را به یاد نبرید: تمرین تنفس عمیق می‌تواند به شما کمک کند در هنگام استرس، آرامش خود را حفظ کرده و تمرکز خود را بهبود ببخشید.
• با درمانگر خود در ارتباط باشید: در صورت نیاز، با یک متخصص ارتباط برقرار کنید تا در مدیریت استرس و نگرانی‌ها به شما کمک کند.
• نه گفتن را تمرین کنید: بیاموزید که به‌درستی و در مواقع لازم، نه بگویید و حد و مرزهای خود را تعیین کنید. این کار می‌تواند بار زیادی را از روی شانه‌های شما برداشته و کیفیت زندگی‌تان را به‌طور ملموسی بالاتر ببرد.
• تغذیه سالم و خواب کافی را حفظ کنید: تغذیه مناسب و خواب کافی به بهبود فیزیکی و روحی کمک کرده و در مقابل استرس مقاومت بیشتری ایجاد می‌کند.
• با خانواده و دوستان در ارتباط باشید: ارتباطات اجتماعی قوی می‌تواند حمایت روحی لازم را برای شما فراهم کند. با خانواده و دوستان خود در ارتباط بوده و احساسات خود را به آن‌ها بگویید.
• زمانی را به تفریح و استراحت اختصاص دهید: وقتی زمانی برای استراحت دارید، از آن بهره ببرید. زیاد از حد درگیر کارها نشوید و زمانی را برای تفریح و لذت بردن از زندگی اختصاص دهید.
• برنامه‌ریزی و اولویت‌بندی را وارد زندگی خود کنید: با برنامه‌ریزی مؤثر و تعیین اولویت‌ها، احتمال بروز استرس از دست رفتن وقت و انرژی در مسائل غیرضروری کاهش می‌یابد.

آیا اضطراب را می‌توان درمان کرد؟

بله، این اختلال قابل درمان است و تعدادی از روش‌ها و تدابیر مختلف برای مدیریت و درمان آن وجود دارد. توصیه می‌شود که برای انتخاب نوع درمان، با یک متخصص سلامت روان مشورت کنید. درمان اضطراب می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• روان‌درمانی: درمان شناختی-رفتاری (CBT): این روش به تغییر الگوهای تفکر و رفتارهای منفی کمک می‌کند و مهارت‌های مدیریت استرس و هیجان را به افراد می‌آموزد.
• رفتاردرمانی مبتنی بر حساسیت‌زدایی: در این روش، حساسیت فرد به مواردی که استرس و نگرانی‌های وی را افزایش می‌دهند، با روش‌های کارآمد و اثبات‌شده، کاهش داده می‌شود.
• دارو درمانی: داروهای ضد اضطراب مثل بنزودیازپین‌ها (مانند زاناکس، لورازپام و دیازپام) می‌توانند در کاهش علائم استرس به افراد کمک کنند.
• تکنیک‌های آرامش: انجام فعالیت‌های آرامش‌بخش مانند مدیتیشن، تمرینات تنفسی، یوگا و پرداختن به کارهای مورد علاقه از جمله روش‌های مدیریت و درمان استرس است.
• تغییر سبک زندگی: توجه به عوامل مثبت سبک زندگی مانند خواب کافی، کاهش مصرف کافئین، انجام فعالیت بدنی منظم، رعایت رژیم غذای سالم و ترک سیگار و الکل نیز در مدیریت و درمان استرس به کمک افراد می‌آید.

• مشاوره خانواده: در برخی موارد، مشاوره خانواده ممکن است به بهبود روابط و کاهش فشارهای اجتماعی کمک کند.

هر فرد ممکن است پاسخ متفاوت و خاصی به یک یا ترکیبی از این روش‌ها داشته باشد. مهم است که هر روش درمانی با توجه به نیازها و شرایط شما و همچنین تحت نظر مستقیم یک پزشک متخصص تعیین شود.

راهکارهای درمان اضطراب

درمان این اختلالات به‌شدت به نوع و میزان علائم هر فرد وابسته است. در زیر توضیح مختصری از چند روش درمان اضطراب آورده شده است:

درمان قطعی اضطراب

• دارو درمانی: در صورتی که شدت استرس و علائم فرد بسیار بالا باشد، پزشک ممکن است استفاده از داروهای مهارکننده‌های بازجذب سروتونین انتخابی (SSRI) یا داروهای ضد اضطراب (بنزودیازپین‌ها) را در دستور کار قرار دهد. این داروها معمولاً به‌صورت موقت مصرف شده و تحت نظر پزشک تجویز می‌شوند.

درمان اضطراب عصبی

• درمان شناختی رفتاری: این روش به بررسی تأثیر افکار و رفتارهای فرد بر احساسات متمرکز است. با شناسایی و تغییر الگوهای رفتاری و فکری منفی، فرد می‌تواند قدرت روحی و روانی خود را در برابر استرس و این اختلال افزایش دهد.
• رفتار درمانی: در این روش، تغییر نگرش اولویت ندارد و به جای آن، استفاده از فعالیت‌هایی که لذت‌بخش و رضایت‌بخش هستند، در دستور کار پزشک و تیم درمان قرار می‌گیرد.
• مواجهه‌سازی و حساسیت‌زدایی سیستماتیک: در این روش، فرد به تدریج در معرض محرک‌های استرس‌آور قرار می‌گیرد تا با مدیریت احساسات ترس و اضطراب آشنا شود.

سخن پایانی

در این مقاله سعی کردیم شما را با مفهوم اختلال اضطراب، علائم و نشانه‌ها، علل بروز، روش‌های درمان مختلف و انواع این اختلال شنا کنیم. متوجه شدیم که بهتر است هر فرد بر اساس وضعیت و نیازهای خود، با متخصص روان‌پزشکی یا روان‌درمانگر مشورت کند تا برنامه درمانی مناسبی برای او تدوین شود. افراد با اختلالات اضطرابی ممکن است به‌طور مداوم نیاز به رصد و درمان داشته باشند. سؤالات متداول ۱. اختلال اضطراب به چه معنا است؟ اختلال اضطراب وضعیتی روانی است که همراه با تجربه نگرانی مداوم و شدید در مواجهه با شرایط و موقعیت‌های خاص ایجاد می‌شود. ۲. علائم و نشانه‌های اختلال اضطراب؟ علائم اختلال اضطراب شامل نگرانی مستمر، ترس شدید، عدم تمرکز، تپش قلب، اختلال در خواب (پرخوابی یا بی‌خوابی)، تنگی نفس، تنفس سریع، حالت تهوع، تنش عضلانی و… می‌شوند. ۳. راه‌های درمان اختلال اضطراب؟ راه‌های درمان اختلال اضطراب شامل مشاوره روانشناختی، مراجعه به روانپزشک و روانشناس و دارو درمانی است. ۴. آیا این اختلال قابل درمان است؟ بله، بیشتر انواع این اختلالات قابل درمان هستند. با تشخیص صحیح و درمان مناسب توسط فرد متخصص، می‌توان بهبودهای قابل توجهی را به‌دست آورد. ۵. اصلی‌ترین نشانه این پدیده روانی چیست؟ بی‌قراری، خستگی مفرط، عدم تمرکز کافی، تحریک‌پذیری، درد عضلانی، درد پا، مشکل در کنترل احساس نگرانی. ۶. این اختلال چه احساسی را به وجود می‌آورد؟ اغلب افراد احساس تنش، عصبانیت یا ناتوانی در حفظ آرامش را تجربه می‌کنند که ناشی از ترس شدید است. آن‌ها اغلب حس می‌کنند که سرعت جهان افزایش یافته یا محیط اطراف به‌شدت کُند و تنگ شده است. ۷. آیا این حالت ناشی از استرس است؟ افراد دارای استرس علائم فیزیکی و روانی مشابه با حالات هیجانی شدید تجربه می‌کنند؛ اما اضطراب می‌تواند یک نگرانی بیش‌ازحد حتی در غیاب عامل استرس‌زا باشد که از بین نمی‌رود.